3 - 2 - 3 - دامنه خواسته های انسان و حیوان

‏‏ ‏

‏‏3 - 2 - 3 -  دامنه خواسته های انسان و حیوان‏

‏‏انسان اولش یک حیوانی است، بدتر از حیوانات. اگر سر خود باشد انسان، همین طور بار بیاید، هیچ حیوانی مثل انسان نیست در این که در شهوت، در درندگی، در شیطنت. حیوانات دیگر حدود شیطنتشان محدود است؛ حدود شهواتشان محدود است؛ حدود آن سبعیتشان. انسان چون یک موجودی است که به حسب خلقت از همه موجودات بالاتر هست. در طرفِ آن طرف، شهوت و غضب و طرف شیطنت و این ها می تواند تا تقریباً لامتناهی برود، حد ندارد. شما می بینید که اگر چنان چه انسان یک  -  فرض کنید که  -  خانه ای پیدا بکند، دنبال این است که یکی دیگر هم پیدا کند. اگر یک کشوری هم پیدا بکند، دنبال این است که یکی دیگر هم پیدا بکند. اگر همه دنیا هم تحت سیطره اش باشد به فکر این است که در کره قمر هم شاید باشد، برود آن جا. در مریخ هم باشد، برود آن جا. محدود نیست، نه شهواتش محدود است که با یک حد خاصی بسازد، یکی، دوتا، ده تا، صدتا، و نه طمَعش محدود است که به یک کشور، دو کشور، ده کشور اکتفا کند.‏‎[1]‎‏   ‏

• . صحیفه امام، ج 11، ص 450 ـ 449.