آیت الله سید محمد موسوی بجنوردی

‏‏مصاحبه با آیت الله سید محمد موسوی بجنوردی‏

‏‏ ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏□ ضمن عرض تشکر از جناب آیت الله موسوی بجنوردی که دعوت موسسه تنظیم و نشر آثار را پذیرفتند، خدمتشان رسیدیم که درباره احوال و شرایط و تفکرات و رفتار یادگار گرانقدر حضرت امام(س) مرحوم حاج احمد آقا سؤالاتی را مطرح کنیم. اگر‏‎ ‎‏اجازه بفرمایید اولین سؤال را درباره ارتباطات اولیه و نحوه آشنایی حضرتعالی با آن عزیز مطرح کنیم؟‏

‏‏ ‏

‏‏نحوه ارتباط من با یادگار گرانقدر حضرت امام راحل برادر بزرگوارم حضرت‏‎ ‎‏حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج احمد آقا رضوان الله تعالی علیه از اوایل ازدواجشان‏‎ ‎‏بود که در یک مسافرتی به نجف مشرف شدند و آنوقت من از شاگردهای خاص حضرت‏‎ ‎‏امام بودم و جزو رفقای خاص حضرت آیت الله آقای حاج مصطفی رضوان الله تعالی‏‎ ‎‏علیه. از آن راه من با ایشان آشنا شدم و تا حدودی رفت و آمد داشتیم، اما در همان‏‎ ‎‏جلسات اول اینرا کاملاً لمس کردم و نبوغی در او دیدم و فطانتی در ایشان مشاهده کردم‏‎ ‎‏چه در مسائل سیاسی، چه در مسائل علمی، اما مدتی نگذشت که ایشان عازم قم شدند و‏‎ ‎‏تحصیلاتش را در حوزه علمیه قم ادامه دادند. این یک شطری است از تاریخ زندگانی‏‎ ‎‏حاج احمد آقا در قم چه در بعد مبارزات سیاسیش، چه در بعد رابط بودن بین امام و‏‎ ‎‏شخصیتهای علمی حوزه و شخصیتهای مبارز و بین خانواده های زندانیها و به عقیده من‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏یگانه رابطی که محرم ترین کس به امام راحل بود برادر بزرگوار ما حاج احمد آقا بود‏‎ ‎‏که امام راحل پیغامهای خصوصی را به ایشان می دادند تا او به شخصیتهای علمی حوزه و‏‎ ‎‏شخصیتهای مبارز حوزه و غیره منتقل کند. رسیدگی به خانواده های زندانیان که با دقت‏‎ ‎‏زیاد این عمل انجام می شد همچنین برای اعلامیه ها و سخنرانی هایی که امام راحل در‏‎ ‎‏نجف داشتند باز ایشان رابط بود، در مسافرتی که با حضرت آیت الله حاج آقا مصطفی‏‎ ‎‏خمینی رحمةالله علیه، به سوریه رفتیم و از آنجا می خواستیم به عمره برویم در سوریه‏‎ ‎‏حاج احمد آقا را دیدیم. ایشان با خانم و فرزندشان آمده بودند، مهمان آقای موسی صدر‏‎ ‎‏بودند متفقاً مشرف شدیم و به مدینه رفتیم آنجا بعد از زیارت قبر پیغمبر اکرم(ص) و‏‎ ‎‏ائمه اطهار(ع) و فاطمه زهرا سلام الله علیهم اجمعین از مسجد شجره محرم شدیم و به‏‎ ‎‏طرف خانه خدا آمدیم بیست روزی ما در مکه و مدینه بودیم. بعد به لبنان آمدیم و مدتی‏‎ ‎‏در لبنان بودیم با یکسری از شخصیتهای سیاسی مبارز ملاقاتها و جلساتی داشتیم، بعد به‏‎ ‎‏سوریه آمدیم اما مرحوم حاج آقا مصطفی چند روزی زودتر از ما بطرف عراق و نجف آمد،‏‎ ‎‏ما بعد از چند روزی با فاصله یکروز با حاج احمد آقا بطرف نجف آمدیم و حاج احمد آقا‏‎ ‎‏دیگر در نجف ماند و در حوزه نجف مشغول درس شد و در درس امام راحل حاضر‏‎ ‎‏می شد و همچنین در درس مرحوم حاج آقا مصطفی که اصول می گفت، حاضر می شد.‏‎ ‎‏پیش یکی از اساتید آنجا هم اسفار می خواند و خوب هم کار می کرد و استعداد‏‎ ‎‏فوق العاده ای در بحثهایی که می کرد از خود نشان می داد. ‏

