11 - 5 - نقش پیامبران در تربیت معنوی

‏‏ ‏

‏‏11 - 5 -  نقش پیامبران در تربیت معنوی‏

‏‏بعثت انبیا برای تربیت ماست که ما در آن ورق که باید تربیت بشویم، جوری تربیت ‏

‎

‏‏بشویم که آن جا هم زندگی مان زندگی سعادتمند باشد. اگر این تربیت نباشد و انسان با همان خوی حیوانی از این عالَم به عالَم دیگر برود، در آن عالَم سعادت ندارد و به شقاوت می رسد؛ انسان در آن عالَم به ظلمات می رسد.‏

‏‏انبیا آمده اند که ما را از این عالَم طبیعت کم کم تربیت کنند و آن مقداری که مربوط به تربیت های معنوی است به ما بفرمایند، به وحیْ مِنَ الله تعالی؛ تا ما، که اگر انبیا نباشند یک حیوانی هستیم که هر چه هست همین طبیعت [است و] بیشتر از این ادراک نداریم، ما را ببرند به آن عالَم و تقویت کنند که ما وقتی از این عالَم منتقل به یک عالَم دیگری شدیم، زندگی آن عالَم هم یک زندگی سعادتمند[انه]باشد. تمام نکته آمدن انبیا این است که تربیت کنند این بشر را  -  که قابل از برای این است که تربیت بشود و مافوق حیوانات است  -  این را تربیتش کنند؛ برای این که همان طوری که این جا زندگی سعادتمند  -  اگر همه اوضاع طبیعت به وفق مراد باشد  -  یک زندگی سعادتمند در این جا دارند، آن جا هم زندگی سعادتمند داشته باشند. لطفی است از جانب خدای تبارک و تعالی به بشر که قابل از برای این است که تربیت بشود.‏

‏‏و تربیت بشر به وحی خدا و به تربیت انبیا این است که چیزهایی که رابطه بوده است مابین آن عالَم و این عالَم، چیزهایی که اگر آن کارها را ما آن جام بدهیم در تربیت معنوی ما دخالت دارد، آنها را به ما بیان کردند که این کارها را بکنیم. ما نمی دانیم البته که آیا رابطه مابین نماز و سعادت آن عالَم چیست؛ رابطه اش را ما نمی دانیم، خدا می داند؛ چنان چه من و شما که طبیب نیستیم نمی دانیم که رابطه مابین این قرصی که طبیب می دهد با این مرض چیست، لکن رابطه دارد؛ آن که عالِم است این رابطه را ادراک کرده است و به ما گفته است و ما هم باید اطاعت کنیم تا مرضمان خوب بشود. این رابطه را که بین این اعمال ما، اعمال صالحه ما با آن عالَم است، این را انبیا می دانند به وحی خدای تبارک و تعالی؛ و آمده اند برای این که به ما بگویند که فلان کار را اگر بکنید، این رابطه دارد این جا با آن عالَم و روح شما را تربیت می کند این؛ که شما در آن ‏

‎

‏‏عالَم وقتی که می روید با سعادت هستید.‏‎[1]‎‏   ‏

‏‎ ‎

‏‎

• . صحیفه امام، ج 4، ص190 ـ 189.