اعتبار قصد انشا در صیغه عقد ازدواج
[سؤال 10132] 5626
بسمه تعالی 18 / 4 / 1361
حضرت امام خمینی
اگر دختر و پسری عقد دائم را از روی رساله جاری نموده باشند و دختر بعد از چند ماه از اجرای عقد ـ با اقرار به این که عقد را به قصد محرم شدن به آن پسر، از روی رساله قرائت نموده است و با اقرار به این که به عقد دائم شرعی با مهریۀ معیّن، زن و شوهر شده اند ـ تقاضای مهریه به طور نقد قبل از تمکین بنماید و پسر بپذیرد، آیا بعد از مدتی دوباره دختر می تواند ادعا کند که به هنگام جاری نمودن عقد، که ایجاب را
استفتائات امام خمینی (س)ج. 8صفحه 584
قرائت نموده، قصد انشا نداشته و معنی کلمات را نمی دانسته؟ و آیا دختر می تواند با مطرح کردن چنین چیزی، بعد از مراحلی که به عرض رسید، بدون طلاق از پسر جدا شود؟ آیا چنین عقدی صحیح است یا صحیح نیست؟ لازم به تذکر است که پسر قبول را با علم به معنای کلمات و به قصد انشا خوانده است و دختر نیز ایجاب را از روی مسأله شمارۀ 2368، از رسالۀ حضرت امام خمینی قرائت نموده و در مسأله مزبور، معنی فارسی کلمات عقد عیناً در مقابل کلمات عربی آن نوشته شده است و لذا دختر بنا به فرض این که نمی دانسته، به هنگام قرائت ایجاب، معنی فارسی کلمات را عیناً با چشم خود دیده و با دیدن معنی فارسی کلمات، ایجاب را قرائت نموده است. دختر بیست سال سن دارد و دیپلمه است.
والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
بسمه تعالی، اگر سایر شرایط عقد موجود بوده، انکار دختر پس از اقرار به زوجیت مسموع نیست.
[سؤال 10133] ----> 5670
2. اگر کسی قصد انشا را نداند، ولی عقد را صرفاً به قصد محرم شدن جاری نماید، آیا عقد صحیح است. مثلاً اگر دختر و پسری عقد را دوتایی بین خود جاری نمایند؛ به طوری که پسر قصد انشا و معنی هر یک از کلمات عقد را بداند، ولی دختر قصد انشا و معنی کلمات را نداند و ایجاب را به قصد این که به آن پسر محرم بشود، با قرائت صحیح بخواند. پسر هم صیغۀ قبول را با قرائت صحیح به قصد انشا بخواند و از هر کلمه معنی آن را قصد نماید. در عقد مذکور، دختر مقدار مهریۀ خود را نیز ـ که پدر دختر تعیین کرده است ـ می داند که چقدر است. عقد مذکور را هم از روی رساله خوانده. آیا عقد مذکور صحیح است؟ فتوای حضرت امام خمینی در این باره چیست؟
بسمه تعالی، در فرض سؤال، عقد صحیح است.
استفتائات امام خمینی (س)ج. 8صفحه 585