اصول عقیدتی، فکری و سیاسی اندیشه های امام خمینی(ره)

‏‎ ‎

‏‏اصول عقیدتی، فکری و سیاسی‏‏ ‏‏اندیشه های امام خمینی(ره)‏‏ ‏

‏‏ ‏‏‏ استاد رشاد بولس سلامة‏^‎[1]‎

‏‏ ‏‏‏شرکت کنندگان محترم وگرامی، جناب رئیس، برادران عزیز! ‏

‏‏بدون شک حضور در مراسم بزرگداشت یکصدمین سالگرد میلاد امام‏‏ ‏‏روح‏‏ ‏‏الله الموسوی خمینی(ره)، افتخار بزرگ و عظیمی است، و در عین‏‏ ‏‏حال، جایگاهی مهم در تأیید نقش مبارزاتی رهبر انقلابی است که ایران را‏‏ ‏‏از تاریکی به نور، و از بردگی به آزادگی رهنمون شد، و حکومت را بار دیگر‏‏ ‏‏در اختیار مردم قرار داد تا از طریق رهبران منتخب خود، آن را اداره نمایند.‏‏ ‏‏ایران را از حدود مرزهای جغرافیایی خارج کرد و آن را در افقهای گستردۀ‏‏ ‏‏اندیشۀ مبارزاتی و عقیدتی مطرح نمود، به طوری که هیچ مانعی نمی تواند‏‏ ‏‏از گسترش آن جلوگیری کند و مرزها نمی توانند مانع نفوذ آن گردند.‏

‏‎ ‎‏‎

‏‏حضور من در این مراسم، ابعاد و ویژگیهای خاصی دارد. شاید به‏‏ ‏‏خاطر آنکه من یک مسیحی لبنانی هستم و در خانواده ای متدین و با ایمان‏‏ ‏‏و در سایۀ ارزشهای اخلاقی پرورش یافته ام، که همواره از مبانی سیره‏‏ ‏‏ائمه اطهار(ع) بهره گرفته و خانۀ پدری من گویی وقف گسترش و ترویج‏‏ ‏‏افکار و سیرۀ امام علی(ع) و فرزندان امام حسن(ع) و امام حسین(ع)‏‏ ‏‏بوده است.‏

‏‏اجازه بدهید در این حضور و مشارکت خود، ارتباط میان میراث‏‏ ‏‏خانوادگی خود، یعنی خاندان «بولس سلامه» و مفهوم هماهنگی میان‏‏ ‏‏خاستگاه فکری و ارزشی، با واقعیتهای مکتب فکری، عقیدتی و سیاسی‏‏ ‏‏مطرح شده و از سوی امام خمینی(ره) را آشکار نمایم و آنچه را در سخنان‏‏ ‏‏ایشان پیرامون حکومت اسلامی و بخشهایی از وصیتنامۀ الهی – سیاسی‏‏ ‏‏ایشان بیان شده، بررسی کنم.‏

‏‏به عنوان یک لبنانی اشکال نمی بینم که نمونه هایی از مبارزۀ‏‏ ‏‏پیکارگران و نبرد مجاهدان را که با پیروی از خط مشی حضرت امام‏‏ ‏‏خمینی(ره)، از عقاید خود پاسداری کرده و رسالت آسمانی خود ر‏‏ا‏‏ به انجام‏‏ ‏‏رساندند، ذکر نمایم واز آنان که پرچمدا مبارزه در راه آزادی انسان و‏‏ ‏‏رهایی سرزمینها بودند، یادی به میان آورم. دلاورانی که عَلَم مقابله با اسرائیل‏‏ ‏‏غاصب و پایمال کنندۀ حقوق انسانها را برافراشتند و در جای جای میهن‏‏ ‏‏اشغال شده ما به مبارزه پرداختند واگر بخواهیم دربارۀ دستاوردهای بزرگ‏‏ ‏‏قهرمانان مبارزۀ سخن بگویم، خود بحثی طولانی و جداگانه نیاز دارد. من‏‏ ‏‏نمی توانم حق مطلب را دربارۀ آنان ادا کنم و در واقع کسی جز خداوند جلّ‏‏ ‏‏و علا، نمی تواند اجر و پاداش شهیدانی را که در راه آزادی وطن به لقاءالله‏‏ ‏‏پیوستند، محاسبه کند.‏

‏‏‎

‏‏من تنها می توانم به نمایندگی از یک ملت و یک جامعۀ بزرگ، به‏‏ ‏‏قدردانی و بزرگداشت آنان که برترین و شرافتمندانه ترین مبارزه هارا انجام‏‏ ‏‏دادند، بپردازم.‏

