بازگشت به خویش، ارمغان انقلاب اسلامی

‏‏بازگشت به خویش‏‏ ،‏‏ ارمغان انقلاب اسلامی‏

‏‏ ‏

‏‏بسم اللّه الرحمن الرحیم‏

‏‏فرا رسیدن بیستمین سال انقلاب شکوهمند اسلامی را به همه شما‏‎ ‎‏عزیزان تبریک می گویم بویژه به ظفرآفرینان کشورمان که با ایثار جان‏‎ ‎‏خود، انقلابی عظیم، انقلابی ظلم ستیز را در این خطۀ گیتی به پا کردند؛ و‏‎ ‎‏عزیزان دیگری که با کوشش و مجاهدۀ بی امان در استمرار و تحقق آن از‏‎ ‎‏هیچ سختی و دشواری نهراسیدند و نمی هراسند و از پای نمی نشینند.‏‎ ‎‏انقلابی در کشور ما رخ داد که محور آن توحید بود، و ظلم ستیزی از‏‎ ‎‏ویژگیهای بارز آن بود. باید بدانیم که این انقلاب تنها به محدودۀ‏‎ ‎‏جغرافیایی یک کشور و در یک گوشۀ جهان منحصر نمی باشد و آنچه که‏‎ ‎‏سقوط کرد و به تاریخ پیوست، تنها یک حکومت استبدادی داخلی نبود‏‎ ‎‏بلکه این رخداد عظیم که مایۀ شگفتی جهانیان گردید و اذهان عمومی را‏‎ ‎‏به خود متوجه ساخت در توسعۀ سیاسی، اجتماعی بسیاری از کشورها‏‎ ‎‏جایگاهی خاص یافت، انقلاب اسلامی از بین برندۀ نظام سلطه و زدایندۀ‏‎ ‎‏تبعیض نژادپرستی بود؛ و ارمغان آن، معنویت گرایی و خدامحوری به جای‏‎ ‎‏دنیامداری و مادیگری بود. این رخداد عظیم، تکیه بر معنویتی داشت که‏
‏‎

‏‏     بازگشت به فطرت به معنای دلبستگی به مفاخر گذشته نیست، که‏‎ ‎‏حاصلی جز ارتجاع و واپسگرایی و فاصله گرفتن از واقعیتها ندارد.‏‎ ‎‏بازگشت به خویشتن؛ یعنی جستجوی بهترین راههای رسیدن به معنویت‏‎ ‎‏که نتیجه اش غبارزدایی از ارزشهایی است که مرور زمان چهرۀ زیبای آنها‏‎ ‎‏را مکدّر ساخته است. آن چیزی که انقلاب اسلامی ایران را ویژگی و‏‎ ‎‏انحصار بخشید و امام خمینی را به عنوان نجاتبخش انسانهای دربند و احیا‏‎ ‎‏کنندۀ اسلام در قرن حاضر شناساند، رویکرد به معنویت، طراحی و‏‎ ‎‏تشکیل حکومتی بر مبنای کلام، خرد و منطق و برگرفته از وحی و تعالیم‏‎ ‎‏الهی بود. امام خمینی بنیانگذار حکومت کفر ستیز دینی شد و راهی نو و‏‎ ‎‏شیوه ای تازه مبتنی بر پایه ها و مایه های اصیل قرآن فرا روی انسانهای‏‎ ‎‏عصیان زده، در بهشت بورژوازی جدید نهاد؛ و از برکت این حکومت‏‎ ‎‏دینی بود که آیین آسمانی قرآنی بار دیگر به منزله راه حلی نجاتبخش به‏‎ ‎‏عرصۀ زندگی مسلمانان بازگشت و به همۀ اندیشمندان، راه رسیدن به‏‎ ‎‏آزادی، استقلال و پیروی از احکام اسلام ناب محمدی(ص) را باز‏‎ ‎‏شناساند.‏

‏‏     انقلاب دوران ساز امام خمینی، زمینۀ بحث و تفکر و اندیشیدن در‏‎ ‎‏بستر مناسب و سالم را آماده ساخت. در حقیقت، امام و انقلاب اسلامی‏‎ ‎‏هم موضوع تحقیق اندیشمندان قرار گرفت و هم زمینه ای برای تحقیق‏‎ ‎‏ایجاد کرد که کتابهای متعدد و مقالات متنوع چه در ایران و چه در بیرون از‏‎ ‎‏مرزهای ایران به رشته تحریر در آید.‏

‏
‏‎

‏‏     اصول و مبانی فکری امام که در آغاز انقلاب برای همراهان امام‏‎ ‎‏روشن و شفاف بود، امروزه و با گذشت زمان و در اثر کج فهمی برخی از‏‎ ‎‏عناصر، مورد سؤال و ابهام قرار گرفته است. از این رو وظیفۀ ما و همۀ‏‎ ‎‏کسانی که دوران شکوهمند صدر انقلاب را درک کرده اند، خطیر و‏‎ ‎‏حساس می شود. این انقلاب که براستی «انفجار نور» لقب گرفت به خاطر‏‎ ‎‏روشنی و تابناکی اش، اصول و مبانی اش جای سؤال نداشت؛ اما اینک با‏‎ ‎‏گذشت زمان بدفهمی برخی از ما، تعصب و تحجر عده ای که همیشه امام‏‎ ‎‏از آنان دردمند بود، کسانی که در زمان امام اندیشه و تفکرشان رونق و‏‎ ‎‏بازاری نداشت؛ ولی اینک بدون توجه به کهنه شدن آن افکار و عدم‏‎ ‎‏جذابیت و عدم کارآیی آن اندیشه ها، اذهان عمومی را مخدوش می سازند‏‎ ‎‏و با این عمل، اصول و مبانی انقلاب امام، انقلابی که دنیا را به لرزه‏‎ ‎‏انداخت، مورد تردید و سؤال قرار می دهند. اسلامی که امام برای پیروان‏‎ ‎‏خود ترسیم می کرد، مکتبی آرمانی و متعالی بود؛ مکتبی که خود را‏‎ ‎‏مسئول رعایت حقوق انسانها از هر گروه و دسته ای می داند. نظام و‏‎ ‎‏حکومتی که مبتنی بر اسلام باشد، افراد آن حکومت از تمامی حقوق‏‎ ‎‏مدنی، اجتماعی و فردی و حتی آزادی اندیشه و بیان برخوردارند؛ چنین‏‎ ‎‏دین و مکتبی مورد نظر امام بود که همواره پیروان خود را به پایبندی به آن‏‎ ‎‏دعوت می کرد و از سست شدن پایه ها و مبانی آن بیمناک بود. امام راز و‏
‏‎

‏‏     حکومت مقبول امام، حکومتی مبتنی بر اخلاق است؛ البته این بینش‏‎ ‎‏در جهان اندیشۀ سیاسی سابقه ای دیرینه دارد. سقراط وظیفه و رسالت‏‎ ‎‏دانش سیاسی را آشنا ساختن مردم با وظایف اخلاقی خود می دانست، و‏‎ ‎‏افلاطون اعتبار حکومتها را با میزان و معیار اخلاق می سنجید تا زمان‏
‏‎

‏‏والسلام‏

‏‏حسینیه جماران 1378‏

‏‎ ‎

‏‎