فصل ششم: مراجع، علما و نقش آنان در انقلاب اسلامی

نقش سایر علما و بزرگان قم

نقش سایر علما و بزرگان قم

‏تعداد دیگری از علما و بزرگان حوزه علمیه قم که در حد مراجع ثلاث و معروف قم‏‎ ‎‏نبودند مثل مرحوم آشیخ مرتضی حائری، مرحوم شیخ هاشم آملی و آقای سیدصادق‏‎ ‎‏روحانی در حد توان و با توجه به نگرشی که به لزوم مبارزه با رژیم داشتند به انقلابیون و‏‎ ‎‏مبارزان در قول و عمل کمک می کردند. مثلاً مرحوم آقای حائری در مواقع خاصی برای‏‎ ‎‏رفع مشکلات انقلابیون و رهایی آنها از زندان و تبعید وارد عمل می شد و مرحوم آقای‏‎ ‎


کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 210
‏آملی‏‎[1]‎‏ هم در همین حد که مخالفتی با انقلاب و مبارزه نداشت خود کمک مؤثری بود و‏‎ ‎‏گاهی سخنرانی می کرد؛ اما آقای سید صادق روحانی هم در مقاطع مختلف علیه رژیم‏‎ ‎‏اعلامیه های تند صادر می کرد و هم عملاً به انقلابیون کمک می رساند ولی به خاطر‏‎ ‎‏اینکه ایشان بیشتر داعیه استقلال داشت تا تبعیت از امام و رهبری انقلاب جایگاه‏‎ ‎‏چندانی در میان قاطبه انقلابیون نداشت.‏‎[2]‎

‏    ‏‏در میان علمای مشهد نیز که همگام و همراه انقلاب بودند و در حد توان همکاری‏‎ ‎‏می کردند، باید از مرحوم آیت الله سیدعبدالله شیرازی نام ببرم که ظاهراً در دهه پنجاه به‏‎ ‎‏ایران مراجعت کرد و به حمایت خویش از انقلاب ادامه داد همچنان که در سال 42 نیز به‏‎ ‎‏هنگام حضورش در نجف از نهضت امام خمینی دفاع نمود. آیت الله قمی که خود از‏‎ ‎‏مبارزان به شمار می رفت با قیام حضرت امام به حمایت از ایشان پرداخت. آقای قمی به‏‎ ‎‏جهت اعلامیه های تندی که علیه رژیم منتشر می ساخت از محبوبیت فوق العاده ای در‏‎ ‎‏میان مردم برخوردار بود به طوری که بعد از اقامه نماز جماعت توسط ایشان صف بسیار‏‎ ‎‏طولانی از مشتاقان و علاقه مندان برای زیارت و دست بوسی ایشان تشکیل می شد که‏‎ ‎‏همین علاقه و شور مردم تبلیغ بسیار خوبی برای انقلاب به شمار می آمد. جمعی دیگر از‏‎ ‎‏علمای حوزه علمیه قم مثل حضرات آیات شیخ عبدالنبی عراقی، سیداحمد زنجانی،‏‎[3]‎‏ و‏‎ ‎

کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 211
‏مرحوم آقای داماد‏‎[4]‎‏ و مرحوم علامه طباطبایی‏‎[5]‎‏ بودند که در آغاز نهضت حضرت امام‏‎ ‎‏در اطلاعیه های مشترکی از ایشان حمایت می کردند ولی در سالهای بعد، حرکت و‏‎ ‎‏اقدام خاصی در خصوص انقلاب و مبارزه انجام ندادند؛ البته از این شخصیتهای علمی‏‎ ‎‏و فرهنگی حوزه بخصوص از علامه طباطبایی انتظار حضور در صحنه مستقیم مبارزه هم‏‎ ‎‏نمی رفت و رسالت ایشان انجام وظیفه در جبهه فرهنگی و مقابله با افکار ملحدین‏‎ ‎‏و بویژه مارکسیستها بود که به نحو احسن به انجام رساند. از جمله علمای قم که در‏‎ ‎‏بعضی از اطلاعیه های مشترک امضایش در حمایت از مردم وجود دارد مرحوم‏‎ ‎‏آیت الله اراکی بود ولی با وصف حال ایشان نظر چندان مساعدی نسبت به انقلاب‏‎ ‎‏و مبارزه نداشت؛ بنابراین حداکثر توقع از ایشان این بود که با حرکات و اقدامات‏‎ ‎‏انقلابیون مخالفت نکند ولی در سالهای آخر مبارزه ایشان به نجف رفت و یک ملاقاتی با‏‎ ‎


کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 212
‏حضرت امام انجام داد که موجب تحول عجیبی در ایشان شد به طوری که وقتی از نجف‏‎ ‎‏برگشت با تعریف و تمجید فوق العاده زیاد از حضرت امام از ایشان به عنوان مجدد دین و‏‎ ‎‏مذهب در قرن حاضر یاد می کرد و نسبت به انقلاب نیز با دیده مثبت تری نگاه می کرد.‏