‏‏در راستای دستیابی به این هدف مهم و به منظور ساماندهی‏‏ ‏‏دلاورمردانِ جهاد مقاومت شرافتمندانه، مقاومت لبنان با حمایت دولت، ‏‏ ‏‏شکل گرفت و به پایداری و استقامت خویش ادامه داد. در رأس حکومت‏‏ ‏‏لبنان، جناب آقای إمیل لحود، رئیس جمهوری، با برخورداری از قدرت ارتش‏‏ ‏‏ملی توانمند و حمایت همۀ احزاب و جریانات سیاسی مقاومت و مبارزه را‏‏ ‏‏تنها راه چاره تشخیص دادند که هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد. بدون‏‏ ‏‏شک مقاومت لبنان که از درخشانترین و با شکوهترین جلوه های تاریخ‏‏ ‏‏معاصر ماست، بازتابی از وزش نسیم روحبخش انقلاب امام خمینی(ره)‏‏ ‏‏است که با دعوت به مبارزه در برابر مستکبران ظالم و یاری محرومان و‏‏ ‏‏تهیدستان، پرچم افتخار مستضعفین همۀ ملتها و همۀ ادیان را در جای‏‏ ‏‏جای زمین به اهتزاز در اورند و در این باره در وصتنامه جاودانه خود چنین‏‏ ‏‏نوشته اند: ‏

‏‏لازم است یادآوری کنم که وصیت من به همه ملتهای اسلامی و همۀ مظلومین جهان از هر ملت و هر دین می باشد.‏

‏‏اگر بخواهم در مورد جلوه ها و اثرات این انقلاب _که راه مبارزه با‏‏ ‏‏تهدیدات معاصر را گشود و حتی از آن هم فراتر رفت_صحبت کنم، ‏‏ ‏‏ناگزیر باید به نخستین جلوۀ آن بپردازم و از حضرت امام موسی صدر – آن‏‏ ‏‏غایب حاضر - یادی بنمایم. کسی که پرچمدار نهضت فقرا و محرومین بود‏‏ ‏‏و با مژدۀ پایداری و استقامت، همۀ مقدمات لازم را برای رویارویی با‏‏ ‏

‏‎

‏‏صهیونیستها فراهم نمود و جنبش امل از نخستین زمینه های مقاومت لبنان‏‏ ‏‏بود وهنوز هم همگام با حزب الله، و رهبران گرانقدر و عالم و تحصیلکرده و‏‏ ‏‏شهید دادۀ آن، سخت ترین نبردها را بر ضد دشمن صهیونیستی برپا‏‏ ‏‏می کنند تا به یاری خداوند، نتیجۀ پیروزمندانۀ مبارزه حاصل شود و با‏‏ ‏‏رشادتها و دلاوریهای خود، جهان را شگفت زده نمایند.‏

‏‏اما ایران پیش از انقلاب، همانند بسیاری دیگر از کشورها، در اختیار‏‏ ‏‏بیگانگان قرار داشت به طوری که سرنوشت ملت و حکومت و منابع و‏‏ ‏‏ثروتهای ملی و حکومتی و تصمیمات سیاسی و اجتماعی، ابزاری در دست‏‏ ‏‏نیروهای استعماری و استکباری جهان بود. سردمداران حکومت، آلت دست‏‏ ‏‏استعمارگران بودند و منافع ملت خود را وسیله دستیابی استعمارگران به‏‏ ‏‏اهداف خویش قرار می دادند و برای سرزمین خود، فقر و محرومیت را به‏‏ ‏‏ارمغان می آوردند.‏

‏‏از جمله ویژگیهای شاخص امام خمینی(ره) آن بود که علت مصیبتها‏‏ ‏‏و گرفتاریهایی را که دامنگیر ملت و کشور شده بود، با بینش عمیق خود‏‏ ‏‏تشخیص داده و پس از درک اسباب آن، پا به مرحلۀ معالجه و چاره جویی‏‏ ‏‏گذاشتند و با آگاه کردن ملت وهدایت آنان به مسیر مبارزه و مخالفت با‏‏ ‏‏ظلم و پایداری در برابر آن، توانستند ظلم و ستم را از جامعه رفع کرده و‏‏ ‏‏عدالت را گسترش دهند و سررشتۀ امور کشور را به صاحبان اصلی آن و به‏‏ ‏‏دست رهبران با ایمان و شایسته بسپارند.‏

‏‏در این بُعد از ابعاد بحث، شاید بسیاری از پژوهشگران پیرامون انقلاب‏‏ ‏‏اسلامی دریافته اند که این انقلاب در عین حال که شعار های آزادی و‏‏ ‏‏عدالت و برابری موجود در دیگر انقلابها را در خود دارند و امیدهای اقشار‏‏ ‏‏مختلف جامعه را در ایجاد انقلاب اجتماعی و دشمنی با استعمارگران‏‏ ‏