‏‏ ‏

‏‏□ نقش ایشان را در جریانات انقلاب بفرمایید؟‏

‏‏پس از آنکه مرحوم حاج آقا مصطفی به شهادت رسیدند. برای مرحوم حاج احمد آقا‏‎ ‎‏یک صفحه جدیدی باز شد چون بعد از شهادت حاج آقا مصطفی کلیه مسائل زیرنظر‏‎ ‎‏ایشان و بنده تا در نجف بودم اینرا می دیدم، آن مقداری که من در پاریس بودم و می دیدم و‏‎ ‎‏بعد از انقلاب هم تا آن دم آخر آن پیغامی که امام می گفت به طرف می رساند ولو اینکه به‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏امام بالاتر از این حرفها بود که کسی بتواند در اراده اش تصرف بکند یا بیاید القاء بکند‏‎ ‎‏و امام بر اثر القاء و تصرف او پیامی بدهد یا نامه ای بدهد، این جریان بود تا اینکه مسئله‏‎ ‎‏هجرت امام مطرح شد چون روابط بین صدام و شاه نزدیک شد و همه می دانند، دیگر‏‎ ‎‏مسائل را من توضیح نمی دهم که آنها از صدام خواستند که جلوی فعالیتهای امام را بگیرد.‏‎ ‎‏دولت عراق هم پیغام داد که اینجا دیگر نباید سخنرانی بکنید اعلامیه بدهید. امام در‏‎ ‎‏جواب فرمودند: ‏

‏‏ «اگر من اینجا باشم اطلاعیه می دهم، اعلامیه می دهم سخنرانی هم می کنم، نوار همه پر‏‎ ‎‏می کنم می فرستم ایران، اینجا محدود نمی توانم باشم» آنها بیت امام را محاصره کردند که‏‎ ‎‏همه ملت می دانند. ایشان حدود یک هفته در منزل بود، نمی توانست حرم مشرف بشود،‏‎ ‎‏تا در نهایت امر تصمیم گرفتند که به کویت بروند. جریان را همه می دانند که دولت کویت‏‎ ‎‏با مذاکراتی که با شاه داشت مانع از ورود امام شد. امام برگشت و دوباره آمد بغداد و شب‏‎ ‎‏در کاظمین خوابید و فردای آنروز بطرف پاریس رفتند و خود این هم یک مبدأ شروع‏‎ ‎‏انقلابی است که یک صفحه نوینی در انقلاب باز شد، مسائلی که در پاریس شد تا آمدن‏‎ ‎‏امام به ایران. ما باز می بینیم حاج احمد آقا در این مسائل نقش اساسی دارد، این فواصلی‏‎ ‎‏که هست، در پاریس هم که حساسترین ایّام بود. پیامها و اطلاعیه ها و آن افرادی که از‏‎ ‎‏ایران می آمدند، افراد مختلف می آمدند که می خواستند ملاقات بکنند. خیلی حساس‏‎ ‎‏بود. نقش خیلی مهمی حاج احمد آقا در این مسأله داشت. مسأله حفظ جان امام خیلی‏‎ ‎‏مسأله مهمی بود. ‏

