تشیّع اسلام راستین

‏‏تشیّع اسلام‏‏ ‏‏راستین‏

‏‏تشیّع چیزی جز اسلام اصیل نیست.(403)‏

‏‏19 / 10 / 57‏

‏‏***‏

‏‏تشیّع که مکتبی است انقلابی و ادامۀ اسلام راستین پیامبر‏‎ ‎‏است همچون خود شیعیان، همیشه مورد حملات ناجوانمردانۀ‏‎ ‎‏مستبدین و استعمارگران بوده است.(404)‏

‏‏24 / 8 / 57‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏وحی و ولایت دو‏‏ ‏‏منبع شیعه‏

‏‏ما اهل یک مذهبی هستیم که از این دو منبع هر دو استفاده‏‎ ‎‏می کنیم؛ از منبع وحی و از منبع ولایت؛ و سایر فرق این منبع دوم‏‎ ‎‏را کم دارند.(405)19 / 8 / 66‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏خصلت ذاتی تشیّع‏

‏‏یکی از خصلتهای ذاتی تشیّع از آغاز تاکنون مقاومت و قیام در‏‎ ‎‏برابر دیکتاتوری و ظلم است که در تمامی تاریخ شیعه به چشم‏
‏‎

‏‏می خورد، هر چند که اوج این مبارزات در بعضی از مقطعهای‏‎ ‎‏زمانی بوده است.(406)‏

‏‏19 / 10 / 57‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏تشیّع سرخ ‏

‏‏ملت بزرگ اسلام از محراب مسجد کوفه تا صحرای‏‎ ‎‏افتخارآمیز کربلا و در طول تاریخ پرارزش سرخ تشیّع قربانیانی‏‎ ‎‏ارزشمند به اسلام عزیز و فی سبیل الله تقدیم نموده.(407)‏

‏‏20 / 9 / 60‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏شمشیر و خون در‏‏ ‏‏مکتب تشیّع‏

‏‏اسلام عزیز و بویژه جهان تشیّع در طول تاریخ از صدر اسلام‏‎ ‎‏تاکنون، سوابق درخشانی در میدانهای خون و شمشیر داشته، و به‏‎ ‎‏حکم قرآن کریم و سنّت رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و‏‎ ‎‏سیره ائمۀ معصومین ـ علیهم صلوات الله ـ برای اهداف مقدّسۀ‏‎ ‎‏اسلامی و قطع فساد با شمشیر و خون دست به گریبان بوده و‏‎ ‎‏فداکاریهای عظیمی در این راه مقدس نموده است.(408)‏

‏‏3 / 12 / 64‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏قیام مستمر در‏‏ ‏‏حمایت از مستضعفین‏

‏‏ما باید سرمشق از این خاندان بگیریم، بانوان ما از بانوانشان و‏‎ ‎‏مردان ما از مردانشان، بلکه همه از همۀ آنها، آنها زندگی خودشان‏‎ ‎‏را وقف کردند از برای طرفداری مظلومین و احیای سنت الهی...‏

‏‏کسی که تاریخ اسلام را می داند، می داند که این خاندان هر‏‎ ‎‏یکشان مثل یک انسان کامل بلکه بالاتر، یک انسان الهی، روحانی‏
‏‎

‏‏برای ملتها و مستضعفین قیام کردند در مقابل کسانی که‏‎ ‎‏می خواستند مستضعفین را از بین ببرند.(409)‏

‏‏***‏‏22 / 1 / 58‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏تحمل شداید برای‏‏ ‏‏عزت اسلام‏

‏‏ما خونها دادیم و شهدا دادیم. اسلام خون داد و شهدا داد. ما‏‎ ‎‏فرقهای شکافته دادیم مثل علی بن ابیطالب ـ علیه السلام ـ علی بن‏‎ ‎‏الحسین ـ علیه السلام ـ و سرهای بر نیزه رفته دادیم مثل‏‎ ‎‏سیّدالشهدا ـ علیه السلام ـ و اصحاب و اعوان او. اسلام در تمام‏‎ ‎‏اعصار با خون و با شمشیر و با اسلحه اسلام را پیش برد و نمایش‏‎ ‎‏پیدا کرد... اولیای ما هم شهید شدند یا مسموم شدند یا مقتول.‏‎ ‎‏اولیای ما هم بعضی از آنها در حبس و بعضی از آنها در تبعید به سر‏‎ ‎‏بردند.(410)‏

‏‏2 / 6 / 58‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏مبارزه با ستم تا مرز شهادت‏

‏‏شهادت امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ و نیز حسین ـ علیه السلام‏‎ ‎‏ـ و حبس و شکنجه و تبعید و مسمومیتهای ائمه ـ علیهم السلام ـ‏‎ ‎‏همه در جهت مبارزات سیاسی شیعیان علیه ستمگریها بوده‏‎ ‎‏است.(411)‏

‏‏16 / 9 / 57‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏مبارزه در اوج‏‏ ‏‏خفقان و ظلم‏

