واکنش امام در قبال این قضیه
بعد از دستگیری این طلاب هم باز فعالیت ما برای واداشتن آقایان برای اقدام عملی به نتیجه چندانی نرسید البته بعضی گفتند که ما به شهربانی قم تلفن می کنیم و عده ای هم ادعا کردند که ما تلفن کردیم ولی آنها گفتند: این قضیه به ما مربوط نیست چون از تهران آمدند و اینها را بردند. من در ادامه فعالیتم خدمت آقای پسندیده رفتم و از ایشان خواستم که با امام صحبت بکند تا با حمایت امام از اینها، دستگاه نتواند به عنوان عده ای کمونیست اینها را به جوخه اعدام بسپرد حالا اگر مدتی هم در زندان به سر ببرند مسأله ای نیست که به همین مقدار هم بعضی از مراجع حاضر نشدند کاری بکنند و اعلام کنند که اینها طلبه های مؤمن و انقلابی حوزه هستند و کمونیست نیستند؛ اما امام
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 322
اعلامیه بلندبالایی صادر فرمود و از 17 خرداد 54 به عنوان یکی از ایام الله و یک روز جهادی و تبلیغی یاد کرد و از آن بچه ها به عنوان طلاب و فضلا تجلیل کرد. امام در آن اعلامیه عنایت ویژه داشت که روی طلبه، مسلمان و مؤمن بودن این جوانان انقلابی تأکید کند. تأیید حرکت انقلابی این طلاب جوان توسط امام دست ساواک را برای اقدام جنایتکارانه ای که احتمالش زیاد بود بست و نقشه آنها را برای مرعوب ساختن روحانیت و زهر چشم گرفتن از آنها برهم زد زیرا که رژیم نتوانست کاری صورت بدهد بلکه عده ای از اینها را که نقش کمتری داشتند بعد از یک هفته آزاد کرد. بعضیها را نیز بعد از یکی ـ دو ماه آزاد نمود البته عده زیادی را هم که نقش بیشتری در هدایت طلبه های دیگر و تنظیم اعلامیه ها و شعارها داشتند و یا فعالیتهای سیاسی قبلی شان توسط بعضی از همین بچه ها زیر شکنجه لو رفته بود سخت مورد شکنجه و اذیت و آزار قرار داد و مدت مدیدی در زندان نگه داشت که حتی بعضی از آنها مانند اخوی بنده تا زمان اوج گرفتن انقلاب در زندان ماندند و در اواسط سال 57 آزاد شدند.
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 323