تحلیل این واقعه و تأثیر آن در جامعه

‏‏تحلیل این واقعه و تأثیر آن در جامعه‏

‏‏اگرچه اقدام طلبه ها به آن صورتی که انجام شد از ابتدا برنامه ریزی نشده بود بلکه‏‎ ‎‏برنامه ریزی آنان این بود که مراسم سالگرد قیام 15 خرداد را آن سال بهتر و باشکوهتر از‏‎ ‎‏سالیان پیش برگزار کنند و رنگ و بوی سیاسی بیشتری به مراسم بدهند؛ به همین جهت‏‎ ‎‏می خواستند که تظاهرات داخل فیضیه را به خارج از آن و داخل صحن و حرم مطهر هم‏‎ ‎‏بکشانند اما وقتی با ممانعت مأموران روبه رو شدند بتدریج این فکر در ذهنشان شکل‏‎ ‎‏گرفت که داخل فیضیه بمانند و درب آنجا را ببندند و برای اطلاع خارج از مدرسه پرچم‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏     و مهمتر از آن اینکه شایع شده بود که قم دیگر حرکتی در رابطه با مبارزه ندارد و‏‎ ‎‏واقعاً هم تحرک خاصی نبود، در حالی که فجایع و بیدادگری روزافزون رژیم و حبس و‏‎ ‎‏تبعید و جرح و قتل مبارزان، می بایست به نوعی در جامعه بازتاب داشته باشد ولی‏‎ ‎‏نداشت و گویا همه پذیرفته بودند که باید با این فجایع ساخت؛ لذا من خودم یک بار به‏‎ ‎‏یکی از اساتید بزرگ خودم عرض کردم که مگر جز این است که بزرگانی مثل آقای‏‎ ‎‏فاضل، مشکینی، منتظری و...، ثمرۀ چهل سال صرف وقت و زحمات حوزه اند؟ آیا‏‎ ‎‏دستگیری و تبعید این افراد باعث محرومیت جامعه و حوزه از برکات وجودی آنها‏‎ ‎‏نمی شود و آیا نباید در برابر آن موضع گرفت و دست کم اعلامیه ای داد؟ برخی از این‏‎ ‎‏حضرات بزرگ از تهدیدهای ساواک، شکوه و گلایه داشتند که ساواک ما را تهدید کرده‏‎ ‎‏است که اگر بخواهید اقدامی بکنید، زنها را وادار می کنیم که شما را با کفش بزنند؟‏

‏‏     در این میان حرکت 17 خرداد 54 ثابت کرد که هنوز قم، آتشهای زیر خاکستر دارد و‏‎ ‎‏اینطور نیست که جامعه منحصر در یک مشت زبون و ضعیف النفس باشد؛ لذا بعد از این‏‎ ‎‏حرکت، دانشجوها نسبت به طلاب نظر دیگری پیدا کردند و در محافل دانشگاهی‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