گفتاری از انیس الملوک مستوفی
خواهرزاده امام راحل درباره همسر امام
در سال 1308 واسطه ای دختر مرحوم آیت الله میرزا محمد ثقفی صاحب تفسیر روان جاوید، از علمای متجدد تهران را برای ازدواج به امام خمینی (رض) که در آن دوران طلبه‌ای ساده زیست و از نظر مالی کم بضاعت در قم بود معرفی کرد. در نگاه اول این ازدواج به خاطر تفاوت طبقاتی زوجین بعید به نظر می آمد ، اما در نهایت دختر آیت الله ثقفی به واسطه ی خواب مقدسی که در این مورد دید با ازدواج با این طلبه تاریخ ساز موافقت کرد و با پاسخ مثبت دادن به وی و ترک زندگی مرفه در منزل پدری وارد معرکه ای شد که در نهایت در همراهی های صبورانه وی با همسرش تاریخ این مرز و بوم را توسط امام راحل رقم زد.
اگرچه در طول سالیان حیات پربرکت همسر بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بنا به توصیه‌ای نانوشته از سوی امام هیچگاه از خدمات خانم ثقفی به عنوان مهم‌ترین پشتوانه امام راحل سخنی به میان نیامد، و خود حضرت امام نیز هیچگاه در این خصوص در بین عموم حرفی نزد ، اما به استناد خاطرات اطرافیان آن دو بزرگوار امام همواره احترامی خاص و زاید الوصف برای همسر خود قایل بود و با رفتار خود به فرزندان نیز آموخت که همواره با ادب و احترام با مادر خود برخورد کنند. انیس الملوک مستوفی خواهر زاده امام راحل که در گفتار خود مرحوم همسر امام را از نظر
کتابقدس ایران، بانوی بزرگ انقلابصفحه 225
تشخص و خانواده‌دار بودن بی نظیر توصیف می‌کند، با مرور خاطرات خود از ملاقات‌هایش با همسر بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ، این بانو را محترم و فروتن معرفی می‌کند و یادآور می شود، که این برخورد محترمانه خانم با همه یکسان و به نحوی بود که ایشان تا پایان عمرشان هیچگاه از آن پرهیز نکردند.
وی که از نظر سنی با همسر مرحوم امام فاصله زیادی داشت و برای اولین بار در کودکی و پس از بازگشت ایشان در قم به همراه مادرش (خواهر حضرت امام) با مرحوم خانم ثقفی ملاقات داشت می‌گوید: ایشان فروتن بودند و به همه از کوچک تا بزرگ احترام می‌گذاشتند و با وجود وضعیتی که داشتند بسیار متواضع بودند، حضرت امام(س) احترام خاصی برای ایشان قائل بودند به نحوی که تا خانم نمی آمدند غذا صرف نمی کردند. البته امام هیچگاه در مورد خانم با هیچکس حتی برادرشان صحبت نکردند، خانم نیز متقابلاً احترام خاصی به امام می‌گذاشتند و هیچگاه کوچکترین کدورتی بین آنها نبود.
همسر حضرت امام در دوران پر فراز و نشیب زندگی با امام راحل که با آغاز مبارزات سیاسی امام از سال 42 کلید خورد رنجهای زیادی را به واسطه برخوردهای حکومت حاکمه با ایشان متحمل شد که شاید یکی از سخت‌ترین آنها دوران تبعید امام ازطرف حکومت حاکم به نجف اشرف بود که شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی سختی زندگی در غربت را از نگاه بیرونی برای این بانوی وفادار امام (س) دو چندان کرد، البته داغ‌هایی که این بانوی بزرگ دید محدود به فوت حاج آقا مصطفی نشد و ایشان بعد از بازگشت به ایران نیز دو مصیبت سهمگین دیگر (فوت امام و حاج احمد آقا) را به سوگ نشست، خواهرزاده حضرت امام که به دلیل شرایط روحی خود در مقابل خبر فوت حضرت امام از احوالات همسر امام در آن ایام خاطره‌ای به یاد ندارد، در عین حال یادآور می‌شود: خانم خیلی صبور بودند و استقامت زیادی در برابر مصایب داشتند به طوری که می‌توان گفت هیچ مادری نمی‌تواند دربرابر مصیبت از دست دادن فرزندانش مانند خانم مقاومت کند.
مرحوم خدیجه ثقفی به واسطه شرایط خانواده پدری خود فرصت یافت تا بر زبان
کتابقدس ایران، بانوی بزرگ انقلابصفحه 226
فرانسه تسلط یابد و بعد از ازدواج با امام (س) به مدت 15 سال دروس حوزوی را در محضرآن بزرگوار فرا گرفت، اما هیچگاه این برتری را در ملاقات با اطرافیان مطرح نکرد به نحوی که خواهرزاده حضرت امام نیز ابراز داشت: تا هفتمین روز در گذشت خانم که این مسأله در مسجد عنوان شد از آن مطلع نشدم زیرا خانم هیچ اشاره‌ای به آن نکردند، اما ایشان بر زبان فرانسه مسلط بودند. به جرأت می‌توان بانوی بزرگ انقلاب را به واسطه برخورد صبورانه و توأم با احترام با امام(س) و تربیت فرزندان بی نظیر توصیف کرد ، اما این مسأله تنها امتیاز ایشان نبود و خواهرزاده امام به گواه منش همسر امام ایشان را از مؤثرترین عوامل در پیروزی انقلاب و موفقیت امام در رهبری نظام جمهوری اسلامی معرفی کرد.
کتابقدس ایران، بانوی بزرگ انقلابصفحه 227
کتابقدس ایران، بانوی بزرگ انقلابصفحه 228