‏‏یک شب به من گفت: «من ملاحظه دارم می کنم از دور آنجایی که، آن اتاقی که امام‏‎ ‎‏دارد می خوابد در نوفل لوشاتو، یک خانه ای هست که از آن دور اینها می توانند نشانه‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏در انتخابات اولین رئیس جمهور که بنا بود بعضی افراد کاندیدا بشوند روی بعضی‏‎ ‎‏مسائل و مصالح کاندیدا نشدند. و بنی صدر راه پیدا کرد و او هم خودش یک بحث‏‎ ‎‏تاریخی دارد. اصلاً مسئله روی کار آمدن بنی صدر چه مشکلاتی درست کرد و به چه‏‎ ‎‏شکل باید با آن برخورد می شد که واقعاً خود آن مسئله، مسئله حساسی بود و حاج احمد‏‎ ‎‏آقا نقش مهمی در اینجا ایفا کرد بنی صدر هم که یکی از مشکلات بود سپس در مسائل‏‎ ‎‏جنگ و عوارض جنگ نقش خیلی مهمی دارد من شاهد بودم خوشد شخصاً با‏‎ ‎‏فرماندهان در حال تماس بود، اوضاع جبهه ها را شخصاً پیگیری می کرد و به امام گزارش‏‎ ‎‏می داد. یعنی به این اکتفا نمی کرد که آنها گزارش کتبی بدهند خودش وارد عمل می شد که‏‎ ‎‏می خواست اخبار دست اول و دقیق و درست را، بدون کم و زیاد به امام منتقل بکند.‏‎ ‎‏مسئله قطعنامه و قبول آن این خودش خیلی مسئله است که متأسفانه هنوز گفته نشده که‏‎ ‎‏چه نقش مهمی حاج احمد آقا در این مسائل داشت. ‏

‏‏در جلساتی که سران سه قوه که هر هفته داشتند. قوه قضاییه، مجریه، مقننه، در تمام‏‎ ‎‏این جلسات حاج احمد آقا هم شرکت می کرد. تمام نظرات امام را منتقل می کرد و نتیجه‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏اگر نظراتی داشت بیان می کرد. اما همیشه، روش ایشان روش امام بود در عین اینکه‏‎ ‎‏اگر جای انتقاد بود بیان می کرد. لکن همیشه در مقام تقویت نظام و دولت و رهبری و همۀ‏‎ ‎‏اینها بود روابطش با روحانیت چه جامعه مدرسین چه روحانیت مبارز و چه روحانیون‏‎ ‎‏مبارز که مسائل خیلی مهمی است، یکسان بود و نقش مهمی حاج احمد آقا در این مسائل‏‎ ‎‏داشت. ‏

‏‏ ‏

‏‏□ نظر جنابعالی درباره مقام علمی مرحوم حاج احمد آقا چیست؟‏

‏‏ ‏

‏‏در بعد علمی حاج احمد آقا مظلوم است الآن در ذهن ملت ایران این نیست که ایشان‏‎ ‎‏آدم باسوادی بوده یا آدم با فضل و باکمالی بوده ایشان فقه را خوب می دانست اصول را‏‎ ‎‏مسلط بود. در فلسفه خیلی کار کرده بود. چقدر در ادبیات و شعر وارد بود. مجموعه بود،‏‎ ‎‏اما چون اهل تظاهر و خودنمایی نبود همینطور پنهان مانده بود. ‏

