امام خمینی(ره) مردی به عظمت یک امت

‏‎ ‎

‏‏امام خمینی(ره)؛ مردی به عظمت یک امت‏

‏‏ ‏

‏‏دکتر حسان محمد المجذوب‏

‏‏ ‏

‏‏آنچه که در انقلابهای تارخ معاصر، در شرق و غرب اتفاق افتاده، این‏‏ ‏‏بوده است که انقلابی روی دهد و به بهانۀ پیشرفت، آزادی و عدالت، ‏‏ ‏‏گذشته ها را نفی کند؛ با قطع رابطۀ تاریخی ملت با میراث گذشتگان، افکار‏‏ ‏‏و اندیشه ها را تغییردهد و نظامی جدید را جایگزین کند که رابطه ای با‏‏ ‏‏عموم ملت ندارد ...؛ امام قیام تاریخی رهبری انقلابی که میراث امتی را زنده‏‏ ‏‏کند، آن را مایۀ افتخار خود دانسته و مبانی فرهنگ ملت را مورد تأکید قرار‏‏ ‏‏دهد، گذشته و تاریخ خود را کاملاً مدنظر داشته و آن را مبدأ و اصل‏‏ ‏‏اساسی انقلابی بداند که هویت ملت را زنده کند، با پیوند گذشته و حال، ‏‏ ‏‏راه آینده را برای ملت، مشخص نماید و با برطرف کردن کاستیها، سرچشمۀ‏‏ ‏

‏‎

‏‏پاکی و صداقت را به روی ملت بگشاید؛ چنین امری در تاریخ ملتها‏‏ ‏‏بی‏‏ ‏‏سابقه بوده است.‏

‏‏بله ... هر کس وضعیت زندگی امت اسلام را در آغاز این قرن درک کرده‏‏ ‏‏و رنج مسلمانان در عصر حاضر را از نزدیک لمس نموده باشد، گمان‏‏ ‏‏می کند که این امت، متلاشی شده و با اکتفا به ظاهر دین و عبادتهای‏‏ ‏‏بی روح، تبدیل به امتی خرافه پرست و تقلیدگر شده بود که حتی در کارهای‏‏ ‏‏روزمره هم از دشمنان تقلید می نمود، تا جایی که فرموده پیامبر اکرم(ص) بر‏‏ ‏‏آنان صدق می کرد: (زمانی فرا می‏‏ ‏‏رسد که) شما روش گذشتگان خود را گام‏‏ ‏‏به گام وجب به وجب اجرا می کنید و اگر آنان، به سوراخ خزنده ای، پناه‏‏ ‏‏برده باشند، شما هم به آن داخل می شوید». عرض کردند: «ای رسول خدا، ‏‏ ‏‏آیا به روش یهود و نصاری هم باز می گردیم؟» فرمود: « ... هم به روش آنان و‏‏ ‏‏هم اقوام دیگر ... ».‏

‏‏دشمنان برای حمله و هجوم به این امت، بریکدیگر سبقت می گیرند و‏‏ ‏‏برای به غارت بردن منابع و ثروتهای آنان حرص و طمع فراوانی دارند. گویی‏‏ ‏‏به ‏ ‏ضیافتی دعوت شده اند! که رسول خدا در این باره فرمود: «(در اثر تفرقه)‏‏ ‏‏زمانی فرا می‏‏ ‏‏رسد که دشمنان، همچون طعمه ای شما را به سوی خود‏‏ ‏‏می برند.» عرض کردند: «ای رسول خدا! آیا چنین ضعفی، بر‏‏ ‏‏اثر کمیِ تعداد‏‏ ‏‏ما مسلمانان است؟!».‏

