حمله مزدوران رژیم به حرم مطهر حضرت معصومه (س)
همان طوری که پیش از این هم عرض کردم، طلاب و فضلای انقلابی و عاشق امام بعد از تبعید ایشان به ترکیه، به خاطر زنده نگه داشتن یاد و نام ایشان هر شب بعد از نماز مغرب و عشا در حرم مطهر دعای توسل می خواندند و هر شب به نوعی نام امام را ذکر
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 229
می کردند و یاد ایشان را در خاطره ها زنده می کردند. اما وقتی حضرت امام به نجف تبعید شد مأمورین به هر ترتیبی بود نگذاشتند این مراسم برپا شود؛ به همین جهت تنها موقعیتی که برای طلاب باقی مانده بود که می توانستند از آن برای زنده نگه داشتن یاد امام و قیام انقلابی اش استفاده کنند، سالگرد حمله مزدوران رژیم به مدرسه فیضیه بود که به سال قمری مقارن با 25 شوال روز شهادت امام صادق (ع) بود و برطبق سال شمسی مصادف با ایام عید نوروز می شد؛ به همین خاطر طلاب انقلابی حوزه هر سال به هنگام شب عید اقداماتی را در حرم مطهر حضرت معصومه (س) انجام می دادند. گاهی اعلامیه پخش می کردند و گاهی نام امام را علناً می بردند و گاهی هم شعار می دادند؛ اما در نوروز سال 55 دوستان تصمیم گرفتند که بعد از نماز مغرب و عشا به امامت مرحوم آقای نجفی مراسم دعای توسل برگزار کنند بدین منظور اطلاعیه ای هم منتشر کردند و موضوع را به اطلاع عموم رساندند اما در شب موعود که همان شب عید بود همین که دوستان خواستند مراسم را آغاز کنند ساواکیها و مأمورین که از قضیه باخبر بودند حمله ور شدند و شروع به ضرب و شتم و دستگیری طلاب کردند. عده ای از مردم به طرف بیرون فرار کردند که به خاطر ازدحام جمعیت در راهروها و صحن حرم مطهر اذیت شدند؛ اما مقصود اصلی ساواک دستگیری طلاب انقلابی و بانیان اصلی این حرکت بود ولی با اینکه طلاب را در بیرون از حرم و تا کوچه حجتیه و نزدیکی منزل آقای نجفی تعقیب کرده بودند و عده ای را همان جا گرفته و زده بودند نتوانستند افراد اصلی را دستگیر کنند و تنها تعدادی از طلبه ها را که نقش چندانی در این ماجرا نداشتند دستگیر نمودند و خیلی زود آزاد کردند.
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 230