‏‏بنابراین حاج احمد آقا مسلماً یک مجتهد متجزی بود. در اجتهاد او شکی ندارم،‏‎ ‎‏اظهارنظر می کرد در مباحث فقهی که جلسه های خصوصی داشتیم بحث می کرد خیلی‏‎ ‎‏خوب صحبت می کردند و بعضی از روحانیون محترم که سوابقش را در بعد علمی ندیده‏‎ ‎‏بودند تعجب می کردند و به من می گفتند.  «عجب ما نمی دانستیم ایشان اینطور وارد‏‎ ‎‏است» می گفتم «ایشان اهل نمایش و تظاهر نیست.» با این دلایل باید عرض بکنم که‏‎ ‎‏بعنوان یک فقیه و مجتهد متجزی، ایشان با مسائل برخورد می کرد. خودش صاحب نظر‏‎ ‎‏بود اما در کنار امام بحق، خود را بعنوان یک وسیله قرار داده بود. یعنی هرچه او می گفت‏‎ ‎‏همان می کرد. هیچوقت نظرات خودش را در مسائل انقلاب و مسائل سیاسی اعمال‏‎ ‎‏نمی کرد مگر امام با او مشورت می کرد، که آن بحث دیگر بود، اما در رساندن پیام عین‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏مثلاً به شورای عالی قضایی و قوه قضاییه پیغام می داد که اینکار را شما عمل بکنید و‏‎ ‎‏همه ایشانرا صددرصد قبول داشتند وقتی یک پیامی را چه شفاهی می آورد یا کتبی، در‏‎ ‎‏این مسئله کسی شک نمی کرد که شاید یک کلمه پس و پیش شده باشد. یعنی این تقوای‏‎ ‎‏ایشان را همه قبول داشتند من شاهد این مسئله بودم، هیچکس خدشه نمی کرد و این‏‎ ‎‏خیلی مسئله مهمی است ما نباید اینرا کوچک بگیریم یک شخصی که خودش صاحب‏‎ ‎‏رأی است نظر دارد، در هر جا برای خودش حرف و نظر دارد ولیکن در مقام اینکه‏‎ ‎‏می خواهد مسائل امام را منتقل بکند هیچگاه نظر خود را بیان نکند. کسیکه رأی ندارد‏‎ ‎‏مقلد است در این مسائل راحت است. آن کسی که رأی دارد خیلی سخت است یک رأی‏‎ ‎‏را قبول نداشته باشد، اما در مقام رساندن این رأی هیچ اظهارنظر شخصی نکند، و عین‏‎ ‎‏مطالب او را منتقل بکند که طرف خیال می کند رأی خودش هم همین است. طوری بیان‏‎ ‎‏می کرد نظرات و پیامها و دستورات امام را که طرف مخاطبش خیال می کرد که خودش هم‏‎ ‎‏صددرصد نظرش این است. این به نظر من خیلی مسئله مهمی است. ‏

‏‏امام موجود فوق العاده ای بود. یعنی یک آدم عادی نبود واقعاً حالا غیر از مسئله ارتباط‏‎ ‎‏با خدا «المؤمن ینظر بنورالله» خداوند به بندگان صالح خودش حقایق را نمایش می دهد‏‎ ‎‏امام اینطوری بود لکن غیر از این هوش و استعداد عجیبی داشت که اصلاً فریب‏‎ ‎‏نمی خورد. ‏

‏‏ایشان یک دفعه فرمودند: «طرف که صحبت می کند می فهمم دارد دروغ می گوید یا‏‎ ‎‏راست می گوید اما طوری به حرفهای او گوش می دهم، او نمی فهمد، او خیال می کند که‏‎ ‎‏دارد سر من کلاه می گذارد، من نمی خواهم او ناراحت بشود، اذیت بشود. اما خوب من‏‎ ‎‏حواسم جمع است.» ‏

‏‏ایشان یک وقت می گفت: ‏

‏‏ «تو اینطور خیال نکن که هرکس می آید پیش من صحبت می کند حالا دیگر تمام شد، نه،‏‎ ‎‏اینجا همین شکلی می آیند می گویند، لکن من وقتی دهن را باز می کنند، صحبت می کنند،‏‎ ‎‏می فهمم دارند دروغ می گویند یا راست می گویند.» او یک موجود اینطوری بود. در عین‏‎ ‎‏حال من قبول دارم یک سری مسائل امنیتی، یک سری مسائل تخصصی بود که ممکن است‏‎ ‎

