سبک ادبی امام

‏‏سبک ادبی امام‏

‏‏از حیث سبک شناسی، سبک نظم و نثر‏‎ ‎‏ایشان از صراحت و صداقت و صمیمیت‏

‏‎ ‎‏برخوردار است. در عین اینکه حرفهای ناب عرفانی، اخلاقی، اجتماعی و‏‎ ‎‏سیاسی را مطرح می کنند، صمیمیتی خاص در آثار ادبی ایشان به چشم‏‎ ‎‏می خورد. این صداقت در پیام مربوط به پذیرش قطعنامه به روشنی‏‎ ‎‏مشهود است؛ آنجا که می فرمایند:‏

‏‏     ‏‏شما می دانید که من با شما پیمان بسته بودم که تا آخرین قطره خون و‏‎ ‎‏آخرین نفس بجنگم؛ اما تصمیم امروز فقط برای تشخیص مصلحت بود و تنها‏‎ ‎‏به امید رحمت و رضای او از هر آنچه گفتم، گذشتم و اگر آبرویی داشته ام با‏‎ ‎‏خدا معامله کرده ام.‏‎[1]‎

‏‏    ‏‏در پایان غزل منتشر نشده ای از حضرت امام را به سمینار ادبیات‏‎ ‎‏انقلاب اسلامی و به منظور حسن ختام بحث تقدیم می کنم:‏

‏‏با گلرخان بگویید ما را به خود پذیرند‏‎ ‎‏از عاشقان بیدل، همواره دست گیرند‏‎ ‎‏دردی است در دل ما، درمان نمی پذیرد‏‎ ‎‏دستی به عاشقان ده کز شوق دل بمیرند‏
‏‎

‏‏3 تا 5 دی 1370 ‏

‏‏سمینار بررسی ادبیات انقلاب اسلامی‏

‎

‏‎ ‎

‏‎

• )) صحیفه امام؛ ج 21، ص 95.
• )) دیوان امام؛ ص 99.