به او وعده نده

‏‏به او وعده نده‏

‏‏زمانی که حضرت امام عزم سفر از این دنیا‏‎ ‎‏کردند، خواستند که علی ـ نوه شان را به‏

‏‎ ‎‏دیدارشان نبریم. اول متعجب شدم ولی بعد متوجه شدم ایشان، که از تمام‏‎ ‎‏تعلقات رها شده بودند ـ و از آنجا که به علی خیلی علاقه داشتند و تنها‏‎ ‎‏همین یک تعلق برایشان مانده بود، از ما خواسته بودند که علی را پیششان‏‎ ‎‏نبریم. این ارتباط با خدا و بریدن از غیر او، از همان زمان جوانی در ایشان‏‎ ‎‏وجود داشت. عصاره تمام خصلتهای دوران جوانی ایشان، در زمان پیری‏‎ ‎‏در وجودشان جمع شده بود. پس از عمل جراحی و زمانی که هنوز به‏‎ ‎‏هوش نیامده بودند، اللّه اکبر بر زبانشان جاری بود. تمام وجودشان اللّه اکبر‏‎ ‎‏می گفت. باطنشان گویای اللّه اکبر بود. کتابها، سخنان، حرکات، رفتار و‏‎ ‎‏خلاصه همه چیزشان جز عمل به فرمان الهی نبود.‏

‏‏     روزهای آخر عمرشان پرسیدند که علی کجاست، به ایشان گفتم: علی‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