فصل دوم: امام و مردم

به زاغهِ نشینها عنایت بشود

به زاغهِ نشینها عنایت بشود

‏من دو کلمه می خواهم صحبت کنم: یکی راجع به حال خودم که الحمدلله بد نیست و‏‎ ‎‏شاید تشریفات زیاد برای من مهیا کردند آقایان اطبا، آقای وزیر بهداری. تشریفاتی که ما‏‎ ‎‏عادت به آن نداریم. ما طلبه ها عادی نیستیم به آن. و من وقتی خوشحال می شوم که‏‎ ‎‏بفهمم آقایان در صدد این هستند که به این زاغه نشینان شهرها، به این چادرنشینهای‏‎ ‎‏شهرها که در زمان طاغوت به آنها هیچ عنایتی نشده بود، در این زمان عنایت بشود.‏‎ ‎‏بهداری که اول مرتبه احتیاجی است که مردم به آن دارند طوری باشد که برای همه مهیا‏‎ ‎‏باشد. برای یکی تشریفات و برای یکی هیچی نباشد. ‏‎[1]‎

*  *  *

‎ ‎

کتابامام به روایت امامصفحه 109

  • )) همان؛ ج 12، ص 126.