‏‏ائمه ـ علیهم السلام ـ و پیروانشان، یعنی شیعه، همیشه با‏‎ ‎‏حکومتهای جائر و قدرتهای سیاسی باطل مبارزه داشته اند. این‏‎ ‎‏معنی از شرح حال و طرز زندگانی آنان کاملاً پیداست. بسیاری‏
‏‎

‏‏اوقات گرفتار حکام ظلم و جور بوده اند، و در حال شدّت تقیّه و‏‎ ‎‏خوف به سر می برده اند. البته خوف از برای مذهب داشتند نه‏‎ ‎‏برای خودشان؛ و این مطلب در بررسی روایات همیشه مورد نظر‏‎ ‎‏است. حکام جور هم همیشه از ائمه (ع) وحشت داشتند. آنها‏‎ ‎‏می دانستند که اگر به ائمه ـ علیهم السلام ـ فرصت بدهند قیام‏‎ ‎‏خواهند کرد.(412)‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏اقامۀ فرایض دینی‏‏ ‏‏با قیام یا قعود‏

‏‏ائمۀ معصومین ـ علیهم السلام ـ قیام کردند ولو با عده کم، تا‏‎ ‎‏کشته شدند و اقامۀ فرایض نمودند و هر کدام می دیدند تا قیام‏‎ ‎‏صلاح نیست، در خانه می نشستند و ترویج می کردند. این شیوه ای‏‎ ‎‏بود که از اوّل اسلام بوده است.(413)‏

‏‏11 / 9 / 41‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ظلم ستیزی عامل‏‏ ‏‏برخورد حاکمان‏

‏‏ائمۀ ما ـ علیهم السلام ـ که همه شان کشته شدند برای اینکه‏‎ ‎‏همه اینها مخالف با دستگاه ظلم بودند، اگر چنانچه امامهای ما تو‏‎ ‎‏خانه هایشان می نشستند و عرض بکنم آنطوری که اینها می گویند‏‎ ‎‏برای مردم، مردم را دعوت می کردند به بنی امیّه و بنی عباس و اینها‏‎ ‎‏محترم بودند، روی سرشان می گذاشتند ائمه ما را، لکن می دیدند‏‎ ‎‏هر یک از اینها حالا که نمی تواند لشکرکشی کند از باب اینکه‏‎ ‎‏مقتضیاتش فراهم نیست، دارد زیرزمینی اینها را از بین می برد.‏‎ ‎‏اینها را می گرفتند، حبس می کردند. ده سال در حبس آنها بودند،‏‎ ‎‏برای نماز و روزه بود که حبس کردند؟ حضرت موسی بن جعفر را‏
‏‎

‏‏می گویند مردی که از چیز بر می دارد امام ـ علیه السلام ـ را‏‎ ‎‏می آورد اینجا، یا حضرت عسکری را در سامرا چندین سال نگه‏‎ ‎‏می دارد و تحت فشار و در نظام، در عسکر، در نظام، در جُند،‏‎ ‎‏ایشان را نگه می دارد و محبوس است امام ـ علیه السلام ـ در آنجا،‏‎ ‎‏این از باب اینکه نماز می خواست بخواند؟ پس چه؟ خود آنها هم‏‎ ‎‏که نماز می خواندند، به نماز چه کار داشتند؟ چون امام ـ‏‎ ‎‏علیه السلام ـ پسر پیغمبر بود، آن وقت پسر خیلی هم ‏‏[‏‏مورد احترام‏‎ ‎‏بود‏‏]‏‏؛ اگر پسر پیغمبر سرجای خودش می نشست و کار نداشت به‏‎ ‎‏مردم، چنین نبود؛ اما آنها گاهی به اشارۀ آنها در ظاهر (چون‏‎ ‎‏موردی بود که اگر چنانچه می فهمیدند ریشه اینها را می کندند) در‏‎ ‎‏ظاهر وقتی که یکی از این هاشمیّون قیام می کردند برضد‏‎ ‎‏حکومتها، در ظاهر اینها یک انتقاد صوری هم از آن می کردند،‏‎ ‎‏لیکن با دست اینها بود، اینها آنها را وادار می کردند که این کار را‏‎ ‎‏بکنند. دعا می کند امام ـ علیه السلام ـ به زید‏‎[1]‎‏ و امثال اینها که قیام‏‎ ‎
‏‎

‏‏کردند برضد این خلفا و برضد این قدرتمندان.(414)‏

‏‏23 / 7 / 57‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏علت مخالفت‏‏ ‏‏حاکمان با ائمه(ع)‏

‏‏اینکه می بینید «هارون»‏‎[2]‎‏ حضرت موسی بن جعفر ـ علیه السلام‏‎ ‎‏ـ را می گیرد و چندین سال حبس می کند، یا «مأمون»‏‎[3]‎‏ حضرت‏‎ ‎‏رضا ـ علیه السلام ـ را به مرو می برد و تحت الحفظ نگه می دارد و‏‎ ‎‏سرانجام مسموم می کند، نه از این جهت است که سید و اولاد‏‎ ‎‏پیغمبرند و اینها با پیغمبر(ص) مخالفند؛ هارون و مأمون هر دو‏‎ ‎‏شیعی بودند؛ بلکه از باب «الملک عقیم»‏‎[4]‎‏ است. ولو اینها‏‎ ‎‏می دانستند که اولاد علی ـ علیهم السلام ـ داعیۀ خلافت داشته، بر‏‎ ‎‏تشکیل حکومت اسلامی اصرار دارند، و خلافت و حکومت را‏‎ ‎‏وظیفۀ خود می دانند...‏

