3 - 4 - 6 - تحمل بار امانت، نشانه ای از کرامت انسان

‏‏ ‏

‏‏3 - 4 - 6 -  تحمل بار امانت، نشانه ای از کرامت انسان‏

‏‏و بعد، فإنّ الإنسان ممتاز عن سایر الموجودات باللطیفه الربانیه والفطره الالهیه  -  فِطْرَه الله الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیها  -  و هذه بوجهٍ هی الأمانه المشار إلیها فی الکتاب العزیز الالهی: (إنَّا عَرَضْنا الأَمانَه عَلیَ السَّمواتِ وَالأَرْضِ وَالْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَاَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَها الإنْسانُ) و هذه الفطره هی فطره توحید الله فی المقامات الثلاثه بل رفض التعیّنات و إرجاع الکُلّ إلیه وإسقاط الإضافات حتّی الأسمائیه وإفناء الجُلّ لدیه. و مَنْ لم یصل إلی هذا المقام فهو خارجٌ عن فطره الله و خائنٌ فی أمانهالله، و جاهلٌ بمقام الإنسانیه والربوبیه، و ظالمٌ بنفسه والحضره الالهیه.‏‎[1]‎‏   ‏

‏‏ ‏

‏‏آدمی را از دیگر موجودات به واسطه یک لطیفه ربانی و فطرت الهی متمایز کرده اند، فطرتی خدایی که آدمیان را بر آن طینت آفرید. و این فطرت  -  به وجهی  -  همان امانتی است که در کتاب عزیز الهی مورد اشاره شده: ‏‏اِنّا عَرَضْنَا الْاَمَانَه عَلَی السَّمواتِ وَ الاَرْضِ ‏

‎

‏‏وَالجِبالِ فَاَبَیْنَ أنْ یَحْمِلْنَها وَ اَشْفَقْنَ مِنْها و حَمَلَها الإِنْسانُ‏‎[2]‎‏ ما امانت را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، از تحمل آن سرباز زدند و از آن ترسیدند و انسان آن را بر دوش گرفت. و این فطرت همان فطرت توحید خدا در مقامات سه گانه [ذات و صفات و افعال] بلکه فطرت رها کردن همه تعینات و ارجاع همه چیز به او و اسقاط همه اضافات حتی اضافات اسمائی است و فانی کردن همه چیز است نزد او، و هر که به این منزلت نرسد از فطرت خدا خارج شده و در امانت پروردگار خیانت کرده و نسبت به مقام انسانیت و ربوبیت جاهل و به نفس خویش و حضرت حق ستم کرده است.‏‎[3]‎‏  ‏

‏‎ ‎

‏‎

• . همان، ج 1، ص 5.
• . احزاب(33)، آیه72.
• . صحیفه امام، ج 1، ص 9.