صحنه تقابل کربلا
حجت الاسلام والمسلمین محمد پروازی در عزاداری دهه دوم محرم که توسط هیات ایثارگران در حسینیه جماران برگزار می شود، به تشریح ویژگی های کسانی که در مقابل امام حسین(ع) ایستادند پرداخت و با طرح این سوال که کسانی که با سید الشهدا(ع) طرف شدند، اعم از فرمانروایان و فرمانبران چه مدل آدم هایی بودند؟ اظهار کرد: از این بحث می خواهم این نتیجه را بگیرم که فرو کاستن از قیام امام حسین در مقابل یزید، معاویه و بنی امیه، جفای به سید الشهدا(ع) است.
عضو هیات موسس مجمع ایثارگران انقلاب اسلامی با تاکید بر اینکه کربلا صحنه مواجهه و تقابل دو نگرش به اسلام است، افزود: کربلا صحنه مقابله دینداران با بی دینان نیست. کربلا صحنه تقابل اسلام و کفر نیست. کربلا تقابل دو مکتبی است که هر دوی آنها معتقدند از وحی الهی بهره مند شدند و مستمسکشان وحی الهی است. کربلا صحنه تقابل یک دین با دو نگرش است. کربلا صحنه تقابل دو نگاهی است که هر دو معتقدند ما تقوای الهی داریم و تابع رسول اکرم (ص) هستیم.
وی ضمن بیان اینکه کربلا محل تلاقی حق مداران عقل گرا و تکلیف مداران جزم گرا است، تصریح کرد: در کربلا یک کوه نور به نام عقل با نگاه آزاد مآبانه به دین ایستاده و یک کوه تکلیف گرایی با نگاه جزم گرایی مقابل آن ایستاده است. آنها نیز معتقدند به تکلیفشان عمل می کنند و فریاد می زنند که ما در پی دین رسول الله (ص) هستیم. اگر قرار بود یک طرف دین و یک طرف کفر ایستاده باشد، 30 هزار نفر آن طرف نمی ایستادند.
حضورج. 94صفحه 266
پروازی شمر را یکی از کسانی دانست که اگر کفر و دین در مقابل یکدیگر بودند به کنار امام حسین(ع) می آمد و ادامه داد: ممکن است ابن سعد نمی آمد چون او دنبال قدرت و ثروت بود و دیانت را برای رسیدن به این کرسی استخدام کرده بود. اما شمر حرف هایی دارد که وقتی می شنویم به حال شمر گریه می کنیم.
وی افزود: شریح با امیر المومنین(ع) همکاری داشته و به عبارتی رییس دیوان عالی کشور امیر المومنین بوده و در زمان واقعه کربلا زنده است. مشاوران یزید که دست پروردگان پدر او بودند می گویند با حسین(ع) مقابله نکن. تنها راهی که می توانی پیدا کنی این است که یاران امیر المومنین(ع) را علیه حسین بشورانی. می گویند که ما شریح و عمر سعد را می شناسیم. یکی مشکل مالی دارد و دیگری طالب قدرت است. مجوز شرعی را از این و بسیج عمومی را از آن می گیری. شریح قاضی می نویسد که حسین بن علی اتحاد ملی را بر هم زده، با امیر مؤمنان مخالفت کرده و به من ثابت شده که از دین جدش خارج شده است. من حکم به قتلش می رانم برای اینکه شریعت نبوی حفظ شود.
این پژوهشگر مسائل دینی همچنین در مورد شمر، گفت: شمر پایبندتر از چیزی که ما فکر می کنیم به دین و دیانت بود و عمری را در جبهه ها گذرانده بود. تنها یک مشکل داشت و آن اینکه در بهره مندی از ارزشمندان دور خورد، عدم بهره مندی از عقل و متوقف شدن در تکلیف گرایی منجر به این امر شد. بعد از واقعه عاشورا یک روز وقتی نماز جماعت تمام شد، شمر از خداوند طلب بخشش می کند. وقتی کسی به او گفت که تو معاونت در قتل پسر رسول الله(ص) کرده ای، شمر پاسخ داد که حاکمان به من امر کردند. اگر من با این امر مخالفت می کردم از الاغ های آب بر هم پست تر بودم. خدا باید مقدم بر همه من را ببخشد.
