20- 2- معنویت، اساس عدالت اجتماعی

‏‏ ‏

‏‏20 -2- معنویت، اساس عدالت اجتماعی‏

‏‏اصلِ اساس معنویات است. اصل اساس این است که هیچ تعلیم و تربیتی در دنیا و هیچ رژیمی در عالم - از تمام رژیم ها که بگیرید - توجه به آن معنویت انسان ندارند. این  که توهّم می شود که فرق مابین رژیم اسلامیِ انسانی با سایر رژیم ها این است که در این عدالت هست، این صحیح است، لکن فرق این نیست. فرق ها هست. یکی از فرق هایش قضیه عدالت اجتماعی است. هیچ یک از رژیم های دنیا، غیر از آن رژیم توحیدی انبیا، توجهش به معنویات انسان نبوده است؛ در نظر نداشته است که معنویات را ترقی بدهد. آنها همه در دنبال این بوده اند که این مادیات را استفاده از آن بکنند و یک نظام مادی در عالم ایجاد کنند. و انبیا اصلش آمده اند برای تزکیه نفوس انسانی؛ تعلیم و تربیت کتاب و حکمت و مهار کردن این طبیعت. که انسان قبل از مهار کردن طبیعت به دست انبیا به طور اصلاح، همه چیز را می خواهد. انسان کما این  که یکی از موجودات عالم است؛ و یک حیوانی است، منتها حیوان قابل تربیت. هیچ یک از... قوایی که در انسان است محدود نیست. انسان شهوتش محدود نیست. به این که نظام‏

‎

‏‏ داشته باشد. مثل سایر حیوانات؛ بلکه از سایر حیوانات هم بدتر است. غضب انسان محدود نیست به این که در یک موردی اِعمال غضب بکند، در یک موردی نکند؛ غیر محدود است. سلطه بر سایر کشورها، بر سایر گروه ها، محدود نیست که با یک نظمی بر آنها غلبه کند؛ غیر محدود است. انسان شهوتش همچو غیر محدود است که هیچ مرزی ندارد. هیچ فرقی مابین افراد نیست. اگر غضب کند هیچ مرزی ندارد که در آن مرز محدود باشد. مهار تا نشود، تا اشخاصی که باید مهار کنند این قوای انسان را تا مهار نکنند، غیر محدود و مطلق است. انبیا آمده اند که با تعلیم و تربیت الهی و با تزکیه نفوس، مهار کنند این قوه های غیر محدود انسان را.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

• . صحیفه امام، ج 8 ، ص 256 ـ 255.