‏
‏‎

‏
‏‎

‏‏ ‏

‏‏مثلاً یکی از مسائل مهم و از مواقع حساس تاریخ انقلاب، برخوردی بود که این دسته‏‎ ‎‏از لیبرالها اعم از بنی صدر و دیگران، با شهید بهشتی و با رهبر انقلاب، حضرت آیت الله‏‎ ‎‏خامنه ای و جناب آقای هاشمی، این بزرگوارانی که در خط اینطرف بودند داشتند. که من‏‎ ‎‏می گویم همان خط امام. حاج احمد آقا نقش بارزی داشت تا اینکه برای تمام ملت روشن‏‎ ‎‏شد نمی دانستند که واقعیت امر چیست بطوری که اینها دستگاه تبلیغاتشان قوی بود و‏‎ ‎‏برای امثال شهید بهشتی و دیگران در میان مردم تهمت هایی درست کرده بودند، که مردم‏‎ ‎‏یک عده ای خوشبین نبودند تا وقتیکه آقای بهشتی شهید شد و معلوم شد، که اینها با‏‎ ‎‏منافقین ارتباط دارند و با هم هستند و از انفجار حزب جمهوری اسلامی بنی صدر اطلاع‏‎ ‎‏داشته و در جریان بوده و همچنین انفجار دفتر نخست وزیری و برای مردم کاملاً روشن‏‎ ‎‏شد که اینها یک افرادی هستند که با اصل انقلاب اسلامی خوب نیستند در همینجا من‏‎ ‎‏دیدم که باز حاج احمد آقا فداکاری می کرد برای یک عده ای از افراد شبهه بود که ایشان با‏‎ ‎‏بنی صدر یا با قطب زاده رفیق است. ‏

‏‏اصلاً او نمی توانست با بنی صدر و قطب زاده رفیق باشد. دو خط صد در صد مباین‏‎ ‎‏هم بودند اینها با هم اختلاف داشتند. او فقط برای اینکه اینها را نگه دارد که کارشان به‏‎ ‎‏عصیان علنی نکشد و ضربه به انقلاب نزنند با آنها مدارا می کرد تا اینکه برای مردم خوب‏‎ ‎‏معرفی بشوند. والحمدلله همینطور شد. ‏

‏‏ ‏

‏‏□ در جریان جنگ تحمیلی همانطور که فرمودید ایشان نقش والایی داشتند در ارتباط با فرماندهی کل قوا و مسؤولین جنگ اگر در این زمینه خاطراتی دارید، بفرمایید. ‏

‏‏ ‏

‏‏ایشان رأساً با جبهه همیشه در تماس بود. مرحوم حاج احمد آقا با تمام فرماندهان نه‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏ ‏

‏‏□ در بعد از ارتحال جانگداز حضرت امام ایشان نقش والایی داشتند که وضعیت به شکل آرامی برگردد و مجلس خبرگان، مقام معظم رهبری را تعیین فرمودند آیا خاطراتی دارید که ایشان در جلسات خاصی مطالبی مطرح فرموده باشند، نقلِ قولهایی کرده باشند یا مواردی اینچنین؟‏

‏‏ ‏

‏‏در رهبریت حضرت آیت الله خامنه ای ایشان نقش اساسی داشت. مسأله ای است که‏‎ ‎‏هیچکس نمی تواند منکر بشود بعد از فوت امام همه خیال می کردند که قدرتها شروع به‏‎ ‎‏اختلاف می کنند مشربها مختلف بود، اما ایشان چند موضوع را از امام نقل کردند که این‏‎ ‎‏خودش مؤید این مسأله شد از جمله این که حضرت آیت الله خامنه ای یک مسافرتی به‏‎ ‎‏کره کرده بودند که با آن رئیس جمهوریشان در یک ماشین رو باز می آمدند. مردم همه با‏‎ ‎‏استقبال آمده بودند ملت همه دیدند. حاج احمد آقا می گفت: «به امام گفتم که واقعاً آقای‏‎ ‎‏خامنه ای زیبنده ریاست جمهوری است. امام فرمودند: «نه، برای رهبری هم زیبنده‏‎ ‎‏است.» ‏