‏‎

‏‏باور کرده است، از سوی دیگر با برخورداری از پیام روحانی و حفظ‏‏ ‏‏اعتقادات و ارزشهای آزادیخواهانۀ فردی، آن را در راستای آزادی اجتماعی‏‏ ‏‏جهت‏‏ ‏‏دهی نموده و معیارهای انقلاب اسلامی در عرصۀ اندیشه و ابزار‏‏ ‏‏اجرایی، از هر انقلاب دیگری کاملتر و فراگیر تر بوده است، که توانسته با‏‏ ‏‏گذر از مرزهای جغرافیایی وعبور از حوزۀ اقشار جامعه، ایمان را در‏‏ ‏‏جایگاه حکومت بنشاند، هدایت و رهبری جامعه را به اهل آن بسپارد نقش‏‏ ‏‏ومنزلت هر یک از صاحبان عقل و خرد را حفظ نموده و خط مشیها و‏‏ ‏‏ساختار حکومت و اهداف آن را طوری بنا کند که با تکیه بر استقلال و‏‏ ‏‏عزت، بتواند سعادت انسان و حریم جامعه را حفظ نماید.‏

‏‏با توجه به اوضاع سیاسی منطقه و درگیریهای موجود برضد دشمن‏‏ ‏‏صهیونیستی، شاید این سوال به ذهن برسد که اگر انقلاب اسلامی اتفاق‏‏ ‏‏نمی‏‏ ‏‏افتاد و رژیم پهلوی همچنان بر ایران حاکمیت داشت، وضعیت توازن‏‏ ‏‏قوا در منطقه چه حالتی پیدا می کرد ؟ یا به عبارت دیگر، پیمانهای نظامی که‏‏ ‏‏از طرف شاه با حمایت قدرتهای استعماری، میان ایران و رژیم‏‏ ‏‏صهیونیستی منعقد می گردد چه نقشی در تعیین موازنۀ منطقه ای داشت؟‏

‏‏پاسخ این سوال کاملاً روشن است: اگر انقلاب امام خمینی(ره) نبود، ‏‏ ‏‏جهان عرب در برابر پیمانهای جهنمی میان شاه و اسرائیل، کمر خم می کرد‏‏ ‏‏و مسألۀ آزادی فلسطین، تحت شعارهای ملی‏‏ ‏‏گرایانه و نژاد پرستانه، بسیار‏‏ ‏‏دشوارتر از قبل می نمود و لبنان، در سنگر مقاومت خود به همراه سوریه، ‏‏ ‏‏تنها می ماند.‏

‏‏اگر این انقلاب عظیم اتفاق نمی افتاد، ریشه های فساد در منطقه و‏‏ ‏‏دیگر کشورها گسترده تر می شد و ظلم و ستم موجود در جوامع، شدت‏‏ ‏‏بیشتری پیدا می‏‏ ‏‏کرد. این بعد اجتماعی، بسیار مورد توجه حضرت امام (ره)‏‏ ‏

‏‎

‏‏قرار داشت. ایشان همچون رهبری فداکار و پرتلاش برای ایجاد جهانی‏‏ ‏‏با صفاتر و گسترش عدالتی برتر، کمر همت بست و هدف او در برپایی‏‏ ‏‏حکومت اسلامی، تأمین نیازهای ضروری مردم و توسعه خدمات عمومی در‏‏ ‏‏زمینه های بهداشتی، فرهنگی، تربیتی، امنیتی و عمرانی بوده است.‏

‏‏ایشان در همین زمینه فرموده اند: مامکلفیم محرومین و مظلومین را نجات دهیم. ما مأمور هستیم که ستمدیدگان را یاری کنیم و با ظالمان، دشمن باشیم و بر مبنای وصیت امیرالمؤمنین(ع) به فرزندان بزرگوارش، «یاور مظلوم و دشمن ظالم» باشیم.‏

‏‏برادران بزرگوار! بر خود لازم می دانم از دست‏‏ ‏‏اندرکاران عزیزی که‏‏ ‏‏موجبات شرکت بنده را در این مراسم مهم، که به عقیدۀ من یک جشنوارۀ‏‏ ‏‏بین المللی است، فراهم نموده اند، تشکر و قدردانی نمایم. مایلم در کنار‏‏ ‏‏این دعوت و در ضمن این مشارکت، حزب سیاسی متبوع خود را با عنوان‏‏ ‏‏«حزب کتائب لبنان» که از احزاب مؤثر در جریان مبارزۀ و برپایی حکومت‏‏ ‏‏و حمایت از مقاومت صهیونیستی است، معرفی نمایم و آمادگی این‏‏ ‏‏حزب را برای گفتگو های سازنده و مؤثر، با برادران عزیزی که حریم مقدس‏‏ ‏‏سرزمین خود را ارج می نهند به ارزشهای معنوی انسانی، به عنوان نقطۀ‏‏ ‏‏اشتراک همه ادیان آسمانی و پیروان آنها در همه جا پایبند هستند، اعلام کنم.‏‏ ‏‏یاری و نصرت خداوند برترین هدف والاترین مقصود ماست. ‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته ‏

‏‎ ‎

‏‎

• نایب رییس حزب کتائب لبنان