‏‏ فرمود: «خیر، شما در آن زمان، عده بی شماری هستید، اما همانند‏‏ ‏‏خاشاکی که بر روی آب می ماند، بی اثر خواهید بود. خدا، ترس را از دلهای‏‏ ‏‏دشمنان شما بر می گیرد و در دلهای شما، سستی ایجاد می کند». عرض‏‏ ‏‏کردند: «ای رسول خدا! آن سستی چیست؟» فرمود: «علاقه به دنیا و ترس از‏‏ ‏‏مرگ». ‏

‏‏ ... و اینچنین است که بیش از یک میلیارد مسلمان در دنیا وجود دارد‏‏ ‏

‏‎

‏‏ (و اثری ندارند) در حالی که اگر یک میلیارد «مگس» جمع شوند، سطح‏‏ ‏‏خورشید را می پوشانند!!‏

‏‏ایرانِ قبل از انقلاب هم، در واقع جزئی از همین عالم اسلامی پهناور‏‏ ‏‏بود، البته بیش از هر کشور اسلامی دیگر هم قدرت و نیرو داشت، اما در‏‏ ‏‏حقیقت به سلاحی برای ضربه زدن به اسلام و مسلمین تبدیل شده بود.‏‏ ‏‏گویی ایران یکی از ایالتهای امریکا و بلند گوی تبلیغاتی صهیونیسم بود.‏‏ ‏‏همۀ کارهای مهم و حیاتی کشور به فرمان و ارادۀ آنان انجام می شد ... ، ‏‏ ‏‏جوانان را بی اراده و زنان را بی حیا و عفت نموده، و در نظر مردم زرق و‏‏ ‏‏برق زندگی غربی را جلوه می دادند. آنان را به کارهای بی ارزش سرگرم‏‏ ‏‏نموده و ایران را به جامعه ای آکنده از تعصب جاهلیت و ملی‏‏ ‏‏گرایی‏‏ ‏‏افراطی تبدیل کرده بودند. ‏

‏‏ ... چه کسی می توانست تصور کند که خورشید اسلام، بار دیگر تابیدن‏‏ ‏‏می گیرد و جریان حیاتبخشی را در رگهای این پیکرۀ منجمد و محبوس د‏‏ ‏‏ سرمای وابستگی، به گردش در می آورد؟ چه کسی گمان می کرد که دیگر بار، ‏‏ ‏‏باران رحمت و آب حیات، این زمین تشنه را سیراب خواهد کرد؟ ‏

‏‏انقلاب، مانند شوکی الکتریکی بود که پزشکی زبردست، بر قلب از‏‏ ‏‏کار افتاده ای که امیدی به زنده شدن آن نبود، وارد کرد و حیات دوباره ای به آن‏‏ ‏‏بخشید ... واین پزشک ماهر، کسی جز امام خمینی، همان رهبری که‏‏ ‏‏چشمان نابینای ما را بینایی بخشید، نبود. او دلهای پریشان ما را آرامش داد‏‏ ‏‏و گوشهای ناشنوای ما را باز کرد و ما امروز، سالروز میلاد او را گرامی‏‏ ‏‏می داریم، چنانکه شاعری سروده است: بارها مُردَم و بارها از کنار شما رفتم، ‏‏ ‏‏اما به ناگاه از جای برخاستم و زنده شدم و کفن و قبر را ترک گفتم .... ‏

‏‏ ... بله، اینگونه بود که پرتو اسرار الهی بر دلهای با ایمان و مخلص و‏‏ ‏‏پرهیزکار در ظاهر و باطن، تابیدن گرفت و با شناخت پروردگار یکتا، به‏‏ ‏

