قیام علما علیه سلطۀ انگلیس
مرحوم «میرزا محمدتقی شیرازی» بعد از اینکه دیدند عراق در معرض خطر است ـ که اگر ایشان نبود از بین رفته بود ـ یک کلمه فرمودند، عرب پشتیبانی کردند؛ مطلب را برگردانید.(50)
11 / 9 / 41
* * *
در قضیۀ عراق اگر چنانچه این مجاهدات علمای عراق نبود ... پسر سید در جنگ کشته شد ـ پسر مرحوم آقاسید محمدکاظم در جنگ کشته شد. علمای اینجا تفنگ به دوش گرفتند رفتند مقابله. مرحوم آقای خوانساری ـ آقای آقاسید محمدتقی خوانساری ـ رضوان الله علیه ـ به حبس رفت یعنی [انگلیسیها] گرفتند اسیرش کردند. با یک عدۀ دیگری اسیر کردند و بردند در خارج، که ایشان می فرمود که ما را می شمردند: یک، دو، سه، چهار، تحویل یک کسی می دادند؛ آن وقت می گفتند اینها آدم می خورند، اینکه می شماریم برای این است که اینها آدم خورند! و رعایایی بودند که ـ در جاهایی بودند که ـ آدم می خورند و ما می شماریم که مبادا شما را بخورند! قضیۀ عراق را میرزای
کتابتاریخ معاصر ایران از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 29
شیرازی دوم، این شخص عظیم الشأن، این شخص بزرگ، این شخص عالِیُ المقام در علم و در عمل، این نجات داد عراق را. او حکم جهاد داد و فرستاد اینها را به [جنگ] و ـ عرض می کنم ـ آن وقت هم تبعیت می کردند عشایر از علما؛ مثل حالا نبود، تبعیت می کردند. عشایر آمدند خدمت ایشان و ایشان حکم داد، حکم جهاد داد. جهاد کردند، کشته دادند، کشته شدند، چه کردند و چه کردند تا مستقل کردند عراق را. اگر نبود حالا ما اسیر بودیم، حالا ما هم جزو مستعمرۀ انگلستان بودیم. آن هم با جدیت علما واقع شد.
این علمای عراق را که تبعید کردند به ایران، برای مخالفتی بود که می کردند با دستگاهها. مرحوم آسید ابوالحسن و مرحوم آقای نائینی و مرحوم شهرستانی و مرحوم خالصی، اینها را که تبعید کردند از عراق به ایران.(51)
10 / 8 / 56
* * *
لااقل این صد سال را درست دیده بودند که هر وقت که بنا بود یک
کتابتاریخ معاصر ایران از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 30
شکستی به ملت بیاید، روحانیت جلویش را می گرفت. یکی شکستی به کشور بیاید روحانیت جلویش را می گرفت. دیده بودند که در مثلاً عراق که انگلیسها عراق را آن وقت تقریباً گرفته بودند، آن روحانی بزرگ مرحوم آقا میرزا محمدتقی جلویش را گرفت و از [دست] ایشان گرفت عراق را. استقلال عراق را او می گرفت از آنها.(52)
7 / 10 / 58
* * *
کتابتاریخ معاصر ایران از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 31
کتابتاریخ معاصر ایران از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 32