واکنش حضرت امام به هنگام رحلت حاج آقا مصطفی
از مرحوم حاج احمد آقا نقل شده است که بعد از رحلت حاج آقا مصطفی، بزرگترین دغدغه ما این بود که چگونه این خبر را به امام بدهیم؟ هرچه فکر می کردیم به نتیجه قابل قبولی نمی رسیدیم تا اینکه دیدیم وقت دارد به سرعت می گذرد و حضرت امام هم برای رفتن به مسجد و تدریس آماده می شود و ما از ترس اینکه افرادی بدون مقدمه و ناگهانی خبر رحلت حاج آقا مصطفی را به ایشان برسانند بالاخره تصمیم گرفتیم که آقای شیخ عبدالعلی قرهی یکی از اعضای دفتر امام را خدمت ایشان روانه کنیم تا وی با مقدمه چینی اصل خبر را اطلاع دهد. قرار بود که وقتی آقای قرهی خدمت امام می رود در ابتدا بگوید: آقا اگر اجازه بفرمایید من امروز کمی دیرتر خدمت شما برسم و بعد به عنوان علت تأخیرش بگوید: شاید در منزل حاج آقا مصطفی به وجود من نیاز داشته باشند و به این ترتیب زمینه را فراهم کند و خبر را بدهد؛ اما هنگامی که ایشان خدمت امام رفت به محض دیدن ایشان نتوانست خودش را نگه دارد و شروع به گریستن کرد. امام پرسید: چرا گریه می کنی؟ و تا ایشان گفت: حاج آقا مصطفی... امام فرمود:
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 375
می خواهید بگویید که مصطفی از دنیا رفته است؟ آقای قرهی گفت: بله آقا و امام بلافاصله فرمود: انا لله و انا الیه راجعون و بعد وقتی ما خدمت امام رفتیم ایشان به ما دلداری و قوّت قلب داد و فرمود: اصلاً نگران نباشید و به خدا توکل کنید که هرچه خواست او باشد تحقق پیدا می کند. در مراسم تشییع جنازه نیز حضرت امام دیرتر از همه آمد و تنها کاری که انجام داد این بود که بعد از مراسم دفن به کنار قبر فرزندش رفت و فاتحه خواند و کمی دعا کرد و برخاست و به طرف حرم حضرت امیرالمؤمنین (س) رفت و بعد از آن هم ما هیچ وقت ندیدیم که ایشان در حضور خانواده برای حاج آقا مصطفی اظهار تأسف و ناراحتی بکند اگرچه در جای خودش از ایشان تعریف و تمجید می نمود و از او به عنوان امید آینده انقلاب یاد می کرد و جالب است بدانید نقل شده است که حضرت امام مجلس ختم برای فرزندش نگرفت و فقط در مجلسی که دوستان برگزار کرده بودند، شرکت کرد.
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 376