5 - 1 - خود باوری، عامل قطع همه جانبه از غرب

‏‎ ‎

‏‏5 - 1 -  خود باوری، عامل قطع همه جانبه از غرب‏

‏‏چقدر برای یک مملکتی عیب است و سرشکستگی که دستش را دراز کند طرف ‏

‎

‏‏امریکا که گندم بده. کشکول گداییش را باز کند پیش دشمنش و از او بخواهد که رزقش را بدهد. چقدر برای ما سرشکستگی دارد. تا این ملت بنای بر این نگذارد که کشاورزیش را تقویت کند و بسازد به آن که خودش به دست می آورد، ما نمی توانیم استقلال پیدا کنیم. تا این ملت بنای بر این نگذارد که ما باید همه چیزمان از خودمان باشد، ما باید قطع رابطه اقتصادی، رابطه فرهنگی از خارج بکنیم، فرهنگ از خود ما باید باشد، اقتصاد هم از خود ما باید باشد، تا این بنا در توده ها نباشد و تا این مغزی که انگلی است و استعماری است عوض نشود و باورمان نیاید که ما هم آدم هستیم، نمی توانیم استقلال پیدا کنیم. ما باید کاری بکنیم که خودمان و همه قشرهای ملت و همه جوانان ما باورشان بیاید که ما هم آدمیم. تبلیغات همچو کرده است که ما را از آدم بودن بیرون کرده است. باورمان آمده است که آنها هر چه هست، هستند. اگر بخواهیم این مملکت ما یک مملکت مستقلی باشد، محتاج به غیر نباشد، باید آن کشاورزش و آن کارگرش و آن کارمندش و همه قشرها بنای بر این بگذارند که ما خودمان یک موجودی هستیم؛ یک آدمی هستیم. مملکتمان هم یک مملکتی است؛ همه چیز هم دارد. یک مملکت غنی ای است. و همچو کردند که ما باید در آن جایی که چاه های نفتمان هست گرسنگی بخوریم! آن جایی که آب ها دارد هرز می رود، و زمین های سرشار هست که همه چیز از آن می شود ایجاد بشود، زمین ها افتاده باشد، آب ها هم هرز برود. این یک کارهای استعماری بوده. یعنی می خواستند در محیط نفت مردم گدا باشند تا کارگر ارزان باشد. تا بتوانند استعمارش کنند همه جا را. هر جا را با یک نقشه ای عقب نگه داشتند تا استفاده کنند.‏‎[1]‎‏   ‏

‏‎

• . صحیفه امام، ج 11، ص 223 ـ 222.