فصل اول: زندگینامه

ویژگیهای بیانی و اخلاقی بعضی از این اساتید

ویژگیهای بیانی و اخلاقی بعضی از این اساتید

‏بیان آقای محقق داماد اگرچه منظم و منقح نبود ولی مطالبی که مطرح می فرمود انصافاً‏‎ ‎‏محققانه و بکر و بسیار قابل استفاده بود و من الآن هم که به تقریرات درس ایشان که‏‎ ‎‏خودم نوشته ام، مراجعه می کنم می بینم واقعاً مطالب جالبی طرح کرده است. ویژگی‏‎ ‎‏دیگر آن مرحوم این بود که به اقوال دیگران کاری نداشت و در درس هم مطرح نمی کرد‏‎ ‎‏و واقعیات علمی و فقهی را طبق تحقیق خودش با ابتکاری که داشت بیان می نمود؛‏‎ ‎‏به طوری که علما و بزرگان آن روز قم بعد از امام درس هیچ کس را غیر از ایشان‏‎ ‎‏نمی پسندیدند به همین جهت عده ای از مراجع فعلی قم از محضر امام و مرحوم محقق‏‎ ‎‏داماد فیض برده اند.‏

‏     اما از نظر روحی و اخلاقی، ایشان انسان بزرگوار و خودساخته ای بودند،‏‎ ‎‏برخوردشان با طلاب بسیار صمیمی و دوستانه و عاری از تکبر و ریا بود. ایشان با اینکه‏‎ ‎‏از نظر علمی در سطح و بلکه بالاتر از بعضی مراجع وقت بود اما هیچ وقت درصدد‏‎ ‎‏برنیامدند که خودشان را مطرح کنند و اصلاً این نوع مقامها را اعتباری و غیر حقیقی‏‎ ‎‏می دانستند به همین دلیل مرحوم آیت الله آسید احمد خوانساری را به عنوان مرجع تقلید‏‎ ‎‏معرفی می کردند. در خاطرم هست اولین بار که به همراه جناب آیت الله آقای سید‏‎ ‎‏یوسف مدنی تبریزی ـ از شاگردهای مبرز ایشان که اشکالات زیادی هم در درس ایشان‏‎ ‎‏مطرح می کردند ـ خدمت آقای محقق داماد رسیدم، عصر یک روز جمعه از فصل‏‎ ‎‏زمستان بود وقتی وارد منزل شدیم دیدیم در کنار کرسی نشسته اند. سلام کردیم ایشان‏‎ ‎‏در جواب سلام آقای مدنی فرمودند: سلام علیکم حضرت آیت الله سید یوسف مدنی.‏‎ ‎

کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 15
‏آقای مدنی عرض کرد: حاج آقا من را مسخره می کنید؟ فرمودند: قصدم مسخره کردن‏‎ ‎‏نبود بلکه می خواستم ابهّت این کلمه در ذهن شما شکسته شود و مثل بعضیها نشوید که‏‎ ‎‏برای رسیدن به این القاب و عناوین دست به هر کاری می زنند. دومین و آخرین باری که‏‎ ‎‏من از نزدیک خدمت ایشان رسیدم در منزل آقای سیدیوسف مدنی بود، آن روز آقای‏‎ ‎‏محقق داماد به همراه آیت الله آمیرزا هاشم آملی تشریف آوردند نکته ای که از آن ملاقات‏‎ ‎‏در خاطرم مانده است صمیمیت و رفاقتی بود که بین این دو عالم بزرگوار وجود داشت؛‏‎ ‎‏شوخیهایی که آن دو با هم می کردند برای ما بسیار جالب بود. مرحوم محقق داماد با‏‎ ‎‏اینکه از اساتید بزرگ حوزه به شمار می آمدند اما رفتارشان با دیگران بسیار عادی و‏‎ ‎‏طبیعی و مثل افراد معمولی بود و به اصطلاح خودشان را نمی گرفتند مثلاً برای رفتن به‏‎ ‎‏مسجد از تاکسی استفاده می کردند و معمولاً هم در صندلی جلوی تاکسی کنار راننده‏‎ ‎‏می نشستند این نکات برای ما طلبه های جوان آن روز بسیار مهم و قابل توجه و دقت بود.‏

‎ ‎

کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 16