نقش مرحوم آیت الله خوانساری در مبارزه
مرحوم آیت الله حاج سیداحمد خوانساری در ابتدای قیام حضرت امام قولاً و عملاً از حرکت و مبارزه ایشان علیه رژیم علناً حمایت می کرد و این حمایت تا نزدیکیهای پیروزی انقلاب ادامه داشت ولی اواخر بخصوص بعد از قیام 19 دی حمایت علنی خاصی از آن مرحوم مشاهده نشد. اگرچه کمکهای مستقیم و غیرمستقیم ایشان به انقلابیون مانند تلاش برای آزادی زندانیان و تبعیدشدگان مبارزه همچنان تداوم داشت و این تلاش به جهت اهمیتی که رژیم برای ایشان قائل بود، غالباً مؤثر واقع می شد و زندانیان سیاسی زیادی از این طریق رهایی پیدا می کردند. همچنان که ایشان اعتراضات انقلابیون و علما و مراجع را نیز به درخواست خود آنها به مقامات منتقل می کرد. البته سکوت و عدم تأیید صریح حرکت انقلابیون در سالهای آخر مبارزه به معنای پشتیبانی
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 202
ایشان از رژیم نبود و خود انقلابیون با اینکه نسبت به سکوت ایشان معترض بودند ولی به جهت شناختی که نسبت به تقدس و تقوا و پاکی و مقام علمی بالای آن مرحوم داشتند هیچ گاه نسبت وابستگی و سازش با رژیم و درباری بودن به ایشان نمی دادند و اعتقاد داشتند که مرحوم آقای خوانساری به خاطر عدم احساس تکلیف، سکوت اختیار کرده است و اصولاً برخورد ایشان به شکلی بود که رژیم هم نمی توانست از سکوت ایشان به نفع خودش بهره برداری کند و این سکوت را به منزله تأیید نظام شاهنشاهی بگیرد چون خوف داشت که مرحوم آقای خوانساری به حمایت صریح و علنی از انقلابیون برخیزد.
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 203