نقش زنان در انقلاب
حضور زنان در انقلاب از همان اوایل محسوس بود، تعدادی از خانم‌ها به منزل امام رفت و آمد داشتند. یادم هست در سخنرانی امام بر ضد لایحه کاپیتولاسیون، من خیلی زودتر رفتم تا در داخل منزل امام جایی بگیرم، وقتی نزدیک شدم، همه کوچه‌های اطراف مملو از جمعیت بود. در کنار منزل امام باغ اناری قرار داشت، در همان‌جا برای خودم جایی پیدا کردم و نشستم که در قسمت دیگر همین باغ، تعداد زیادی از خانم‌ها آمده و نشسته بودند. فردای همان شبی که امام را دستگیر کرده و به تهران بردند، زنان در صحنه حاضر بودند، حتی تعداد زنان بیشتر از مردان بود. چون پاسبان‌ها مردان را می‌گرفتند و می‌بردند و اذیت می‌کردند ولی با زنان (حداقل در ظاهر) کاری نداشتند. در این ماجرا زنان به خیابان‌ها ریخته بودند و زار، زار گریه می‌کردند.
یکی از عیب و ایرادهایی که در آن زمان مخالفان به حضرت امام می‌گرفتند، این بود که می‌گفتند: جلوی زن‌ها را نمی‌گیرد! زنان را از
کتابپرتو آفتاب: خاطرات حضرت آیت الله حاج شیخ علی عراقچیصفحه 370
داخل خانه‌ها به خیابان‌ها کشانده است؛ چون می‌گفتند زن باید در داخل خانه باشد و بیرون از منزل نیاید. وقتی در منزل امام مراسم روضه برقرار می‌شد یک قسمتش اختصاص به زنان داشت. آن‌ها می‌آمدند و شرکت می‌کردند. امام عنایت خاصی به قشر زنان داشتند و به این نتیجه رسیده بودند که باید آن‌ها در صحنه حاضر باشند.
در همین اواخر هم که بعد از پیروزی به قم تشریف آوردند، در بیت، یک بخش مخصوص مراجعات خانم‌ها بود. بعضی از برنامه دیدارهای عمومی امام به زنان اختصاص داده می‌شد. حضرت امام گوشه اتاقی می‌نشستند و خانم‌ها می‌آمدند، می‌نشستند و زیارتشان می‌کردند. در دیدارهای عمومی اغلب تعداد زنان بیشتر از مردان می‌شد، زنان در کوچه‌های اطراف اجتماع می‌کردند و شعار می‌دادند که: «ما همه مشتاق توییم خمینی ـ عاشق دیدار توییم خمینی» مسئولین بیت هم به توصیه امام، دیدار عمومی و اختصاصی زنان را تشکیل می‌دادند. حضرت امام در مدت اقامت خویش در قم، چند جلسه فقط برای خانم‌ها صحبت کردند و در یکی از آن‌ها همان جمله معروف را فرمودند که: «از دامن زن مرد به معراج می‌رود».
کتابپرتو آفتاب: خاطرات حضرت آیت الله حاج شیخ علی عراقچیصفحه 371