‏‏این مسأله را ایشان نقل کردند و این خودش خیلی مسأله بود برای خبرگان و دیگران.‏‎ ‎‏این مسائل را کاملاً از امام نقل می کرد و از همه مهمتر مسأله سخنرانی هایی که می کرد.‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏ ‏

‏‏□ در عین حال انتقادهایی نسبت به برخی مسؤولین کرده اند؟‏

‏‏ ‏

‏‏ایشان، اگر چیز خلافی را در مسؤولی می دید اهل تعارف نبود بیان می کرد و این نباید‏‎ ‎‏تلقی بشود در تضعیف نظام یا تضعیف دولت. دولت فرد نیست. مجموعه، دولت است‏‎ ‎‏اگر یک فرد، دو فرد، سه فرد، اشتباهاتی دارند و انسان اشتباهات آنها را متذکر بشود و در‏‎ ‎‏مقام اصلاح هم باشد نه در مقام تضعیف، این انتقاد سازنده است که خود امام هم مرتب‏‎ ‎‏این مسأله را در سخنرانیشان می فرمودند و حاج احمد آقا هر چیز خلافی می دید بیان‏‎ ‎‏می کرد. امام انتقادش، انتقاد سازنده بود. مثل انتقاداتی که خود امام می کرد. خود امام‏‎ ‎‏مگر خلافی را می دیدند انتقاد نمی کردند. حالا فرق نمی کرد چه از قوه قضاییه ببیند، از‏‎ ‎‏مجلس هم اگر چیزی می دید پیام می داد. فرق نمی کرد برایش از هر جایی، نهادی که‏‎ ‎‏می دید، یک مسأله ای هست، فوری امام پیامشان را می دادند حاج احمد آقا هم تقریباً‏‎ ‎‏دنباله رو همان روش امام بود انتقادی که داشتند مثلاً می دید در مسائل اقتصادی‏‎ ‎‏پارتی بازی می شود، یا با روابط مسائل دارد حل می شود نه ضوابط، ایشان بیان می کرد، که‏‎ ‎‏رده های بالا حواسشان جمع باشد. جلوی چنین افراد فرصت طلب را بگیرند. به اینها‏‎ ‎‏مجال ندهند. اینکار را می کرد، ما می بینیم هیچ کس در ذهنش نیامد، که ایشان دارد نظام را‏‎ ‎‏تضعیف می کند و این کار تضعیف دولت است این تضعیف دولت نبوده و نیست، تقویت‏‎ ‎‏دولت بود. بخصوص دولت آقای هاشمی که همه می دانند از سالهای خیلی قبل، این دو‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏ ‏

‏‏□ استاد بعنوان حسن ختام اگر خاطراتی از رسیدگی ایشان یا از ملاطفت و ارتباطات معنوی ایشان با دوستان و یاران و شاگردان دارید بیان فرمایید. ‏

‏‏ ‏

‏‏بعد از ارتحال امام خوب دستش بسته بود، من یادم می آید چشم راستم خونریزی‏‎ ‎‏کرد، طوری شد که من الآن از چشم راست نابینا هستم. پزشک ها در اینجا متوجه نشدند‏‎ ‎‏و مجبور شدم برای معالجه به انگلستان بروم. روز دوم بود که من رسیدم لندن، ایشان‏‎ ‎‏تلفنی تماس گرفت خیلی با ناراحتی که چرا شما به من نگفتی خوب درست است که‏‎ ‎‏دستم خالی است اما می توانستم برایت قرض بکنم. ‏

