فصل پنجم: خاطرات

در کوچه قدم می زد

در کوچه قدم می زد

‏من خود در علمای زمان خود کسانی را دیدم که ریاست تامّۀ یک مملکت، بلکه قُطر‏‎ ‎‏شیعه را، داشتند، و سیرۀ آنها تالی تلو سیرۀ رسول اکرم، صلّی الله علیه و آله، بود. جناب‏‎ ‎‏استاد معظم و فقیه مکرم، حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی،‏‎[1]‎‏ که از هزار و سیصد و‏‎ ‎‏چهل تا پنجاه و پنج ریاست تامه و مرجعیت کاملۀ قطر شیعه را داشت، همه دیدیم که چه‏‎ ‎‏سیره ای داشت. با نوکر و خادم خود هم سفره و غذا بود؛ روی زمین می نشست؛ با‏‎ ‎‏اصاغر طُلاب مزاحهای عجیب و غریب می فرمود. اخیراً که کسالت داشت، بعد از‏‎ ‎‏مغرب بدون ردا یک رشتۀ مختصری دور سرش پیچیده بود و گیوه به پا کرده در کوچه‏‎ ‎‏قدم می زد. وقعش در قلوب بیشتر می شد و به مقام او از این کارها لطمه ای وارد‏‎ ‎‏نمی آمد.‏‎[2]‎

*  *  *

‎ ‎

کتابامام به روایت امامصفحه 285

  • آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی 1276-1355 ه . ق از فقیهان بزرگ و مراجع تقلید شیعه در قرن چهارده هجری است. وی پس از تحصیلات مقدماتی به نجف و سامراء سفر کرد و در آنجا از درس استادانی چون میرزای بزرگ شیرازی، میرزا محمدتقی شیرازی، آخوند خراسانی، سید کاظم یزدی و سید محمد اصفهانی فشارکی بهره گرفت. در سال 1332 ه . ق. به اراک آمد و در سال 1340 ه . ق. به قم مشرف گردید و به اصرار بزرگان آن سامان و پس از استخاره در آنجا رحل اقامت افکند و حوزۀ علمیه قم را تأسیس کرد. در حوزۀ درس ایشان عالمانی بزرگ تربیت شدند که حضرت امام خمینی (س) در صدر آنان جای دارند. از آثار اوست: دررالفوائد در اصول، الصلوة در فقه، النکاح، الرضاع و المواریث.
  • )) شرح چهل حدیث؛ ص 97.