1 - 1 - 6 - شرافت و کرامت بالقوه انسان

‏‏ ‏

‏‏1 - 1 - 6 -  شرافت و کرامت بالقوه انسان‏

‏‏آدم اشرف است و قابلیت آن را دارد که مقدّم باشد. برای این که برخلاف آدم، علم و توکیل و مظهریت آنها محدود بوده، بلکه آنها از ابوالبشر روحانی متعلم بودند. و اگر آن ابوالبشر نبود، این کمالات محدود هم برای آنان نبود. و آن ابوالبشر عبارت از نور نورانی محمّد ‏‏ ‏‏صلی الله علیه  و آله  وسلم است که مظهر اسم اعظم الهی بود. لذا در روایات ‏

‎

‏‏فرمودند: «‏‏سبّحنا فسبّحت الملائکه و قدّسنا فقدّست الملائکه‏‏».‏‎[1]‎‏ پس آن آدم روحانی، ابوالبشرِ نورانی اوّلی است که به ‏‏ملائکه‏‏ الله تعلیم الهیه داد و ملائکه از اظلّه او هستند.‏

‏‏منتها این آدمی که در دامنه کوه سرندیب افتاد، ابوالبشر روحانی نمی باشد، بلکه این آدمی بود. منتها آنچه ما بالقوه داریم، او بالفعل داشته است ولیکن این آدم بعد از وجود ملائک بود، ولی آن ابوالبشر روحانی قبل از تمام موجودات است و صدور ملائک هم، از اوست.‏‎[2]‎‏   ‏

‏‎ ‎

‏‎

• . بحار الانوار، ج 26، ص 343، ح 16 و ص 345، ح 18.
• . تقریرات فلسفه، ج 3، اسفار، ص 48.