10 - 2 - حق تعیین سرنوشت و نسل های آینده

‏‎ ‎

‏‏10 - 2 -  حق تعیین سرنوشت و نسل های آینده‏

‏‏قانون این است، عقل این است، حقوق بشر این است که سرنوشت هر آدمی به ‏

‎

‏‏دست خودش باشد، هر ملتی سرنوشتش به دست خودش باشد، این صحیح؛ ملت ایران حالا سرنوشتش باید به دست خودش باشد؛ الآن اگر بخواهد یک کسی را تعیین کند برای وکالت، تعیین کند برای ریاست جمهور، حق دارد که خودش قرار بدهد. ما همه فرض کنید اجتماع کردیم و یک نفر را رئیس جمهور کردیم و اجتماع کردیم هر ناحیه یک وکیل درست کرد، این صحیح، حالا اگر ما همه مان مجتمع شدیم که یک مجلس مؤسسان درست کردیم، مجلس مؤسسان از ناحیه ما همه صحیح؛ او حق دارد  -  این مجلس مؤسسان  -  که سرنوشت این ملتی که الآن هست، موجود هست تعیین کند؛ آنی که الآن نیست و بعدها خواهد موجود شد، نه حالا ملت ایران است نه چیز دیگری، هیچ چیز نیست حالا، ملتی نیست این؛ گروه هایی که در صد سال دیگر در اعقاب شماها می آیند، آنها ملت ایران الآن نیستند، آنها الآن هیچند، من نمی توانم سرنوشت آنها را تعیین کنم. آخر ما چه حقی داریم که سرنوشت دیگران را تعیین کنیم؟ آنها دیگرانند. به مجرد این که ما همه در ایران هستیم، به مجرد این که ما همه مسلمان هستیم نمی توانیم ما سرنوشت یک جمعیتی که الآن موجود نیستند بعدها ملزم باشند آن اعقاب ما به این که این آقا را به «اعلی حضرتی» بشناسند! آخر به چه مناسبت تو همچو کاری می کنی؟‏‎[1]‎‏   ‏

‏‎ ‎

‏‎

• . صحیفه امام، ج 5، ص 508.