علی ثقفی
عالم جلیل القدر حضرت آیت الله حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی صاحب تفسیر گرانقدر «روان جاوید» فرزند علامه شهیر حاج میرزا ابوالفضل تهرانی مؤلف کتاب شریف «شفاء الصدور در شرح زیارت عاشورا» می‌باشد و جد ایشان مرحوم آیت الله میرزا ابوالقاسم کلانتر تهرانی صاحب کتاب «مطارح الانظار» است. وی در جمادی الثانی سال 1313 هجری قمری در تهران دیده به جهان گشود و از کودکی اشتغال به تحصیل علوم دینی یافت. ادبیات و مقدمات سطوح فقه و اصول را نزد دو عالم عامل کامل آقا میرزا کوچک و آقا شیخ بزرگ اخوان ساوجیان طاب ثراهما به پایان رساند و در سال 1341 ه.ق. برای تکمیل مدارج علمی‌به شهر مقدس قم هجرت نمود و حدود هفت سال در آن شهر اقامت داشت دراین مدت یک دوره معقول را نزد سید الحکماء و المجتهدین حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی فرا گرفت و سپس دو دوره خارج اصول و عمده مباحث فقهی را در مکتب مرجع عالیقدر تشیع و مؤسس حوزه علمیه قم حضرت آیت الله العظمی‌حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (رض) تحصیل نمود. همچنین از مباحث درس شیخ الفقها حاج شیخ محمد رضا اصفهانی بهره مند گردید.
مقام اجتهاد آیت الله ثقفی توسط آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حائری، آیت الله حاج سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله سید محمد تقی خوانساری، آیت الله آقا ضیاءالدین عراقی، آیت الله حاج سید ابوالحسن قزوینی، آیت الله شیخ محمد رضا
کتابقدس ایران، بانوی بزرگ انقلابصفحه 344
اصفهانی تصدیق و توشیح گردیده است. وی پس از بازگشت به تهران در محل پامنار اقامت یافت وبه تدریس علوم دینی مشغول شد و شاگردان فراوانی را درمکتب خود تربیت کرد. وی سالیان دراز در مسجد صالحیه (معروف به مسجد پامنار) اقامه نماز جماعت داشت و لحظه ای از ترویج احکام الهی فروگذار ننمود تفسیر «روان جاوید» یکی از آثار گرانقدر آن بزرگوار است که به زیور طبع آراسته و در دسترس علاقمندان قرار دارد، از سایر تألیفات و دست نوشته های آن مرحوم می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
حواشی بر مکاسب شیخ (س)
حواشی بر کفایه مرحوم آخوند (س)
حاشیه بر سیوطی
کتاب نکاح، تقریرات درس آیت الله حائری (س)
حاشیه بر منظومه حاج ملاهادی سبزواری (تقریر استاد آیت الله رفیعی(س) )
رساله در جواز رجوع به حکام جور در موقع ضرورت
حاشیه بر راه سعادت تألیف آیت الله شعرانی (س)
حاشیه بر ترجمه و شرح کشف المراد علامه
کتاب غرر العوائد من درر الفوائد
حضرت آیت الله ثقفی در ادبیات حظی وافر داشت و اشعاری پر مغز و نغز در وصف طبیعت و مدایح اهل بیت از او به یادگار مانده است. نمونه ای از اشعار آن بزرگوار در انتهای جلد پنجم تفسیر روان جاوید آورده شده است.
سرانجام این عالم ربانی روز 18 مرداد ماه سال 1364 هجری شمسی دعوت حق را لبیک گفت و در جوار بارگاه ملکوتی حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به خاک سپرده شد.
کتابقدس ایران، بانوی بزرگ انقلابصفحه 345