بسط عدالت اجتماعی

‏‏بسط عدالت اجتماعی‏

‏‏وصیت من به مجلس و شورای نگهبان و دولت و رئیس جمهور و شورای قضایی‏‎ ‎‏آن است که در مقابل احکام خداوند متعال خاضع بوده؛ و تحت تأثیر تبلیغات‏‎ ‎‏بی محتوای قطب ظالم چپاولگر سرمایه داری و قطب ملحد اشتراکی و‏‎ ‎‏کمونیستی واقع نشوید، و به مالکیت و سرمایه های مشروع ‏‏با حدود اسلامی‏‎ ‎‏احترام گذارید، و به ملت اطمینان دهید تا سرمایه ها و فعالیتهای سازنده به کار افتند‏‎ ‎‏و دولت و کشور را به خودکفایی و صنایع سبک و سنگین برسانند. و به ثروتمندان و‏‎ ‎‏پولداران مشروع وصیت می کنم که ثروتهای عادلانۀ خود را به کار اندازید و به فعالیت‏‎ ‎‏سازنده در مزارع و روستاها و کارخانه ها برخیزید که این خود عبادتی ارزشمند است.‏

‏‏     ‏‏و به همه در کوشش برای رفاه طبقات محروم وصیت می کنم که خیر دنیا و‏‎ ‎‏آخرت شماها رسیدگی به حال محرومان جامعه است که در طول تاریخ‏‎ ‎‏ستمشاهی و خان خانی در رنج و زحمت بوده اند. و چه نیکو است که طبقات‏‎ ‎‏تمکندار به طور داوطلب برای زاغه و چپرنشینان مسکن و رفاه تهیه کنند. و‏‎ ‎‏مطمئن باشند که خیر دنیا و آخرت در آن است. و از انصاف به دور است که یکی‏‎ ‎‏بی خانمان و یکی دارای آپارتمانها باشد.(113)‏

‏‏*  *  *‏

‏
‏‎

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏توجه داشته باشند رئیس جمهور و وکلای مجلس از طبقه ای باشند؛ که‏‎ ‎‏محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نموده و در فکر‏‎ ‎‏رفاه آنان باشند، نه از سرمایه داران و زمینخواران و صدرنشینان مرفه و غرق در‏‎ ‎‏لذات و شهوات که تلخی محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمی توانند‏‎ ‎‏بفهمند.‏

‏‏     و باید بدانیم که اگر رئیس جمهور و نمایندگان مجلس، شایسته و متعهد به‏‎ ‎‏اسلام و دلسوز برای کشور و ملت باشند، بسیاری از مشکلات پیش نمی آید؛ و‏‎ ‎‏مشکلاتی اگر باشد رفع می شود.(115)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏اما طایفۀ دوم که نقشۀ موذیانه دارند و اسلام را از حکومت و سیاست جدا‏‎ ‎‏می دانند. باید به این نادانان گفت که قرآن کریم و سنت رسول الله ـ صلی الله علیه و‏‎ ‎‏آله ـ آنقدر که در حکومت و سیاست احکام دارند در سایر چیزها ندارند؛ بلکه‏‎ ‎‏بسیار از احکام عبادی اسلام، عبادی ـ سیاسی است که غفلت از آنها این‏‎ ‎‏مصیبتها را به بار آورده. پیغمبر اسلام (ص) تشکیل حکومت داد مثل سایر‏
‏‎

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏اما حکومت حق برای نفع مستضعفان و جلوگیری از ظلم و جور و اقامۀ عدالت‏‎ ‎‏اجتماعی، همان است که مثل سلیمان بن داوود و پیامبر عظیم الشأن اسلام‏‎ ‎‏ـ صلی الله علیه و آله ـ و اوصیای بزرگوارش برای آن کوشش می کردند؛ از بزرگترین‏‎ ‎‏واجبات و اقامۀ آن از والاترین عبادات است، چنانچه سیاست سالم که در این‏‎ ‎‏حکومتها بوده از امور لازمه است.(117)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏آنان که با دست پلید خود جوانان و مردان ارزشمند و علمای مربی جامعه را‏‎ ‎‏شهید نمودند و به کودکان مظلوم مسلمانان رحم نکردند، خود را در جامعه رسوا‏‎ ‎‏و در پیشگاه خداوند قهار مخذول نمودند و راه بازگشت ندارند که شیطانِ نفس‏‎ ‎‏اماره بر آنان حکومت می کند. لکن شما برادران مؤمن با دولت و مجلس که‏‎ ‎‏کوشش دارد خدمت به محرومین و مظلومین و برادران سر و پا برهنه و از همۀ‏‎ ‎‏مواهب زندگی محروم نماید چرا کمک نمی کنید و شکایت دارید؟ آیا مقدار‏‎ ‎‏خدمت دولت و بنیادهای جمهوری را با این گرفتاریها و نابسامانیها که لازمۀ هر‏‎ ‎‏انقلاب است، و جنگ تحمیلی با آنهمه خسارت و میلیونها آوارۀ خارجی و داخلی‏‎ ‎‏و کارشکنیهای بیرون از حد را در این مدت کوتاه مقایسه با کارهای عمرانی رژیم‏‎ ‎‏سابق نموده اید؟ آیا نمی دانید که کارهای عمرانی آن زمان اختصاص داشت‏‎ ‎‏تقریباً به شهرها آن هم به محلات مرفه؛ و فقرا و مردمان محروم از آن امور بهرۀ‏
‏‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• رجوع شود به فیشهای 33، 65 و 128.