5 - 4 - 6 - امانت داری، جلوه ای از کرامت

‏‏ ‏

‏‏5 - 4 - 6 -  امانت داری، جلوه ای از کرامت انسانی‏

‏‏و باید دانست که حق تبارک و تعالی تمام قوا و اعضای ظاهریه و باطنیه را به ما مرحمت فرموده و بسط نعمت و رحمت در مملکت ظاهر و باطن ما فرموده و در تحت قدرت ما تمام آنها را مسخر فرموده؛ و این ها را به ما به رسم امانت مرحمت فرموده، در صورتی که تمام آنها پاک و پاکیزه و طاهر از قذارات صوریه و معنویه بودند، و آنچه از عالم غیب برای ما نازل فرموده تمام آنها مطهّر از آلایش بوده اند؛ پس اگر ما در وقت ملاقات آن ذات مقدس آن امانات را بدون آلایش به عالم طبیعت و قذارات مُلک و دنیا به او ردّ کردیم، امین در امانت بودیم؛ والا خیانتکار بودیم؛ از اسلام حقیقی خارج و از ملّت رسول اکرم، صلّی الله علیه و آله، بیرون هستیم. و در حدیث مشهور است که: «‏‏قَلْبُ الْمُؤْمِن عَرْشُ الرَّحْمن‏‏»‏‏.‏‎[1]‎‏ و در حدیث قدسی معروف است: ‏‏«‏‏لایَسَعْنی أَرْضی وَلاسَمائی، وَلکِنْ یَسَعُنی قَلْبُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ‏‏»‏‏.‏‎[2]‎

‎

‏‎ ‎

‏‏دل مؤمن عرش و سریر سلطنت حق و منزلگاه آن ذات مقدس، و صاحبِ دل ذات مقدس است. توجه به غیر حق تعالی خیانت به حق است، و حبّ به غیر ذات مقدس است. توجه به غیر حق تعالی خیانت به حق است، و حبّ به غیر ذات مقدس و خاصان او، که حبّ اوست، خیانت است در مشرب عرفان. و ولایت اهل بیت عصمت، و طهارت و دوستی خاندان رسالت، علیهم السلام، و عرفان مقام مقدس آنها، امانت حق است؛ چنان چه در احادیث شریفه کثیره «امانت» را در آیه تفسیر فرموده اند به ولایت امیرالمؤمنین،‏‎[3]‎‏ علیه السلام و چنان چه غصب ولایت و سلطنت آن حضرت خیانت به امانت است، ترک تبعیت آن بزرگوار از مراتب خیانت است. و در احادیث شریفه وارد است که شیعه کسی است که تبعیت کامل کند؛ والا مجرد دعوی تشیع بدون تبعیت تشیع نخواهد بود‏‎[4]‎‏ .‏‎[5]‎‏   ‏

‏‎ ‎

‏‎

• . «دل انسان با ایمان تخت پادشاهی خداوند رحمان است»؛ بحارالانوار، ج55، ص 39، «کتاب السماء و العالم»، باب 4.
• . «من در آسمان و زمینم نگنجم، ولی در دل بنده مؤمنم جای گیرم»؛ این حدیث با اندکی تغییر در عوالی اللئالی، ج 4، ص 7 و بحار الانوار، ج 55، ص 39، «کتاب السماء و العالم»، «باب العرش و الکرسی و حملتها» و المحجه البیضاء، ج5، ص 27، «کتاب شرح عجائب القلب» و احیاء علوم الدین، ج 3، ص 17، «کتاب شرح عجائب القلب» آمده است.
• . از جمله این احادیث، روایت کلینی از امام صادق  (ع) است درباره کریمه: انّا عرضنا الامانه علی السموات و الارض و الجبال فابین ان یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان انّه کان ظلوماً جهولاً، قال: هی ولایه امیرالمؤمنین (ع). (اصول کافی، ج1،ص 413، کتاب الحجه، باب «فیه نکت و نتف من التنزیل فی الولایه»، ح 2).
• .و قال الامام (ع): قال رجل لرسول الله  (ص): فقال رسول الله (ص): لا تقل انّه من شیعتنا فانه کذب، ان شیعتنا مَن شیّعنا و تبعنا فی اعمالنا و لیس هو الذی ذکرته فی هذا الرجل من اعمالنا؛ امام (ع) فرمودند:  مردی به پیامبر خدا گفت... . سپس پیامبر (ص) فرمودند: نگو که او از شیعیان ماست که این دروغ است. همانا شیعه ما کسی است که ما را همراهی کند و در کارهایمان دنباله رو ما باشد و آنچه در مورد این مرد گفتی (نگاه به حریم همسایه) از کارهای ما نیست. (بحار الانوار، ج65، ص 155، کتاب ایمان و کفر، باب 19، ح 11).
• . شرح چهل حدیث، ص 480 ـ 479.