2 - 1 - 2 - خود کم بینی

‏‏ ‏

‏‏2 - 1 - 2 -  خود  کم بینی‏

‏‏در آن زمانِ جوانی، من یادم هست که چشم من ضعیف شد، که الآن هم ضعیف هست. و در آن وقت امین الملک - خداوند رحمتش کند - طبیب چشم بود. من رفتم تهران برای این که چشمم را معالجه کنم. یک کسی که با ما آشنا و با او آشنا بود گفت برویم پیش امین الملک. و ایشان نقل کرد - آن آقا نقل کرد - که فلان الدوله چشمش [ضعیف] شده بود، رفته بود اروپا پیش اطبای آن جا. آن جا پیش آن طبیبی که رفته بود، پروفسوری که رفته بود، گفته بود که اهل کجا هستی؟ اهل ایران، تهران. گفته بود مگر امین الملک نیست آن جا؟ گفته بود یا هست، یا نمی شناسیم. آن طور که آن آقا نقل ‏

‎

‏‏می کرد، گفته بود امین الملک از؛ مثل این که همچو چیزی از ما بهتر است. طبیب خوب داریم، لکن مغزهایمان مغزهای غربی شده است، خود طبیب ها هم همین طورند. خودشان هم وقتی پیش خودشان بروید می گویند دیگر باید بروی اروپا. برای این که خودشان هم مغزشان این طوری شده، خودشان را گم کرده اند. قدرت را از دست داده اند. حیثیت [و] ملیت خودشان را از دست داده اند؛ و [از] دست داده ایم همه مان.‏

‏‏تا این ملت از این غرب زدگی بیرون نیاید استقلال پیدا نمی کند. تا این نویسنده های ما کتاب هایشان به این وضع است که هر مطلبی که مال خود ما هم هست وقتی بخواهند بیان بکنند استشهاد به قول فلان خارجی می کنند، فلان غربی می کنند، تا از این وابستگی شماها در نیایید، استقلال پیدا نمی کنید. تا این خانم ها - شما را نمی گویم. شما توده هستید، آن خانم ها را می گویم - تا این ها توجهشان به این است که فلان چیز باید، فلان مد [باید] از غرب به این جا بیاید، فلان زینت باید از آن جا به این جا سرایت بکند، تا یک چیزی آن جا پیدا می شود این جا هم تقلید می کنند، تا از این تقلید بیرون نیایید، نه می توانید آدم باشید؛ و نه می توانید مستقل باشید. اگر بخواهید مستقل باشید، اگر بخواهید شما را به این که یک ملتی هستید بشناسند و بشوید یک ملت، از این تقلید غرب باید دست بردارید. تا در این تقلید هستید، آرزوی استقلال را نکنید. تا این نویسنده های ما، نویسندگان ما، همه حرف هایشان غربی است، این را دست از آن برندارند، امید نداشته باشند که ملتشان مستقل بشود. تا این اسم هایی که در خیابان ها و در داروخانه ها و در کتاب ها و در پارچه ها و در همه چیزتان، فقط مساجد است که اسماء خارجی را ندارند! آن هم برای این که روحانیون تا حالا به حسب نوعشان آن جور نشده اند؛ و الّا همه چیز باید یک اسم غربی داشته باشد. هم آنهایی که می نویسند اسم غربی می گذارند؛ هم شما که می خواهید بخوانید. این هایی که می خواهند بخوانند تا یک اسم آن طور نباشد به آن اقبال نمی کنند. ‏‎)‎‏ ‏‏وَالَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتِ‏‎(‎‏ آنهایی که کافر هستند، کفران نعمت خدا را می کنند؛ مستور است واقعیات پیش آنها، در سطح و در تیرگی هستند، که این ها اولیایشان طاغوت است. کار طاغوت چیست؟ ‏

‎

‏‎)‎‏یُخْرِجُهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُماتِ‏‎(‎‏ ‏‏از نور، از نور مطلق، از هدایت، از استقلال، از ملیت، از اسلامیت، این ها را بیرون می کند و وارد می کند در ظلمت ها. در این ظلمات این ها را وارد می کنند.‏

‏‏ماها الآن خودمان را گم کردیم، مفاخر خودمان را الآن گم کردیم. مَآثِر خودمان را گم کردیم. تا این گم شده پیدا نشود، شما مستقل نمی شوید، بگردید پیدایش کنید، بگردید شرق را پیدا کنید. تا ما این طور هستیم، تا نویسنده های ما آن طور است، تا روشنفکرهای ما آن طور فکر می کنند، تا آزادی خواهان ما آن طور آزادی غربی را می خواهند، همین است که هست.‏‎[1]‎‏   ‏

‏‎ ‎

‏‎

• . صحیفه امام، ج 9، ص 461.