خواهر من در نجف خدمتگزار بیت امام بود. ایشان تعریف می کرد: در نجف که بودیم حضرت امام در خانه محقری سکونت کرده بودند. ما از یخچال و این گونه امکانات محروم بودیم و مواد غذایی و غیره را به اندازه مصرف تهیه می کردیم و اگر چیزی مثلا میوه یا گوشت اضافه می آمد مجبور بودیم آنها را در ته چاهی که چهل پله پایین می خورد قرار بدهیم که به اصطلاح هوای آنجا خنک بود. به هنگام نیاز هم آن مسیر را طی می کردیم و مواد غذایی را می آوردیم و مصرف می کردیم. هر چه خانم به حضرت امام می گفت که ما به یخچال احتیاج داریم برای ما
کتابخاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)صفحه 5
یک یخچال تهیه کنید، امام می فرمودند، من پول ندارم، اگر شما پولی دارید بدهید تا برایتان یخچال بخرم. روزی حاج آقا مصطفی تشریف آورد و به خانم گفت که چقدر پول دارید. خانم هم پس انداز هایش را به حاج آقا مصطفی داد و ایشان رفت و یک یخچال قسطی خرید و آورد. زندگی امام در نجف به این شکل بود. اما در کربلا منزلی بود که مالک آن یک نفر کویتی بود. در آن منزل همه وسایل و امکانات زندگی وجود داشت و ما هر از گاهی که در کربلا بودیم در رفاه و آسایش بودیم.
کتابخاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)صفحه 6