‏‎

‏‏سوی او حرکت آغاز کرد و مسئولیت مهمی را که بر عهده او گذاشته بود، ‏‏ ‏‏دریافت. دلهای مومنان یقین پیدا کرد که تنها خداست که هر کس را‏‏ ‏‏بخواهد، قدرت می دهد و هر که را بخواهد، ناتوان می‏‏ ‏‏کند ...، به هر کس‏‏ ‏‏بخواهد، می‏‏ ‏‏بخشد و هر که را بخواهد، بی نصیب می گذارد. هرکس را‏‏ ‏‏بخواهد، عزیز می گرداند و هر که را بخواهد ذلیل می کند. اوست که به‏‏ ‏‏هر کس بخواهد، حکومت می دهد و از هر کس بخواهد، حکومت و پادشاهی‏‏ ‏‏را باز می گیرد .... بر پایۀ همین یقین قلبی بودکه امت، همۀ نیروی خویش را‏‏ ‏‏به کار گرفت، با نیروی اندیشه، برخدا توکل کرد، از زیر بار مسئولیت، شانه‏‏ ‏‏خالی نکرد و هر چه در توان داشت، در طبق اخلاص قرا داد ... و با‏‏ ‏‏اطمینان و یقین کامل، دریافت که شب ظلمت، هر چقدر هم که طولانی‏‏ ‏‏باشد، سرانجام رخت برمی بندد و صبح پیروزی، جهان را در پرتو روشنایی‏‏ ‏‏خود خواهد گرفت. ‏

‏‏اینگونه است که خداوند هم به وعدۀ خود عمل نموده و ‏‏آ‏‏نان را‏‏ ‏‏جانشینان قدرتمند زمین قرار می دهد و هراس آنان را به صلح و امنیت‏‏ ‏‏تبدیل می کند: ‏

‏‏ «‏‏خداوند به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند وعده داده که انان را در زمین جانشین گرداند، همانطور که امتهای پیشین را جانشین قرار داد و دین پسندیدۀ آنان را قدرت و شوکت دهد و هراس و ترس آنها را به امنیت تبدیل کند تا تنها مرا پرستش کنند و هرگز شرک نورزند».‏

‏‏(قرآن کریم) ‏

‏‏اگر مجموعۀ نهضتهای اسلامی جهان اسلام و اندیشمندان آن، این‏‏ ‏‏آیۀ شریفه را با دقت بخوانند آنگاه به خوبی در می یابند که چگونه باید‏‏ ‏‏برنامه‏‏ ‏‏ریزی و حرکت کنند و چگونه و چه وقت به مقصد خواهند رسید. این‏‏ ‏
‏

‎

‏‏همان نظریۀ غیر قابل تردیدی است که در میان همه علوم زمینی و آسمانی، از‏‏ ‏‏این قاعدۀ کلّی استنباط می شود: «نتیجۀ ایمان، عمل صالح و یکتاپرستی؛ ‏‏ ‏‏رسیدن به قدرت، حکومت و امنیت است».‏

‏‏وعده دهنده کیست؟ _خداوند ... و وعده داده شدگان چه کسانی‏‏ ‏‏هستند؟ ... ‏

‏‏_ مؤمنانی که الله را پروردگار، اسلام را دین و حضرت محمد(ص) را‏‏ ‏‏پیامبر خود می دانند، تنها خدای یگانه را می پرستند و عمل صالح را سر لوحه‏‏ ‏‏کار خود قرار داده اند و اینگونه است که نتیجۀ حتمی کار خود را که رسیدن‏‏ ‏‏به جانشینی و کرامت و امنیت است، مشاهده می کنند.‏

‏‏خداوند به وسیله پیامبر(ص) به ما وعده داده است که در هر یکصد‏‏ ‏‏سال، در میان امت، شخصی را به عنوان احیا گر دین برانگیزد، و اگر به‏‏ ‏‏تاریخ پس ار هجرت توجه کنیم، در می یابیم که آخرین تجدید حیات دین، ‏‏ ‏‏در پایان قرن چهاردهم؛ یعنی بیست سال پیش انجام گرفت. پس امام و‏‏ ‏‏رهبر ما، در واقع با انقلاب پر برکت خود، این قرن را حیاتی دوباره بخشید و‏‏ ‏‏اگر او را احیاگر قرن ندانیم، براستی چه کسی می تواند احیا کننده این سده‏‏ ‏‏باشد؟ همان طور که دکتر ریاض سلیمان عواد اشاره کرده اند: ‏

