به من اشکال مکن

‏‏به من اشکال مکن‏

‏‏پسر عزیزیم! خداوند حاضر است و عالم محضر او است، و صفحۀ نفس ماها یکی از‏‎ ‎‏نامه های اعمالمان. سعی کن هر شغل و عمل که تو را به او نزدیک تر کند انتخاب کن که‏‎ ‎‏آن رضای او ـ جلّ و علا ـ است. در دل به من اشکال مکن که اگر صادقی، چرا خود چنین‏‎ ‎‏نیستی؟! که من خود می دانم که به هیچ یک از صفات اهل دل موصوف نیستم، و خوف‏‎ ‎‏آن دارم که این قلم شکسته در خدمت ابلیس و نفس خبیث باشد، و فردا از من مؤاخذه‏‎ ‎‏شود؛ لکن اصل مطالبْ حق است اگرچه به قلم مثل منی ‏‏[‏‏است‏‏]‏‏ که از خصلت های‏‎ ‎‏شیطانی دور نیستم. و به خدای تعالی در این نَفَس های آخر پناه می برم و از اولیای او‏‎ ‎‏ـ جلّ و علا ـ امید دستگیری و شفاعت دارم.‏‎[1]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) همان؛ ص 157ـ 158.