‏‏خلاصه دیدم بقدری ناراحت است که خوب من می دانستم که دستش باز نیست که‏‎ ‎‏مثلاً یک مقداری به ما قرض بدهد که بتوانم چشمم را عمل بکنم در عین حالیکه من‏‎ ‎‏می دانستم دستش خالی است و چیزی ندارد و اینجا هم تا ایشان حیات داشتند، مشغول‏‎ ‎‏مطالعه بودم بعضی شبها، تا ساعت 9 و 10 با این پیکان خودش می آمد اینجا یکساعت،‏‎ ‎‏دو ساعت می نشست و می رفت. یعنی همیشه هوای رفقای امام و شاگردهای امام را‏‎ ‎‏داشت و بهر شکلی که بود اظهار محبت می کرد. خیلی عاطفی بود و خیلی سریع مثلاً‏‎ ‎‏اگر یک ناراحتی را می دید گریه می کرد یعنی بکّاء بود ایشان و به همین جهت یک چهره‏‎ ‎‏خیلی محبوبی بود حالا این گفتنش درست نیست، من باور کنید در رحلت هیچ عزیزی‏‎ ‎‏اینقدری که برای او گریه کردم، گریه نکردم. چون خاطرات محبت هایش یادم‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏خوب کجای دنیا، شما این تاریخ ائمه(ع) را بگذاریم کنار، از بعد از آن ائمه اطهار(ع)‏‎ ‎‏اگر یک مورد کسی در تاریخ سراغ دارد که کسی تا بحال نشده که همه چی دستش،‏‎ ‎‏امکانات برایش فراهم باشد که هر کار بتواند بکند، بعد هم یک ریال برای خودش ذخیره‏‎ ‎‏نکند. ولی همان 700 میلیون تومانی ک سهم امام بود همان روز دوم فوت امام اینرا در قم‏‎ ‎‏به شورای مدیریت تحویل دادند تا سه سال به حوزه علمیه از طرف امام شهریه می دادند.‏‎ ‎‏چه کسی چنین کرده است. شما این مراجع را ببینید در طول تاریخ، نگاه کنید کدام مرجع‏‎ ‎‏این کار را کرده و کدام پسرهای مراجع اینکارها را کردند و کدام خانواده ای، ببینید سالمتر‏‎ ‎‏از خانواده امام چه، دخترهایش، چه پسرها که، پسر همین یک پسر است ببینید وضع‏‎ ‎‏زندگیشان، وضع خانه شان، وضع دارائیشان که آیا با قبل از انقلاب فرق کرد شاید‏‎ ‎‏بعضی هایشان قبل از انقلاب وضعشان بهتر بود بعضی از دامادهای ایشان وضع مالیشان‏‎ ‎‏خوب بود. چون کار می کردند حالا یا تجارت می کردند یا از راههای دیگر کار تجارتی‏‎ ‎‏می کردند. اینها بعد بعنوان این که چون انتساب به امام داشتند از خیلی از لذائذ دنیا محروم‏‎ ‎‏بودند، خانه های خوبی می توانستند داشته باشند، ماشین خوب داشته باشند. در‏‎ ‎‏حالیکه پول خودشان بود می توانستند این مسئله خیلی مهم است یعنی امروز دنیا چون‏‎ ‎‏ارزشها را مادی می گیرد. این به دنیا واقعاً اگر گفته بشود باعث تعجب دنیاست وضعیت‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏من این را ادعا می کنم. مراجعه بکنید ما خانواده ای به سلامتی و پاکی بیت امام‏‎ ‎‏بخصوص حاج احمد آقا سراغ نداریم. ‏

‏‏اگر هست بیاورند بگویند که من آگاهیم افزوده بشود. این خیلی مسئله است. یعنی‏‎ ‎‏دنیا روی این حساب می کند، که واقعاً دنیا بداند که وضعیت رهبری جمهوری اسلامی‏‎ ‎‏و انقلاب اسلامی ما وضعیتش این بوده است. ‏

‏‎ ‎

‏‎