امام و جامعۀ انسانی

‏‏امام و جامعۀ انسانی‏

‏‏ ‏

‏‏بسم اللّه الرحمن الرحیم‏

‏‏انا اعطیناک الکوثر فصلِّ لربکَّ وانحر اِنَّ شانئک هُوَالاَبْتَر‏‎[1]‎

‏‏    ‏‏صلوات خداوند وملائکه و رسولانش بر روح ملکوتی پیامبر عظیم الشأن‏‎ ‎‏ما حضرت محمد(ص) و اهل بیت معزز و بزرگوار آن حضرت، مخصوصاً‏‎ ‎‏دخت گرامی و همیشه جاویدان ایشان حضرت زهرای اطهر، صدیقه کبری‏‎ ‎‏ـ علیهاالسلام. درود بی پایان الهی به روح حضرت امام خمینی که در عصر‏‎ ‎‏حاضر، بیانگر حقیقت اسلام ناب محمدی(ص)بود؛ و سلام گرم و صمیمانه‏‎ ‎‏به محضر گرامی شما عزیزان که به مناسبتی مبارک و فرخنده پذیرای‏‎ ‎‏اینجانب گشته اید و آن، تقارن ولادت بزرگ بانوی ما، دخت پیامبر(ص)‏‎ ‎‏حضرت زهرا(س) و میلاد با سعادت فرزند راستین او، یعنی حضرت امام‏‎ ‎‏خمینی است که براستی تقارنی زیبا و تأمل برانگیز و پرشکوه است؛ زیرا که‏‎ ‎‏این دو در زندگی و در تمدن ما منشأ اثر بوده اند؛ و بنده این دو مناسبت‏‎ ‎‏خجسته را به شما دوستداران خاندان رسالت تبریک و تهنیت عرض می کنم.‏

‏
‏‎

‏‏     اگر قرار است روزی، روز زن باشد چه بهتر که روز تولد این شخصیت‏‎ ‎‏بزرگوار باشد. و زنان ما نیز با پذیرفتن اینچنین روزی به نام روز زن، مسئولیت‏‎ ‎‏خطیری را عهده دار شدند؛ زیرا در کشور ما زنانی هستند که در قالبهای سنتی‏‎ ‎‏مانده اند و زنانی هستند که قالبهای وارداتی جدید را پذیرفته اند؛ و دسته سومی‏‎ ‎‏وجود دارند که اکثریت قریب به اتفاق زنان ما را تشکیل می دهند و این زنان «من»‏‎ ‎‏خویش را یافته اند و می دانند که نه در تحجر قدیم باید بمانند و نه تسلیم الگوهای‏‎ ‎‏تحمیلی شوند؛ به این سبب از خود می پرسند چه باید کرد؟ زیرا در فکر «شدن»‏‎ ‎‏هستند نه «ماندن». بنابراین، می پرسند چگونه باید بشویم، و از زهرای عزیز(س)‏‎ ‎‏نیز این چگونه شدن را می آموزند. از این روست که حضرتش الگو و اسوه‏‎ ‎‏می شود و روز زن، روز تولد این بزرگ بانوی ما قرار می گیرد؛ زیرا روز «شدن»‏‎ ‎‏است و روز آغازین و روز حرکت به سوی من متعالی و روز حرکت به سوی‏‎ ‎‏کمال و انسانیّت.‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) کوثر / 1ـ3.