‏‏«انقلاب اسلامی، با ارائه روشی توحیدی و با ایجاد عزت، آزادی و‏‏ ‏‏سمبل ارزشهای انسانی و ایجاد تغییرات و تحولات گسترده در زمینه های‏‏ ‏‏فرهنگی، فکری، تربیتی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، در واقع امید های‏‏ ‏‏مسلمانای را زنده کرد».‏

‏‏این انقلاب که دستان پر برکت حضرت امام آن را بنیانگذاری نمود، ‏‏ ‏‏نتایج کوتاه مدت و بلند مدت بسیاری برای همه مسلمانان و خصوصاً برای‏‏ ‏‏ایرانیان در برداشت که عبارتند از: ‏

‏‏_ ایجاد روحیۀ جهاد و مبارزه و شهادت طلبی در میان ملت. بدین‏‏ ‏

‏‎

‏‏ترتیب دیگر حکومتهای غربی و ایالات متحده در ذهن ملت ایران، اهمیتی‏‏ ‏‏نداشتند. ‏

‏‏_ تقویت روحیۀ تولّی و تبرّی، و احساس برتری در برابر دشمنان‏

‏‏_ ایمان مطلق به برتری در برابر کفر و بی‏‏ ‏‏دینی و توکل بر خدا و اعتما‏‏ ‏‏ به نفس برای ایجاد حکومت اسلامی که نه شرقی و نه غربی است. ‏

‏‏_ آزادی اندیشه، به دست گرفتن ابتکار عمل و تصمیم گیری، بدون‏‏ ‏‏توجه به تهدیدات دشمنان، حتی اگر عدۀ آنان بسیار باشد و ... بدین‏‏ ‏‏ترتیب، تجربۀ موفقیت‏‏ ‏‏آمیز انقلاب اسلامی در ایران، روحیۀ سرکشی و‏‏ ‏‏طغیان در برابر همۀ مخالفان اسلام را تقویت کرد.‏

‏‏_ اطمینان کامل به اینکه همه نیروها و قدرتها از جانب خداوند است.‏‏ ‏‏بدین ترتیب در عرصه‏‏ ‏‏های جهانی، قدرتهای استعماری از ایجاد این‏‏ ‏‏روحیۀ جدید که به تدریج در اذهان مسلمانان قوت می گرفت، به وحشت‏‏ ‏‏افتادند.‏

‏‏_ تشویق مسلمانان جهان اسلام به تلاش برای بازپس‏‏ ‏‏گیری حقوق از‏‏ ‏‏دست رفته خود و مقابله با کسانی که با غارت منابع آنان، فقر و ذلت را‏‏ ‏‏برایشان به ارمغان آورده اند. در مسأله فلسطین هم دیدیم کسانی که مدّعی‏‏ ‏‏آزادسازی فلسطین هستند چطور با ننگ و ذلت، تسلیم شدند و این مورد را‏‏ ‏‏که مسألۀ توجه همۀ مسلیمن است به یک مسأله ملی_میهنی تبدیل کردند‏‏ ‏‏و آرزو می کنند که صهیونیستها، قطعه زمینی در اختیار آنان بگذارند تا‏‏ ‏‏بتوانند زیر نظر دشمنان خود زندگی کنند! آنان می خواستند تحت عنوان‏‏ ‏‏سردمداران مسأله فلسطین، روحیۀ جهاد و مبارزه را از بین ببرند، تا جایی که‏‏ ‏‏بجای تفنگ، شاخه زیتون و کبوتر سفید را به عنوان نشانه صلح بدست‏‏ ‏‏گرفتند و آنچه که موجب حسرت و اندوه می شود و دل را به درد می آورد؛ این‏‏ ‏‏است که همان دستهایی که مدتهای طولانی، سلاح مبارزه با صهیونیستها را‏‏ ‏

