مخالفت امام با تبلیغ برای مرجعیتش
حضرت امام همواره با تبلیغ اطرافیان و دوستان برای مرجعیت ایشان به هر صورت (نشر رساله، یا سخنرانی و یا صدور اطلاعیه و تأییدیه) مخالفت می نمود به عنوان مثال اولین باری که کتاب تحریرالوسیله در نجف به وسیله دوستان امام چاپ شد، بر روی جلد آن با تعابیری همچون زعیم الحوزات العلمیه از ایشان یاد شده بود که وقتی امام کتاب را دیده بود خیلی ناراحت شده و از پخش آن منع کرده بود و چون دست اندرکاران چاپ کتاب متحمل مخارج زیادی شده بودند مجبور شدند آن کلمات و تعابیر بلند را با زرکوبی روی آن محو کنند و به این طریق موافقت امام را برای توزیع کتاب جلب کردند و کتاب را به همان صورت پخش کردند که اتفاقاً من چاپ اول آن را که در دو جلد
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 253
منتشر شده است دارم و این در حالی بود که ایشان برای تداوم و پیشرفت مبارزه از هیچ کمکی دریغ نمی کرد و حتی بخشی از وجوهات را به این امر اختصاص داده بود که در امور مختلف از جمله چاپ و تکثیر اعلامیه ها صرف شود ولی برای چاپ رساله به هیچ وجه اجازه نمی داد که از وجوهات شرعیه استفاده بشود. ایشان می فرمود: رساله هم مانند سایر کتب است که باید ناشرین کتاب با هزینه خودشان آن را چاپ کنند و مقلدین هم باید برای علم به وظایف شرعیه شان متحمل هزینه تهیه رساله بشوند.
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 254