سن شناسنامه ای و سن فیزیولوژی

‏‏ سن شناسنامه‌ای و سن فیزیولوژی‏

‏‏سن شناسنامه‌ای سنی است که با سپری شدن دقایق، ساعات و روزها و‏‎ ‎‏سالها مشخص می‌شود. در هر سنی پوست، استخوانها، عضلات، قلب، رگها،‏‎ ‎‏چشم و گوش، دستگاه گوارش، کلیه ها، کبد و لوزالمعده مشخصات مخصوصی‏‎ ‎‏دارند.‏

‏‏مثلاً پوست در نوزادان بسیار لطیف و نرم است در حالی که با افزایش سن از‏‎ ‎‏لطافت و نرمی آن کاسته می‌شود.‏

‏‏عدسی چشم با افزایش سن کدر می‌شود و در اکثر مردم در سنین بالا سبب‏‎ ‎‏ایجاد آب مروارید و مانع دید طبیعی می‌شود. تغییر در قسمتهای دیگر چشم‏‎ ‎‏مشکلاتی در بینایی ایجاد می‌کند. از کار طبیعی کلیه‌ها در سنین بالا بتدریج‏‎ ‎‏کاسته می‌شود. رگها بخصوص شریانها با افزایش سن سفت تر و رسوب چربی در‏‎ ‎‏جدار آنها افزایش می‌یابد (تصلب شرائین). گوشها با افزایش سن تغییر ساختمان‏‎ ‎‏داده و قدرت شنوائی کاهش پیدا می‌کند. با افزایش سن از قدرت و توانایی دستگاه‏‎ ‎‏تناسلی کاسته می‌شود و...‏

‏‏سرعت و سیر قهقرایی و کاهش اعمال اعضا و اندامها بستگی به عوامل‏‎ ‎‏متعدد دارد که‏‎ ‎‏در سر لوحه آنها عامل ارث است. عوامل مختلف می‌توانند سبب‏‎ ‎‏کاهش سرعت قهقرایی و به تأخیر انداختن کاهش اعمال اعضا و اندامها شوند.‏‎ ‎‏مثلاً بعضی خانواده‌ها تا سنین 90 تا 100 سال زنده می‌مانند بدون آنکه تغییری در‏‎ ‎‏عمل چشم یا کلیه یا قلب آنها ایجاد شود.‏

‏‏بنابراین سن شناسنامه‌ای این افراد 90 سال را نشان می‌دهد. در حالی که‏‎ ‎‏ معاینه قلب یا چشم یا کلیه آنها شبیه یک فرد چهل ساله است. حضرت امام عزیز از‏‎ ‎‏ افرادی بود که سن شناسنامه‌ای ایشان 90 سال، ولی معاینه چشم، کلیه، گوارش، ‏‎ ‎‏ کبد، عضلات، استخوانها در سن 50 - 40 سال را نشان می‌داد امّا به علت سابقه‏‎ ‎‏افزایش فشار خون شریانی و مسائل سیاسی اجتماعی و فشارهای عصبی مستمر،‏

‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