تشبث به حفظ ایران

‏‏تشبث به حفظ ایران‏

‏‏ ‏

‏‏حالا چند ماه است که حکومت «آشتی» آمد و «جنگ»ش را با مردم‏‎ ‎‏کرد و موفق نشد، حالا یک راه دیگری را پیش گرفتند: شاه در‏‎ ‎‏حرفهایش این را مکرر شاید گفته که خوب، یک مملکتی که ما‏‎ ‎‏می خواهیم! حالا فرض کنید که من چه، اما خوب مملکتْ ما‏‎ ‎‏می خواهیم؛ اگر من بروم، مملکتی دیگر نمی ماند! شما نمی خواهید‏‎ ‎‏که یک مملکتی داشته باشید؟ این مملکت اگر من نباشم از دستتان‏‎ ‎‏می رود! این مملکت را برمی دارند می برند از اینجا به جای دیگر و‏‎ ‎‏آغوش می کنند! شوروی از آن طرف می برد و امریکا هم از آن طرف‏‎ ‎‏می برد و انگلستان هم از آن طرف می برد. این حرفی بود که ایشان‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏13 / 8 / 57‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏تازگی یکی از افراد «شاهدوست»‏‎[1]‎‏ که به خیال نخست وزیری افتاده‏‎ ‎‏است، ایشان هم یک مصاحبه ای فرموده اند و در آن مصاحبه گفته اند‏‎ ‎‏که خمینی این زجر و این چیزها دیده است، و به واسطۀ این زجر‏‎ ‎‏دیدن، خوب، این حرفها را می زند! ولی خوب افراد دیگر هم زجر‏‎ ‎‏دیدند، گاهی کمتر گاهی بیشتر، لکن گذشت کردند و مملکت ما الآن‏‎ ‎‏اگر چنانچه فلانی وطن پرست باشد ـ چنانچه هست (گفته هست) ـ ‏‎ ‎‏این مملکت ما الآن به واسطۀ وضع جغرافیایی جوری است که ‏‎ ‎‏خطرناک است؛ برای حفظ مملکت باید این آدم که می گوید سلطنت ‏‎ ‎‏نباید باشد باید یک قدری پایین تر فکر کند، پایین بیاید یک قدری. ‏‎ ‎‏خوب ما مملکت لازم داریم (عین حرف شاه است، یک وکیل هم توی ‏‎ ‎‏مجلس گفته بود، ایشان هم حالا می فرماید) خوب، ما مملکت لازم ‏‎ ‎‏داریم؛ خوب وطن دوستی اقتضا می کند که انسان اگر یک حبسی رفت، ‏‎ ‎‏یک تبعیدی رفت، یک شکنجه ای دید، یک زحمتی دید، وطن دوستی ‏‎ ‎‏اقتضا می کند که غَمْضِ عین کند، نگذارد که مملکت از دست برود! ‏‎ ‎‏وامصیبت! می خواهد مملکت از دست ما برود! لازمۀ این حرف این ‏‎ ‎‏است که ایشان می گوید اگر چنانچه من ملاقات کنم با ایشان مطلب را به ‏‎ ‎‏ایشان ـ مثلاً ـ چطور می گویم و ایشان هم اگر ببیند که یک خواست ملت ‏‎ ‎‏را دادند، یک قدری عمل ببیند، ملت هم اگر عمل ببیند، خوب یک ‏‎ ‎‏قدری آرام می شود لکن ملت عمل ندیده است. این دولت ـ مثلاً ـ که ‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏13 / 8 / 57‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏از جمله تشبثاتی که کردند برای حفظ شاه، این است که ایران هم مرز‏‎ ‎‏با شوروی است، چند صد کیلومتر هم مرزی دارند، و شاه است که‏‎ ‎‏ایران را حفظ کرده از تجاوز شوروی. اگر چنانچه شاه برود، به واسطۀ‏‎ ‎‏این هم مرزی که هست، ایران در دامن شوروی می افتد! و در کلمات‏‎ ‎‏خود ایشان هم مکرر هست که اگر چنانچه من نباشم ایران می شود‏‎ ‎‏ایرانستان! حالا ما باید حساب بکنیم ببینیم که آیا صحیح است این‏‎ ‎‏مطلب که الآن شاهْ مملکت ایران را از شر شوروی نگه داشته، و اگر‏‎ ‎‏ایشان بروند مملکت ایران به دامن شوروی می افتد یا صحیح نیست‏‎ ‎‏این؟ یک صحبت این است که، یک فرض این است که، یک فرض این‏‎ ‎‏است که اگر شاه برود شوروی مستقیماً حمله می کند به بلاد و ایران را‏‎ ‎‏می گیرد ـ یا لااقل آذربایجان را می گیرد؛ یک فرض این است که ما این‏‎ ‎‏فرض را باید حساب کنیم. یک فرض دیگر این است که اگر چنانچه‏‎ ‎‏شاه برود، به واسطۀ تحریکاتی که می کند شوروی، کمونیست داخلی‏‎ ‎‏آنجا را به دامن شوروی می اندازد. این هم باید ما حسابش را بکنیم‏‎ ‎‏ببینیم صحیح است یا نه.‏

‏‏     اما فرض اول که شوروی حالا که حمله نکرده به ایران، قدرت شاه‏‎ ‎‏او را نگه داشت، جلوگیری کرده، این شاه اتکال به ملت دارد یا نه،‏‎ ‎‏بی اتکال به ملت همچو قدرتی دارد؟ اگر ادعا بکند که من اتکال به‏‎ ‎‏ملت دارم و این ملت است که می تواند، قدرت این را دارد که نگذارد‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏     و اگر چنانچه ایشان بروند ـ ما فرض کنیم که ایشان بروند و دیگر‏‎ ‎‏جهات دیگری نباشد که امریکا در مقابل شوروی، انگلستان در مقابل‏‎ ‎‏شوروی، که اگر این بخواهد تعدی کند اینها نمی گذارند، اگر اینها‏‎ ‎‏بخواهند تعدی بکنند آنها نمی گذارند، این هم نباشد در کار ـ بخواهد‏‎ ‎‏شوروی حمله کند به ایران؛ ملت ایران که الآن با هم هستند، با این‏‎ ‎‏ملت نمی تواند حمله کند. ما فرض می کنیم خیر، ارتشش را زد و وارد‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏5 / 9 / 57‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

• - مقصود، دکتر علی امینی است که در اردیبهشت ماه 1340، پس از استعفای شریف امامی مقام صدارت یافت و حدود چهارده ماه در این پست بود؛ وی یکی از عوامل با نفوذ امریکا در ایران بود.
• علاوه بر موارد مذکور برای اطلاع بیشتر رجوع شود به:     1. صحیفه امام؛ ج 4، ص 299.