درباره ارتباط با مرحوم آقای کافی و کیفیت مرگ ایشان

‏‏درباره ارتباط با مرحوم آقای کافی و کیفیت مرگ ایشان‏

‏‏در سال 52 مرحوم آقای کافی برنامه ای تهیه دیده بود مبنی بر اینکه عده ای از طلاب با‏‎ ‎‏خرج ایشان شبهای جمعه هر هفته به روستاهای اطراف کرج بروند و برای بچه ها کلاس‏‎ ‎‏درس اصول عقاید بگذارند و برای مردم سخنرانی کنند و با آنها نماز جماعت بخوانند و‏‎ ‎‏صبح جمعه برگردند. اجرای این برنامه توسط آیت الله مشکینی به بنده پیشنهاد گردید و‏‎ ‎‏من هم حدود سی ـ چهل نفر از طلاب را برای این منظور در نظر گرفتم و خودم نیز به‏‎ ‎‏همراه ده ـ دوازده نفر از دوستان مثل آقایان اوسطی، ری شهری، قاسمی، معصومی و‏‎ ‎‏گاهی آقای شیخ محمود عبداللهی و همچنین آقای شاکری و با ماشین ایشان که یک فورد‏‎ ‎‏آلمانی بود و گنجایش این تعداد را داشت، برای تبلیغ می رفتیم. نحوه کار هم به این‏‎ ‎‏صورت بود که ما روز پنجشنبه پیش از ظهر از قم به طرف تهران حرکت می کردیم و برای‏‎ ‎‏ناهار به منزل یکی از رفقا می رفتیم یا اینکه در مسیر چیزی به عنوان ناهار می خوردیم و‏‎ ‎‏در ادامه راه، دعای توسل یا ادعیه دیگر را با هم زمزمه می کردیم که صفای خاصی به‏‎ ‎‏محفل کوچک و صمیمی ما می داد و بعد هر کدام از ما در یکی از روستاهای اطراف کرج‏‎ ‎‏مثل برغان که الآن شهرک شده و ولیان و اغشت و غیره پیاده می شدیم و به سخنرانی و‏‎ ‎‏اقامه نماز جماعت برای مردم می پرداختیم و سپس آقای شاکری که خودش در آخرین‏‎ ‎‏روستای این مسیر می رفت، صبح همه دوستان را تک تک سوار می کرد و به قم‏‎ ‎‏برمی گشتیم و بعضی از روزها هم به تهران و خدمت آقای کافی می رفتیم و همان طور که‏‎ ‎‏می دانید روزهای جمعه در مهدیه تهران دعای ندبه باشکوه خاصی و حضور گسترده‏‎ ‎‏مردم مذهبی و متدین برگزار می شد و در حدود چهل تن از جوانان خیلی مؤمن و پاک‏‎ ‎‏مسئولیت برگزاری این مجلس را داشتند و در حالی که بازوبند به دست می بستند ضمن‏‎ ‎‏حفظ نظم جلسه به حضار آب می رساندند و به افرادی که احیاناً به جهت گریه و زاری‏‎ ‎‏زیاد از حال می رفتند کمک می کردند و یا به بیمارستان منتقل می نمودند و نکته جالب‏‎ ‎‏توجه قضیه این بود که این افراد بعد از پایان گرفتن جلسه دعای ندبه در حدود ساعت‏‎ ‎‏ده ـ یازده صبح دسته جمعی به منزل آقای کافی که در نزدیکی مهدیه قرار داشت‏‎ ‎‏می رفتند. تصادفاً یکی ـ دو بار من در این جلسه اختصاصی کارگزاران مهدیه با مرحوم‏‎ ‎
‏‎

‏‎ ‎

‏‎

• . مردم نیز علاقه زیادی به آقای کافی و مهدیه داشتند و عده ای به جهت اعتقادی که داشتند برای رفع گرفتاریها و بیماری شان به آنجا می آمدند و برخی اوقات حاجاتشان روا می شد و بیماران شفا پیدا می کردند.