وی با تاکید بر اینکه دشمنان امام حسین(ع) بی دین نبودند، در مورد نوع نگاه مردم آن زمان، خاطر نشان کرد: بعد از واقعه کربلا مردم مدینه شلوغ کردند. مدینه از شام کمک خواست و شام 4 هزار نفر برای سرکوبی مردم فرستاد. فرمانده این لشکر سه روز آزاد بود. آن قدر از مردم کشت که در محوطه ای که بود تا قوزک پای اسبان خون بالا آمد. بعد از سه روز کنار قبرستان بقیع و رو در روی کعبه ایستاد و گفت که خدایا اگر بعد از اطاعت از خلیفه تو من را در روز قیامت عذاب کنی، می فهمم خیلی آدم بدی هستم که با این خدمات هم بخشیده نشدم.
حضورج. 94صفحه 267
پروازی گفت: این نشان می دهد که دیانت قابل سوء استفاده است. انبیاء الهی آمدند که انسان را زیر و رو کنند. اما دشمنان دین از همین دین سوء استفاده می کنند. در کربلا آنهایی که می خواهند دین را به اسارت ببرند وارد صحنه شدند. معاویه در 23 سالگی اسلام آورد و لباس حقانیت را بر تن ناحق خود کرد. وقتی وارد شد سیاست بازی او شروع شد. حتی به امیر المومنین(ع) نامه می نویسد که خدا حق است و قیامتی هست؛ تقوا داشته باش. این را بدان روز قیامت رو در روی پیامبر(ص) خواهی ایستاد. خودت را آماده کن نسبت به این شیطنت های دینی جواب بدهی.
وی با بیان اینکه در نهایت مردم به اینجا رسیدند که اگر حسین (ع) را نکشم روز قیامت جوابی برای خدا نداریم، گفت: امام صادق(ع) می فرماید که معاویه یک بازی در آورد و هر حاکمی این بازی را در آورد موفق است. در اصول کافی ثبت شده است که بنی امیه یاد گرفتن و تعلیم دین و دیانت را آزاد گذاشت؛ اما اجازه آموزش شرک را نداد. چون نمی خواست زمانی که شرک را بر مردم اعمال می کند نفهمند این شرک و از زمان پیغمبر(ص) حرام بوده است.
عضو هیات موسس مجمع ایثارگران انقلاب اسلامی خاطر نشان کرد: صدر المتالهین در مقدمه تفسیر سوره سجده نوشته است که هیچ فتنه ای در دین اتفاق نمی افتد و در اندیشه مردم خللی ایجاد نخواهد کرد، مگر اینکه عالمان کم دین و ناقص الدین با حکام دست به دست هم دهند؛ یعنی دیانت در خدمت قدرت قرار بگیرد. وی با طرح این دو سوال که چه اتفاقی افتاده و امام حسین(ع) چه باید بکند؟ بیان کرد: جماعتی به امام باقر(ع) گفتند که مردم عصر عاشورا چه مردمی بودند؟ حضرت فرمود که مجموع آن 30 هزار نفر قربتا الی الله آمدند، حسین را بکشند. می خواستند با خون حسین (ع) به خدا نزدیک شوند. امام حسین(ع) با جماعتی طرف است که روز عاشورا نماز جماعت خواندند و آن وقت با او رو در رو شدند.
پروازی ضمن سخت دانستن این رو در رویی، خاطر نشان کرد: امام صادق(ع) در زیارت اربعین می گوید که حسین(ع) فقط یک راه دارد. او باید همه کسش را در این صحنه بدهد، برای اینکه بندگان خدا را از نفهمی و انحراف برهاند. جدم که همه کسم فدای او باد این کار را کرد.
حضورج. 94صفحه 268