‏‎

‏‏حمل کرده، برای ادای احترام به قبر اسحاق رابین، بلند می شود و در ادامه، ‏‏ ‏‏کسی که خود را سرکردۀ حکومت فلسطین می داند، خم می شود و دست‏‏ ‏‏همسر اسحاق رابین را می بوسد. جا دارد که قلب انسان مسلمان و مؤمن، ‏‏ ‏‏از شدت اندوه پاره پاره شود.‏

‏‏بله، ای حضار محترم!‏

‏‏انقلابی که امام خمینی برپا کرد، امت اسلام را بیدار نمود. این‏‏ ‏‏انقلاب، از ابتدا متعلق به همۀ مسلمانان بوده است و هرگز، آنطور که‏‏ ‏‏دشمنان ادعا می کنند، یک انقلاب شیعی یا ایرانی و مذهبی خاص نبوده و‏‏ ‏‏رهبر انقلاب در سخنان خود این مطلب را مورد تأکید قرار داده است: ‏

‏‏«در اسلام، خودی و بیگانه وجود ندارد؛ همه مسلمان هستند و برابرند. یکی ساکن این منطقه و دیگری ساکن آن شهر است. فرقی ندارد ... من امیدوارم اسلام، همان طور که اسلام می خواهد پیاده شود. در این صورت همه تفاوتها از بین می رود وآن وقت ما و دیگران از به کار بردن کلمات «فارس» و «ترک» خجالت می کشیم. مگر همه ما مسلمان نیستیم؟ مگر همه برادر نیستیم؟ صحیح نیست که برادری به برادر خود بگوید من اهل این کشورم و تو بیگانه هستی ...»‏

‏‏توده های مردم مسلمان در شرق و غرب عالم که به حمایت جمهوری‏‏ ‏‏اسلامی برخاسته اند، دلیل روشنی بر این برادری و برابری است و هر کس‏‏ ‏‏گمان کند کسانی که از انقلاب امام خمینی حمایت می کنند، مذهب و‏‏ ‏‏اندیشۀ خود را عوض کرده و شیعه شده اند، چنین تصوری کاملاً اشتباه‏‏ ‏‏است ... تا جایی که هر کس دربارۀ انقلاب اسلامی ایران بحث کند، به او‏‏ ‏‏اتهام دینی و عقیدتی وارد می کنند. این دیدگاه تاسف انگیز و نگران کننده، ‏‏ ‏‏نشانه ناآگاهی آنان از مسائل دینی است، زیرا نویسندگان و اندیشمندانی‏‏ ‏

‏‎

‏‏که از میان غیر شیعیان، دربارۀ انقلاب اسلامی کتاب نوشته و بحث‏‏ ‏‏کرده اند، حتی از خود شیعیان هم بیشترند واز طرف دیگر، موضع‏‏ ‏‏گیریهای‏‏ ‏‏جمهوری اسلامی ایران در حمایت از مستضعفان و پیگیری مسائل امت‏‏ ‏‏اسلام، بسیار مؤثر بوده و مثلاً راجع به مهمترین مسأله جهان اسلام؛ یعنی‏‏ ‏‏قضیه فلسطین، می توان گفت تنها ایران است که به صورت جدی آن را‏‏ ‏‏پیگیری می کند ودیگران ازآن غافل مانده اند. تنها ایران به حمایت از سنگر‏‏ ‏‏مقدّم جبهۀ اسلام، یعنی سوریه برخاسته است و رئیس جمهور این کشور، ‏‏ ‏‏حافظ اسد دربارۀ ایران چنین اظهارنظر نموده‏‏ ‏‏اند: «‏‏ایران، کشور بسیار مهمی است و در واقع یکی از مهمترین کشورهای منطقه است و هیچ کس نمی تواند نقش ایران در منطقه رانادیده بگیرد. همه کشور ها برای ایران حساب ویژه ای قائل هستند. انقلاب ایران، پیروزی بزرگی است و هرگونه تلاشی برای تضعیف آن در حقیقت تضعیف کل منطقه است. ملّت سوریه، از مواضع کسانی که با اهدافش همراهی و از این مبارزۀ حمایت می کنند، قدردانی می نماید ... ».‏

