فصل دوم: امام و مردم

کاش من هم میتوانستم پیاده بیایم

کاش من هم می توانستم پیاده بیایم

‏من هر چه را فراموش کنم، این عواطف را فراموش نمی کنم. این عواطف، این جوانهایی‏‎ ‎‏که از راههای دور با پای پیاده آمده اند اینجا، و با من ملاقات می کنند.‏

‏     کاش من هم می توانستم پیاده بیایم پیش شما بازدید کنم. لکن من دعاگوی شما هستم‏‎ ‎‏و خدمتگزار شما و ملت ایران. و از خدای تبارک و تعالی سعادت همۀ شما را‏‎ ‎‏می خواهم.‏‎[1]‎

‎ ‎

کتابامام به روایت امامصفحه 104

  • )) همان؛ ج 9، ص 443.