فصل دوم: امام و مردم

من باید از همه شما عذر بخواهم

من باید از همه شما عذر بخواهم

‏من بعد از پانزده خرداد که از حبس بیرون آمدم و مطلع شدم بر وقایعی که در ایران اتفاق‏‎ ‎‏افتاده بود و بعد هم که به قم آمدم و مواجه شدم با بعض کسانی که عزیزان خودشان رااز‏‎ ‎‏دست داده بودند، گمان نمی کردم که دنبالۀ این معنا برای من، این صحنه هایی که حالا‏‎ ‎‏می بینم باشد. من آن وقت مجروحین و شهدای پانزده خرداد را به اسم اینکه یک واقعۀ‏‎ ‎‏تاریخی بزرگ واقع شده است ـ گرچه یک بار سنگینی به عهدۀ من بود و وقتی مواجه‏‎ ‎‏می شدم با بعضی از کسانی که عزیزان خودشان را از دست داده بودند، یک حال انفعال‏‎ ‎‏باید بگویم برای من دست می داد ـ من نمی دانستم که بعد از پانزده خرداد هم ما مواجه‏‎ ‎‏خواهیم شد با یک همچو صحنه هایی و با یک برادران عزیزی، خواهران محترمی که‏‎ ‎‏عزیزان خودشان را از دست داده اند و ما مواجه باشیم با خانواده های شهدا،‏‎ ‎‏خانواده های مصدومین و مضروبین و خود آنها. گرچه این یک مشتی از خروار است و در‏‎ ‎‏سراسر ایران این مسائل هست و من باید از همۀ شما عذر بخواهم به اینکه ما نتوانستیم‏‎ ‎‏و نمی توانیم این مصیبتهایی که شماها تحمل کردید و مصیبت برای همۀ ملت هم بوده‏‎ ‎‏است، نمی توانیم ما جبران بکنیم. ما عاجزیم از اینکه به شماها تسلیت بدهیم.‏‎[1]‎

*  *  *

‎ ‎

کتابامام به روایت امامصفحه 93

  • )) صحیفه امام؛ ج 12، ص 475ـ476.