‏‏بله ... امام خمینی با پیشبرد انقلاب اسلامی، روش استراتژیکی را در‏‏ ‏‏پیش گرفت که هدف اصلی آن، حمایت از جنبشهای آزادیبخش ملتها و در‏‏ ‏‏رأس آنها فلسطین است که با اساس اسلام و اعتقادات مسلمانان رابطۀ‏‏ ‏‏تنگاتنگ دارد. ایشان از همۀ ملتهای اسلام دعوت کردند که تمامی‏‏ ‏‏تواناییها و نیروهای خود را برای آزادی سرزمین اسلامی و عربی فلسطین از‏‏ ‏‏چنگال دشمن صهیونیستی به کار گیرند.‏

‏‏بدین ترتیب، ایران که زمانی حامی و هم‏‏ ‏‏پیمان رژیم صهیونیستی و‏‏ ‏‏دشمن کشورهای عربی محسوب می شد، به برکت اسلام، به کانون اصلی‏‏ ‏‏حمایت از حقوق همه مسلمانان تبدیل شد و قدرت کوبنده ای پیدا کرد که‏‏ ‏

‏‎

‏‏مایۀ عزت و سربلندی اسلام و تحقیر کفر و ظلم است. حکومت ایران‏‏ ‏‏معتقد است که حضور مستقیم در صحنۀ مبارزه با قدرتهای استعمار گر که‏‏ ‏‏اسرائیل را در قلب سرزمینهای اسلامی و عربی به وجود آورده اند، از‏‏ ‏‏مهمترین مسائل و دغدغه های همۀ انسانهای آزاده ای است که خود را در‏‏ ‏‏این نبرد سرنوشت‏‏ ‏‏ساز سهیم می دانند.‏

‏‏بله، ایران در عرصه‏‏ ‏‏های داخلی و خارجی، به صحنۀ حضور و آمادگی‏‏ ‏‏دائمی ملت تبدیل شد. حکومتی اسلامی، به پیروزی رسید و مسلمانان ایران‏‏ ‏‏را از اطاعت غیر خدا آزاد کرد و بدین ترتیب اسلام ناب، قدرت پیدا کرد و‏‏ ‏‏به تنها مرجع و منشأ احکام تبدیل گردید.‏

‏‏شرکت‏‏ ‏‏کنندگان محترم! ... سرزمینی را به من معرفی کنید که تنها، اسلام‏‏ ‏‏در آن حاکم باشد. کجاست دولتی که در آن، تنها قرآن حکومت کند؟ کجا‏‏ ‏‏می توان کشوری پیدا کرد که ملت آن مرگ در راه خدا را به جان می خرند و‏‏ ‏‏دولت و مردم آن، رنجها و مشقتها را به خاطر خدا تحمل می کنند؟ کجاست‏‏ ‏‏حکومتی که با صدای بلند ندا دهد: «حکومت، تنها از آن خداست ... »؟‏

‏‏حضرت امام فرمودند: «‏‏بر همه ملتهای مسلمان لازم است که برای نجات فلسطین چاره اندیشی کنند و خشم و غضب خود را از رهبران خود فروخته که به اسم فلسطین، مسأله سرزمین اشغالی و حقوق ملت آنرا پایمال کردند، به جهان اعلام نمایند ... به خدا توکل کنید و از نیروهای معنوی مسلمانان بهره بگیرید و با سلاح تقوی و مبارزه صبر و استقامت، بر دشمن بتازید، که «إن تنصروالله ینصرکم ویثبت اقدامکم».‏

