علل تلگراف شاه به آقایان شریعتمداری و خوانساری

‏‏علل تلگراف شاه به آقایان شریعتمداری و خوانساری‏

‏‏یکی از مهمترین انگیزه های شاه برای ارسال تلگراف برای آقای شریعتمداری و آقای‏‎ ‎‏خوانساری، در انزوا قرار دادن حضرت امام بود تا از این طریق بتواند مانع تداوم مبارزه و‏‎ ‎‏نهضت ایشان شود. علت دیگر این بود که می خواست دو تن از چهره های شناخته شده‏‎ ‎‏را که یکی از آنها شهره تقوا و تقدس و فقاهت بود و دیگری نیز از مجتهدین بزرگ و‏‎ ‎‏مطرح قم بود ولی نقش چندانی در مبارزه علیه رژیم نداشت به سمت خود متمایل سازد‏‎ ‎‏و به مردم چنین وانمود کند که عمده مراجع و علما طرفدار او هستند. درباره موقعیت‏‎ ‎‏اجتماعی این دو شخصیت روحانی در جامعه آن روز باید عرض کنم که آقای‏‎ ‎‏شریعتمداری در بین مراجع آن روز هم مقلدین زیادتری داشت و هم از شهرت بیشتری‏‎ ‎‏برخوردار بود و در خود حوزه علمیه قم نیز به چند دلیل مورد توجه طلاب و فضلا بود و‏‎ ‎‏درسش با استقبال بیشتری مواجه می شد و آن دلایل این است که اولاً آقای‏‎ ‎‏شریعتمداری بیان خوب و شیرینی داشت و ثانیاً از نظر معاشرت اجتماعی و کیفیت‏‎ ‎‏برخورد با افراد، بسیار خوش برخورد بود و از این جهت شخصیت جذابی داشت و ثالثاً‏‎ ‎‏در مقایسه با سایر آقایان در قم (بعد از تبعید امام) می توان گفت که سیاستمدارتر بود‏‎ ‎‏البته توجه طلاب آن روز حوزه علمیه قم به ایشان یک دلیل فرعی هم داشت و آن اینکه‏‎ ‎‏ایشان اهل تبریز بود و این موجب شده بود که اکثر طلاب و فضلای آذربایجانی‏‎[1]‎‏ که طبق‏‎ ‎‏آمار دفاتر شهریه از بین استانهای دیگر ایران رقم بالاتری را تشکیل می دادند به ایشان‏‎ ‎‏گرایش پیدا کنند همان طوری که اکثر علما و مدرسین ساکنین آن خطه متمایل به ایشان‏‎ ‎‏بودند و این خود یک سرمایه و پشتوانه عظیمی برای ایشان بود و چون در مسائل سیاسی‏‎ ‎‏و اجتماعی نیز برتری محسوسی نسبت به مراجع دیگر داشت آنها هم محوریت ایشان‏‎ ‎‏را پذیرفته بودند؛ به همین خاطر بعد از تبعید حضرت امام، حرف اول را در مسائلی که‏‎ ‎‏بروز می کرد ایشان می زد و آقای گلپایگانی و آقای نجفی مرعشی نیز با اینکه از نظر علم‏‎ ‎‏و تقوا و مقبولیت در مرتبه بالایی قرار داشتند ولی در عین حال اگر می خواستند‏‎ ‎‏در ارتباط با مسائل و موضوعات سیاسی و اجتماعی روز به خواست خودشان یا به‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎

• . آذربایجان شرقی و غربی.