‎ ‎

کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 213

  • . آیت الله میرزا هاشم آملی لاریجانی، مشهور به آملی در سال 1281 هـ .ش. متولد شد. وی پس از تحصیل علوم ابتدایی به تهران عزیمت کرد و با طی مدارج علمی و استقرار حضرت آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی در قم به این شهر مهاجرت کرد و پس از چندی به اخذ درجه اجتهاد در فقه نایل آمد و مدتی نیز در نجف به تحصیل علوم دینی پرداخت. وی از فقها و محققان تراز اول حوزه علمیه قم بود و شاگردان فراوانی در سطوح عالی حوزه تربیت نمود. این عالم و فقیه بزرگوار در سن 91 سالگی و به سال 1371 شمسی به دیار باقی شتافت.
  • . آیت الله سیدمحمد صادق روحانی در سال 1300 هـ .ش. در قم متولد شد. وی پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در سال 1315 به نجف مهاجرت کرد و پس از تحصیل در آن شهر در سال 1327 به ایران بازگشت و در حوزه علمیه قم به تدریس فقه و اصول پرداخت. وی در طول مبارزات نهضت اسلامی به همراه دیگر علما و مردم ایران از نهضت حمایت می کرد ولی به دلایل مختلف که گفته می شود، مانند فردگرایی و تمایل به بهره مندی از خواسته های شخصی از مسائل انقلاب کناره گیری کرد.
  • . آیت الله حاج سیداحمد حسینی زنجانی که فقیهی بزرگ و پارسایی پرهیزگار و متخلّق به اخلاق الهی بود، در ماه صفر سال 1308 هـ .ق. در زنجان دیده به جهان گشود و در حوزه علمیه این شهر در محضر اساتید بزرگ و عالیقدر کسب فیض نمود. پس از تأسیس حوزه علمیه قم توسط مرحوم شیخ عبدالکریم حائری، صیت فضیلت آن عالم بزرگ، وی را برای اقامتی موقت به شهر قم کشید. ولی علاوه بر جذبه مرحوم حاج شیخ، ضرورت حفظ حوزه نوپای قم، عزم رحیل وی را بدل به اقامت دائمی نمود و با بهره گیری از محضر آن مرحوم و علمای بزرگ دیگر، خود در کرسی تدریس و تألیف قرار گرفت. ایشان در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی نیز دخالت می کرد. در جلسات مشترک علما و مراجع بزرگ برای تصمیم گیری در امور مهم و کلی حوزه از جمله جلسه مهم علمای بزرگ قم در مورد حادثه 15 خرداد که در منزل آیت الله زنجانی برگزار شد، شرکت می کرد. وی سرانجام پس از 85 سال عمر با برکت و سالیان دراز کوشش و تلاش در راه دین و نشر فقه جعفری، در رمضان سال 1393 هـ .ق. مطابق با پنجم آبان ماه سال 1352 هـ .ش. چشم از جهان فرو بست.
  • . آیت الله حاج سید محمد محقق داماد، فرزند سیدجعفر موسوی به سال 1325 قمری در احمدآباد اردکان یزد متولد گردید. قبل از ولادت پدرش از دنیا رفت و در سن شش سالگی مادر را نیز از دست داد. سپس به یزد مهاجرت کرد و نزد اساتیدی همچون: سید احمد مدرس، سید یحیی واعظ، سید حسن باغ گندمی و سید محمد علیرضا حائری به تکمیل ادبیات و سطح پرداخت. سپس با توصیه استاد گرامی اش شیخ غلامرضا یزدی به قم هجرت کرد و از درس اساتید بزرگ حوزه بهره گرفت. مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری عنایت خاصی به ایشان داشت و همین عنایت موجب شد که به دامادی ایشان درآید و به «داماد» ملقب گردد. ایشان در روز چهارشنبه، دوم ذی الحجة الحرام 1388 بر اثر سکته قلبی و پس از 75 روز بیماری دار فانی را وداع گفت و در صحن حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.
  • . سید محمد حسین طباطبایی در سال 1218 هـ .ش. در تبریز به دنیا آمد. پس از فراگرفتن دروس مقدماتی در سال 1297 به حوزه علمیه وارد شد و در سال 1304 جهت تکمیل تحصیلات خود عازم نجف گردید. در این مرکز علمی محضر اساتیدی چون آیت الله اصفهانی، نائینی و حجت کوه کمره ای را درک کرد و پس از فراگیری علوم رایج و فلسفه، اخلاق و ریاضیات به ایران بازگشت. مهمترین آثار وی تفسیر المیزان است. وی در سن هشتاد سالگی و در سال 1360 وفات یافت.