علت تصمیم امام برای مهاجرت به کویت

‏‏علت تصمیم امام برای مهاجرت به کویت‏

‏‏حضرت امام هنگامی که با فشارها و محدودیتهای حکام عراق مواجه شد، فرمود:‏‎ ‎‏در صورتی که من نتوانم به مبارزه ام علیه رژیم ایران ادامه بدهم و سخنرانی و یا اعلامیه‏‎ ‎‏صادر کنم از اینجا خواهم رفت و مرحوم حاج احمدآقا برای من نقل کرد که حضرت امام‏‎ ‎‏یک روز صبح به طور ناگهانی به من گفت که عصر حرکت خواهیم کرد بنابراین ما اصلاً‏‎ ‎‏فرصت نداشتیم که مقدمات سفر به کشور دیگری را مهیا کنیم و تنها توانستیم با آقای‏‎ ‎‏مهری که نماینده امام در کویت بود تماس بگیریم و از ایشان بخواهیم که ویزای ورود‏‎ ‎‏امام به کویت را بگیرد و حضرت امام قبل از اینکه از تهیه ویزای کویت مطمئن بشود به‏‎ ‎‏طرف مرز کویت حرکت نمود؛ اما متأسفانه با تمام تلاشهایی که آقای مهری نموده بود‏‎ ‎‏مقامات کویتی به خاطر دوستی شان با رژیم ایران و سرسپردگی شان نسبت به امریکا از‏‎ ‎‏صدور ویزا برای امام و همراهانش خودداری کرده بودند. درباره انتخاب کویت به عنوان‏‎ ‎‏محل اقامت از سوی امام می توان به دلایلی اشاره کرد: دلیل اول این بود که کویت فاصله‏‎ ‎‏خیلی کمی با عراق داشت و حضرت امام می خواست بدون اینکه صدام متوجه بشود و‏‎ ‎‏احیاناً مانع تراشی بکند، به سرعت از عراق خارج شود و کویت از این نظر بهترین‏‎ ‎‏موقعیت را داشت و امام و همراهانش می توانستند طی چند ساعت از طریق یک جاده‏‎ ‎‏آسفالته که عراق را به کویت متصل می کرد به کویت بروند. دلیل دوم این بود که اکثریت‏‎ ‎‏قریب به اتفاق مردم کویت شیعه و اکثر این عده هم ایرانی الاصل بودند؛ به همین جهت‏‎ ‎‏حضرت امام در کویت هم مقلدین زیادی داشت و هم از محبوبیت بالایی در میان مردم‏‎ ‎‏آنجا برخوردار بود و همین موضوع می توانست زمینه مساعدی را برای تداوم فعالیتهای‏‎ ‎‏سیاسی و مبارزاتی حضرت امام پدید آورد بخصوص که علمای ایرانی مقیم عراق یا‏‎ ‎‏خود ایران به راحتی به کویت رفت و آمد می کردند و از این نظر هیچ محدودیتی وجود‏‎ ‎‏نداشت و حتی گاهی بعضی از علمایی که با رژیم عراق مشکل پیدا می کردند و دولت‏‎ ‎‏عراق مانع فعالیتهای سیاسی آنها می گردید به کویت می رفتند و به فعالیت می پرداختند‏‎ ‎‏که آیت الله سیدمحمد شیرازی از آن جمله بود؛ بنابراین خیلی طبیعی به نظر می رسید که‏‎ ‎‏حضرت امام نیز بعد از اعمال محدودیت از طرف دولت عراق، کویت را برای اقامه و‏‎ ‎
‏‎

‏‎ ‎

‏‎