رؤیای صادق

‏‏رؤیای صادق‏

‏‏امام را خواب دیدم، فرمودند: «من از صراط رد شدم، امام خیلی مشکل است».‏

‏‏امام بحثی دارند که شفاعت به اندازه هدایت است. در کتاب اخلاقی‏‎ ‎‏«چهل حدیث» امام شفاعت را به اندازه هدایت یکسان می‌دانند. اگر‏‎ ‎‏اینجور باشد کارمان خیلی مشکل است، و این سخن در پاسخ خیلیهایی‏‎ ‎‏است که شفاعت را مطلق می‌دانند.‏

‏‏حضرت امام می‌گویند شفاعت به قدر هدایت است، این حرف را‏‎ ‎‏«مولوی» هم می‌زند، که اگر دریا را در کوزه‌ای بریزیم بیشتر از قسمت یک‏‎ ‎‏کوزه جا نمی‌شود. ما هم هر چقدر در این دنیا تلاش کنیم که هدایت شویم‏‎ ‎‏آن تلاش موجب می‌شود که در آن دنیا به همین اندازه از ما شفاعت کنند.‏

‏‏فلاسفه معتقدند که اعمال از بین نمی‌رود. اینکه «الحسنات یذهبن‏‎ ‎‏سیئات» که خیلیها گناهان را از بین می‌برد، اگر واقعاً اینجور باشد که‏‎ ‎‏هدایت به اندازه شفاعت باشد، ما هر کاری بکنیم و آرمان دنیا که حضرت‏‎ ‎‏امام در همین هم می‌گویند خود عمل است یعنی «فَمَن یَعْمَلْ مِثْقٰالَ ذَرَّةٍ‏‎ ‎‏خَیْرَاً یَرَه». یعنی همان عمل را می‌بیند، پس تجسم اعمال است در آن دنیا.‏

‏‏شاید شما فکر کنید که این بحثها اینجا چرا؟ اما به نظر من همه شما‏‎ ‎

‏
‏‎

‏
‏‎

‏‏من این حرفها را به خودم هم می‌گویم. «اُنْظُرْ اِلیٰ مٰا قٰالَ لاٰ تَنْظُرْ اِلٰی مَنْ‏‎ ‎‏قٰالَ» کاری نداشته باشید، که چه کسی می‌گوید خود مطلب، مطلب حقی‏‎ ‎‏است. من به ذهنم می‌رسد که اگر ما بخواهیم اماممان از دستمان راضی‏‎ ‎‏باشد، چاره‌ای نداریم جز این که برای رضایت خلق کار کنیم و رضایت‏‎ ‎‏خلق مسلماً رضایت حق است. برای اینکه اینها بنده خدایند و رضایت حق‏‎ ‎‏جریان و خط و خطوط سرش نمی‌شود. این یک امر روشنی است. ما باید‏‎ ‎‏سعی کنیم وارد اخلافات نشویم، تا می‌توانیم اخلافات را کم کنیم. ما‏‎ ‎‏امروز با دنیا دعوا داریم، ما مدعی هستیم که یک اسلامی را توسط امام در‏‎ ‎‏این دوران جهل و خرافه و ظلم و تهدید عنوان کردیم و این اسلام‏‎ ‎‏می‌خواهد خود را نشان دهد، اگر در کانون این اسلام که نظام و انقلاب‏‎ ‎‏ماست، یک ضربه‌ای به اسلام بخورد انعکاس این در همه جای دنیا هست.‏

‏‏[مأخذ: مجموعه آثار یادگار امام. جلد نخست. صص 630- 628]‏

‏‎ ‎

‏‎