افکار آقای شریعتمداری

‏‏افکار آقای شریعتمداری‏

‏‏از آن ایامی که آقای شریعتمداری تغییر موضع داد، بعضی حرف‌ها و یا‏‎ ‎‏موضع‌گیری‌هایی از ایشان صادر می‌شد که همه را در فکر و تأمّل فرو‏‎ ‎‏می‌برد. مثلاً وقتی امام به ترکیه و بعد به عراق تبعید شد، اگرچه در ظاهر‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏در وقت رأی‌گیری برای نظام جمهوری اسلامی، امام به «جمهوری‏‎ ‎‏اسلامی نه یک کلمه زیاد، نه یک کلمه کم»، تأکید داشتند ولی آقای‏‎ ‎‏شریعتمداری یک چیز دیگر می‌فرمودند، ظاهراً جمهوری دموکراتیک و‏‎ ‎‏شبیه این‌ها بود.‏

‏‏من در روز رأی‌گیری نزدیک منزل امام بودم، دیدم حضرت امام از‏‎ ‎‏منزل خارج شدند تا بروند در خیابان چهارمردان رأی خودشان را به‏‎ ‎‏صندوق بیندازند، خیابان‌ها خیلی شلوغ بود. امام سوار ماشینی شدند، ما‏‎ ‎‏هم به همراه جمعیت ماشین ایشان را همراهی ‌کردیم. چون خودم هم‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏من همسایه‌ای داشتم که از مریدان آقای شریعتمداری بود. قبل از‏‎ ‎‏انقلاب او هم مثل من در تهران، مسجد و منبر داشت و هر هفته، سه تا‏‎ ‎‏چهار منبر و سخنرانی می‌رفت. این فعالیت‌ها بعد از پیروزی هم ادامه‏‎ ‎‏داشت. یک شب با هم از تهران برمی‌گشتیم، در اتوبوس کنار هم‏‎ ‎‏نشستیم، او همیشه در صحبت‌هایش فتوای آقای شریعتمداری را‏‎ ‎‏می‌گفت و از ایشان تبلیغ و تعریف می‌کرد. از من پرسید: تو در منبر از‏‎ ‎‏روی کدام رساله، مسأله می‌گویی؟ گفتم: از رساله حضرت امام می‌گویم.‏‎ ‎‏وقتی سر صحبت باز شد، من گفتم این چه حرفی است که آقای‏‎ ‎‏شریعتمداری گفته است آذربایجان متعلق به من است و من باید برای‏‎ ‎‏آنجا امام جمعه تعیین بکنم؟ او گفت: این حرف بی‌ربطی است، اگر‏‎ ‎‏ایشان این حرف را گفته باشند من هرگز مبلّغ او نخواهم شد. بعد از من‏‎ ‎‏خواست که از آقای شریعتمداری برایم وقت خصوصی بگیر تا این سؤال‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