‏‏حکّام جائر می دیدند که اگر امام موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ‏‎ ‎‏آزاد باشد، زندگی را بر آنها حرام خواهد کرد؛ و ممکن است‏‎ ‎‏زمینه ای فراهم شود که حضرت قیام کند و سلطنت را براندازد. از‏‎ ‎‏این جهت مهلت ندادند. اگر مهلت داده بودند، بدون تردید‏‎ ‎‏حضرت قیام می کرد. شما در این شک نداشته باشید که اگر‏‎ ‎‏فرصتی برای موسی بن جعفر(ع) پیش می آمد، قیام می کرد و‏‎ ‎‏اساس دستگاه سلاطین غاصب را واژگون می ساخت.(415)‏

‏‏***‏

‏
‏‎

‏‏مبارزه در اسارت‏

‏‏موسی بن جعفر(ع) توی حبس هم مقابله می کرد.(416)‏

‏‏1 / 4 / 50‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏مکتب فداکاری‏

‏‏مذهب تشیّع، مذهب فداکاری بوده است و در ما قبل ‏‏[‏‏این‏‏]‏‎ ‎‏تاریخ، مردم برای عدالت و برای حقوق از دست رفتۀ خود همیشه‏‎ ‎‏قیام کرده اند، همیشه خون داده اند.(417)‏

‏‏13 / 9 / 57‏

‏‏***‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏شهادت، شیوۀپسندیدۀ شیعه‏

‏‏ما باکی از این نداریم که خونهای طیّب جوانهای ما در راه‏‎ ‎‏اسلام ریخته شده است. باکی از این نداریم که شهادت نصیب‏‎ ‎‏عزیزان ما شده است. این یک شیوۀ مرضیّه ای است که در شیعه‏‎ ‎‏امیرالمؤمنین از اوّل پیدایش اسلام تاکنون بوده است. اسلام با‏‎ ‎‏حماسۀ شیعه همیشه مقارن بوده است. در صدر اسلام‏‎ ‎‏امیرالمؤمنین ـ سلام الله علیه ـ بزرگمرد اسلام، بزرگمرد دنیا، با‏‎ ‎‏مجاهدات بزرگ خود اسلام را رشد داد، اسلام را شکوفا کرد.‏‎ ‎‏امیرالمؤمنین ـ سلام الله علیه ـ با شیعۀ بزرگوار خود در جنگهای‏‎ ‎‏بزرگ اسلام پیشقدم بود. اولاد طاهرین او، مثل سیّدالشهدا ـ‏‎ ‎‏سلام الله علیه ـ که قیام و نهضت کرد و خون خود را در راه اسلام‏‎ ‎‏داد، یا سایر ائمۀ ما که در پشت پردۀ تقیّه، اسلام را ترویج و قرآن‏‎ ‎‏را تأیید کردند، پس از آنها تنها طایفه ای که با جباران و با‏‎ ‎‏دیکتاتورهای عصر مقابله و معارضه کردند، همین شیعیان علی ـ‏‎ ‎‏علیه السلام ـ بود.‏

‏
‏‎

‏‏حماسۀ قیام شیعه‏‏ ‏‏عامل بقای اسلام‏

‏‏قیامهای پی در پی تا عصرهای اخیر، باز شیعیان علی ـ علیه‏‎ ‎‏السلام ـ بودند که مقابل جباران ایستادند و قیام کردند. در عصر ما‏‎ ‎‏هم شما شیعیان بزرگ اسلام تنها طایفه ای هستید که در مقابل‏‎ ‎‏دیکتاتورها و در مقابل ابرقدرتها ایستادند و با مشت خود و با‏‎ ‎‏مشت فشردۀ خود بر تانکها و توپها غلبه کردند. اسلام به واسطۀ‏‎ ‎‏طایفۀ شیعه زنده است، قیامهای پی در پی شیعه، علی ـ علیه‏‎ ‎‏السلام ـ اسلام را زنده کرده است.(418)‏

‏‏18 / 12 / 57‏

‏‏***‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) زیدبن علی(ع) (شهادت: 121 ه. ق.) فرزند امام سجاد بود. وی برای اصلاح امر امت پیامبرص قیام کرد و به دست ناپاک حکام اموی به شهادت رسید.
• )) هارون الرشید (193 ه. ق.) پنجمین خلیفه عباسی.
• )) عبدالله مأمون (170ـ218 ه. ق.) فرزند هارون الرشید و هفتمین خلیفۀ عباسی.
• )) یعنی قدرت بی زاد و ولد است.