تلاش در جهت حفظ اتحاد مراجع
از آنجا که وحدت و هماهنگی مراجع عالیقدر در تداوم مبارزه و حضور مردم نقش مؤثر و تعیین کننده ای داشت، ضروری بود که این اتحاد و همدلی بین مراجع و حضرت امام به عنوان رهبر انقلاب پایدار بماند تا امکان هر نوع سوء استفاده از سوی دشمن منتفی شود؛ به همین جهت سعی انقلابیون و طرفداران حضرت امام این بود که مراجع دائماً در صحنه مبارزه باشند و نسبت به اعمال و تحرکات دستگاه پهلوی ساکت و بی تفاوت نباشند چون حتی در صورت سکوت یکی از مراجع در برابر اعمال رژیم، دشمن با تبلیغات وسیع چنین وانمود می کرد که مسأله مخالفت امام خمینی با شاه و مبارزه ایشان با حکومت براساس نظر شخصی حضرت امام شکل گرفته و ارتباطی با مسائل دینی و اسلامی ندارد و الا فلان مرجع نیز می بایست برطبق وظیفه شرعی به مخالفت با رژیم برخیزد؛ لذا انقلابیون دوستدار حضرت امام همواره درصدد بودند که حضور مراجع در صحنه ولو به صورت کمرنگ حفظ شود و این بزرگان در برابر جنایاتی که رژیم مرتکب می شود لااقل بی تفاوت نباشند و به هر صورت که می توانند با انتشار اطلاعیه و یا سخنرانی و یا تعطیل کردن درس و یا گرفتن مجلس ختمی برای قربانیان جنایات رژیم اعلام موضع کنند و مخالفتشان را با اعمال جنایتکارانه رژیم به نوعی ابراز نمایند و بحمدالله از ابتدای قیام حضرت امام تا پیروزی انقلاب این وحدت و هماهنگی مراجع در بین خودشان و با حضرت امام کم و بیش وجود داشت. از جمله در جریان تبعید امام به ترکیه همه مراجع قم و حضرت آیت الله میلانی که در مشهد حضور داشت این اقدام رژیم را مورد انتقاد قرار دادند و بشدت محکوم نمودند. درخصوص حماسه 17 خرداد سال 54 نیز اگرچه در ابتدا به جهت تبلیغاتی که از سوی رژیم شده بود و این طلاب جوان و انقلابی به عنوان مشتی کمونیست به مراجع معرفی شده بودند، علما و مراجع تراز اول قم در تأیید حرکت طلاب اقدامی نکردند، منتها بعد از تلاش فضلای انقلابی و بیان واقعیت به وسیله طلاب برای مراجع، این بزرگواران ضمن تأیید این اقدام شجاعانه و انقلابی طلاب مدرسه فیضیه در حد توان سعی کردند که موجبات رهایی و تخفیف مجازات این جوانان دستگیر و زندانی شده را فراهم بیاورند که تا حد زیادی هم
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 189
اقداماتشان تأثیرگذار بود. اقدامات مراجع بزرگوار در سالهای پیاپی مبارزه بخصوص به هنگام رحلت حاج آقا مصطفی و مراسم ختم و بزرگداشتی که از طرف آنها برای آن مرحوم برگزار شد، نقش بسیار زیادی در بیداری مردم و تحرک بخشیدن دوباره به آنها ایفا نمود.
در قضیه توهین روزنامه اطلاعات به امام و تصمیم حدود دوازده نفر از مدرسین حوزه علمیه برای تعطیلی دروس به عنوان اعتراض به این عمل وقیحانه و موافقت مراجع بزرگوار قم با این تصمیم و تعطیلی دروس مراجع بزرگ قم از عوامل مهم شکل گیری قیام نوزدهم دی و شعله ور شدن آتش انقلاب بود که در پی اطلاع بازاریان از تعطیلی دروس مراجع، آنها نیز تصمیم گرفتند که بازار را تعطیل کنند و به جمع معترضین بپیوندند. با تعطیلی دروس حوزه، طلاب و فضلای حوزه علمیه قم به عنوان اعتراض و محکوم نمودن این عمل زشت رژیم به بیوت مراجع و جمعی از بزرگان رفتند و آن بزرگان نیز هر کدام به نحوی ضمن تأیید این حرکت طلاب و همدردی با آنها از حضرت امام تمجید و تجلیل کردند و عمل نابخردانه رژیم را نکوهش کردند که این هماهنگی و محکوم کردن قضیه از سوی قاطبه علما و مراجع برای رژیم خیلی گران تمام شد و در روند مبارزه نیز نقش زیادی داشت. بعد از راهپیمایی طلاب و فضلا و مردم انقلابی قم در نوزدهم دی و آن کشتاری که رژیم برای سرکوب قیام به راه انداخت، باز این مراجع بودند که هر یک به نوعی عمل رژیم را تقبیح و محکوم کردند. اگرچه آقای شریعتمداری این جنایت را به مأمورین نسبت داد و از اشاره به شاه به عنوان عامل اصلی این جنایات طفره می رفت ولی همین مقدار هم در نظر انقلابیون غنیمت شمرده می شد؛ چون در بین توده مردم به عنوان نشانه مخالفت ایشان با رژیم تلقی می شد بخصوص که آقای شریعتمداری طرفداران و مقلدان زیادی در نقاط مختلف ایران داشت و اعلام مخالفت ایشان با رژیم موجب می شد که طرفدارانش نیز در صف مبارزه قرار گیرند. به همین جهت همیشه سعی می شد که وجهۀ
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 190
انقلابی ایشان مخدوش نشود. در همین راستا بعد از قیام 19 دیقم عده ای از طلاب حرکت قابل توجه و تأثیرگذاری را انجام دادند و به عنوان عرض تسلیت به بیوت مراجع از جمله مرحوم آقای گلپایگانی و آقای شریعتمداری رفتند. در دیدار با آقای شریعتمداری (که من حضور نداشتم و بعداً نوار را گوش کردم) ظاهراً ایشان مقداری متأثر می شود و گریه می کند که به وضوح به گوش می رسد و یک نفر هم می گوید که آقا ناراحت و متأثر است. این نوار توسط انقلابیون طرفدار حضرت امام در تبریز در سطح وسیعی پخش شد و در بین مقلدین ایشان در تبریز که زیاد هم بودند تأثیر خیلی خوبی بر جای گذاشت و همان طوری که می دانید گریه کردن یک مرجع تقلید در تحریک احساسات مقلدینش بخصوص در قشر عامه مردم خیلی مؤثر است؛ به همین جهت با پخش این نوار و آمادگی اکثریت مردم تبریز، زمینه مناسبی برای قیام بیست و نهم بهمن فراهم شد.
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 191