روز بیستم چه گذشت؟

‏‏روز بیستم چه گذشت؟‏

‏‏صبح روز بعد، ساعت نه مجدداً من در منزل آقای نوری بودم چون در منزل خودمان‏‎ ‎
‏‎

‏‏     در آخر ظاهراً خود آقای گلپایگانی با یکی از منتسبین ایشان آمده بودند و در جمع‏‎ ‎‏تظاهرکنندگان چند کلمه صحبت کرده بودند و بعد از آن هم تظاهرات به خشونت کشید.‏‎ ‎‏البته نه به اندازه شب قبلش؛ ولی ساواکیها و پلیس حمله کرده بودند و با پرتاب گاز‏‎ ‎‏اشک آور طلبه ها را فراری داده بودند. من دیگر در این ماجرا حضور نداشتم، چون آقای‏‎ ‎‏طاهری در تلفن به من گفته بود که با توجه به شرایطی که موجود است، بهتر آن است که ما‏‎ ‎‏جلسۀ خودمان را داشته باشیم و زیاد روی مراجع، فشار نیاوریم. قرار شد اطلاعیه ای از‏‎ ‎‏طرف مدرسین داده شود و فردای آن روز ساعت یازده صبح در منزل آقای طاهری تشکیل‏‎ ‎‏جلسه دهیم و من همان اعضا و افراد جلسۀ قبل را خبر کنم. مجدداً شروع کردم به تلفن‏‎ ‎‏کردن و به آقایان اطلاع دادن. بجز آقای وحید خراسانی که حضور نداشت، مابقی آقایان به‏‎ ‎‏اضافه آقایان امینی و جوادی آملی و تعداد دیگری از دوستان حضور به هم رساندند.‏

‏‏     ‏‏در آن جلسه، اطلاعیه ای تنظیم شد و قرار بر این شد که من به نزد آقایان ببرم تا امضا‏‎ ‎‏کنند. من هم کارم را شروع کردم. یادم می آید ساعت حدود ظهر و هنگام پخش اذان بود.‏‎ ‎‏من به منزل آقای مکارم رفتم. در باز بود و دو نفر غریبه داخل منزل بودند. آقای مکارم که‏‎ ‎‏متوجه شد من برای امضاگرفتن آمده ام، اشاره ای به من کرد و من دریافتم که آن دو نفر‏‎ ‎‏برای بردن ایشان به تبعیدگاه آمده اند. فرمانداری قم که در آن ایام سرپرستش محمود‏‎ ‎‏هاشمی رفسنجانی بود، جلسه ای با عنوان شورای امنیت شهر، متشکل از رؤسای‏‎ ‎
‏‎

‏‎

• . رئیس شهربانی وقت تیمساری بود به نام رزمی و بسیار فرد خشنی بود، به حدی که درخواست شد او را از قم ببرند و چنین هم کردند و او را به آبادان بردند و عملاً ترفیع درجه یافت!