‏‏بله، مکتب با عظمت اسلام، پرثمر و نوآور بوده و همانند چشمه ای‏‏ ‏‏جوشان است که می تواند رهبر تمام جهان را در دست گیرد. پس از آنکه‏‏ ‏‏همه نظامهای و حکومتهای جهان، همۀ ابزار و نیروهای خود را به کار گرفت و‏‏ ‏

‏‎

‏‏با وجود تکنولوژی پیشرفته، نتوانست برای بشریت صلح و سعادت به ارمغان‏‏ ‏‏آورد، اینجا بود که مکتب اسلام با تربیت رهبران شایسته، توانست عظمت و‏‏ ‏‏شوکت اسلام را زنده کند و سعادت را برای انسانها به ارمغان آورد.‏

‏‏و در نهایت، ایران به رهبری بنیانگذار انقلاب، حضرت امام خمینی، ‏‏ ‏‏لفظ جلاله الله را بر پرچم کشور برافراشت، پرچمی که هرگز فرو نمی‏‏ ‏‏افتد، و‏‏ ‏‏روحیه تسلیم‏‏ ‏‏ناپذیری در برابر دشمن متکبر و مغرور؛ شیطان بزرگ و فرزند‏‏ ‏‏نامشروع آن، اسرائیل را در ملتهای مسلمان زنده کرد.‏

‏‏ایران با انقلاب نوپای خود، در ضمیر همۀ مسلمانان و در دل همه‏‏ ‏‏انسانهای غیرتمند جای گرفت و کابوس وحشت و وابستگی را از اندیشۀ‏‏ ‏‏مسلمانان زدود.‏

‏‏امام راحل (قدس سره) به ما آموخت که اگر مسلمانان خود را برتر و بالاتر از‏‏ ‏‏دشمنان ببینند و عظمت خداوند را به یادآورند، همۀ قدرتهای‏‏ ‏‏پوشالی در برابر آنان، ناچیز و بی ارزش خواهند بود و در زیر گامهای‏‏ ‏‏خداپرستان و ایثارگران راه اسلام عزیز، از بین خواهند رفت.‏

‏‏این دوران، دوران اسلام است. اسلام، بدون شک چیره خواهد شد؛ ‏‏ ‏‏زیرا ضامن سعادت دنیا و آخرت است. تنها اسلام است که می تواند عزّت‏‏ ‏‏از دست رفته و منابع غارت شدۀ ما را بازگرداند.‏

‏‏و شما ای پرچمداران اسلام که در راه خدا، جان خود را برکف‏‏ ‏‏نهاده‏‏ ‏‏اید ... آنگونه که شایسته است، به اسلام عظیم روی آورید که اسلام‏‏،  ‏‏کشتی نجات و راه رسیدن به ساحل امنیت و سلامت است. هر که به‏‏ ‏‏این کشتی در آید، نجات یابد و هرکس آن را ترک گوید، غرق خواهد شد.‏

‏‏پس: ‏‏((هراسان و اندوهگین نباشید که شما، اگر ایمان داشته باشید از‏‏ ‏‏همگان برتر خواهید بود)).‏

‏‏و تو، ... ای کسی که این مراسم به نامت برپاشده ... ما گواهی‏‏ ‏

‏‎

‏‏می‏‏ ‏‏دهیم که تو به تنهایی، یک ملت بودی ... با دعوتی بزرگ، عقیده ای‏‏ ‏‏انقلابی و زندگی ساده و زاهدانه ... رحمت و مغفرت و جایگاه رفیع آخرت‏‏ ‏‏در پیشگاه خداوند عزیز و توانا، برتو و روح پاک تو ارزانی باد و عزت و‏‏ ‏‏جاودانگی، یار و یاور امت اسلام ...‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‏
‏‎

‏‎