سکوت محبت آمیز

‏‏سکوت محبت آمیز‏

‏‏در سال 58 اوایل انقلاب در قم مردم زیاد به‏‎ ‎‏ملاقات حضرت امام می آمدند؛ به طوری که‏

‏‎ ‎‏امام در هر روز مجبور می شدند چند بار برای دیدار با مردم به بالای بام‏‎ ‎‏خانه بیایند ولی کسالتی برای امام پیش آمد که دیگر این کار برای امام‏‎ ‎‏مقدور نبود. جالب اینکه همین مردم زمانی که متوجه شدند ایشان‏‎ ‎‏مریضند و بر اثر کسالت امکان ملاقات نیست، همین مردمی که همواره از‏‎ ‎‏اشتیاق دیدار امام با شور و شوق شعار می دادند می آمدند و می ایستادند‏‎ ‎‏ولی لب به سخن نمی گشودند، زمانی که آمبولانس حامل امام در کوچه‏‎ ‎‏حرکت می کرد که امام را به تهران به بیمارستان منتقل کند، گرچه کوچه‏‎ ‎‏مملو از جمعیت بود؛ اما بدون اینکه هماهنگی قبلی صورت بگیرد،‏‎ ‎‏همگی صداها را در سینه حبس کرده و کوچکترین صدایی به گوش‏‎ ‎‏نمی رسید. زمانی که آمبولانس دور شد، سکوت مطلق جمع شکسته شد‏‎ ‎‏و صداها به صورت فریاد و ناله بلند شد و همگی، دستها را با تضرع به‏‎ ‎‏درگاه خداوند بلند کرده و سلامتی امام را درخواست کردند.‏

‏‎ ‎

‏‎