6 - 1 - حق مردم در سیره علوی

‏‏ ‏

‏‏6 - 1 -  حق مردم در سیره علوی‏

‏‏یک قصه هم مال حضرت امیر  -  سلام الله علیه  -  است. قاضی ای که خود حضرت امیر نصبش کرده بود به قضاوت؛ قاضی دادگستری اش بود، یک شخصی رفت، یک شخص یهودی، رفت ادعا کرد به حضرت امیر سرِ یک زرهی؛ و قاضی طلب کرد حضرت امیر را. حضرت امیر رفتند با یهودی، نشستند دوتایی آن جا. حتی [درباره]آدابش هم حضرت به او هی گفت که تو به من زیاد احترام نکن، فرق نداریم ما با هم. نشستند با هم، محاکمه کردند؛ قاضی حضرت امیر را محکوم کرد که باید بدهی این را؛ شما در تمام حکومت های دنیا (حضرتْ امام بوده آن وقت، آن وقت خلیفه بود، سلطان بود، قاضی ای که خودش نصب کرده بود، خواست او را که بیا به محکمه قضا؛ رفتند. یهودی بود آن شخصِ طرفش؛ با هم نشستند در محضر قاضی.‏‎[1]‎‏ قاضی بر خلاف حضرت امیر رأی داد؛ محکوم کرد حضرت امیر را) شما در تمام این حکومت های دیپلماسی، حکومت هایِ عرض می کنم دموکراسی، پیدا بکنید یک حکومت این طوری؛ آن وقت بگویید که دیکتاتوری است. بله، شما خیال کردید که حکومت اسلام، این حکومتی است که در حجاز هست! حکومت حجاز به اسلام مربوط نیست. این ها هم یک دیکتاتورهایی هستند که با صورت می خواهند بگویند اسلام. یا آنی که حالا در پاکستان ـ این نظامی ـ ‏‎[2]‎‏ آمده، سرش نمی شود اسلام چیست.‏‎[3]‎‏   ‏

• . مناقب؛ خوارزمی، ص 98.
• . ژنرال محمد ضیاء الحق، رئیس جمهور پاکستان.
• . صحیفه امام، ج 4، ص 198.