فصل ششم:
بیتوته در منیٰ
و در آن چند مسأله است:
مسألۀ 1- واجب است بر حاج که شب یازدهم ذی الحجه و شب دوازدهم را در منیٰ بیتوته کند؛یعنی در آنجا بماند از غروب آفتاب تا نصف شب.
مسألۀ 2- چند طایفه باید در شب سیزدهم نیز تا نصف شب بمانند:
اول:کسی که صید کرده است در احرام،و احتیاط واجب آن است که اگر صید را گرفته باشد و نکشته باشد شب سیزدهم را بماند،لکن غیر از صید کردن چیزهایی دیگر که از صید بر مُحرم حرام است،مثل خوردن گوشت صید و نشان دادن صید به صیاد و غیر آن را اگر اجتناب نکرده، واجب نیست بیتوتۀ شب سیزدهم.
دوم:کسی که نزدیکی با زن کرده در احرام چه در قُبُلْ و چه در دُبُرْ و چه با زن خود یا اجنبیه،ولی غیر از جماع کارهای دیگر مثل بوسیدن و لمس و غیر آن را اگر اجتناب نکرده،واجب نمی‌شود بیتوتۀ شب سیزدهم.
سوم:کسی که در روز دوازدهم کوچ نکرد از منیٰ و غروب شب
کتابمناسک حج: مطابق با فتاوای امام خمینی (س) (به ضمیمه ترجمه بعضی از مسائل حج تحریر الوسیله و حدود 550 مسأله جدید)صفحه 298
سیزدهم را درک کرد.
مسألۀ 3- چند طایفه‌اند که واجب نیست در شبهای یازده و دوازده و سیزدهم در منیٰ بمانند:
اول:بیماران و پرستاران آنها و دیگر کسانی که برای آنها مشقت داشته باشد ماندن به هر عذری که باشد.
دوم:کسانی که ترس آن دارند که اگر شب را بمانند،مال آنها در مکه از بین می‌رود به شرطی که مال مُعْتَدٌ به باشد.
سوم:شبانهایی که احتیاج دارد حیوانات آنها به چرانیدن در شب.
چهارم:کسانی که متکفل آب دادن به حجاج هستند در مکه.
پنجم:کسانی که شب را در مکه بیدار باشند و به عبادت مشغول باشند تا صبح و کار دیگر جز آن نکنند مگر کارهای ضروری؛از قبیل خوردن و آشامیدن به قدر احتیاج و تجدید وضو.
مسألۀ 4- کسی که در احرام عمرۀ تمتع از صید و زن اجتناب نکرده، باید شب سیزدهم بماند و این حکم اختصاص به احرام حج ندارد.
مسألۀ 5- مقدار شب که واجب است در این سه شب بیتوته کرد،از اول شب است تا نصف آن؛پس کسی که از غروب بیتوته کرد در منیٰ تا نیمۀ شب،مانع ندارد بعد از آن بیرون برود،و احتیاط مستحب آن است که پیش از طلوع وارد مکه نشود.
مسألۀ 6- کسی که در اول شب بی‌عذر در منیٰ نبود،احتیاط واجب آن است که قبل از نیمه شب برگردد و تا صبح بماند.
مسألۀ 7- نیمۀ شب را باید از اول غروب تا طلوع آفتاب حساب کنند بنا بر احتیاط واجب،و احتیاط آن است که از مغرب شرعی حساب کنند.
کتابمناسک حج: مطابق با فتاوای امام خمینی (س) (به ضمیمه ترجمه بعضی از مسائل حج تحریر الوسیله و حدود 550 مسأله جدید)صفحه 299
مسألۀ 8-بیتوتۀ در منیٰ از عبادات است و باید با نیت خالص برای اطاعت خداوند به جا آورد.
مسألۀ 9- جایز نیست در غیر مکه مشغول عبادت شود و به منیٰ نرود،حتی در بین راه منیٰ و مکه به احتیاط واجب.
مسألۀ 10- کسی که ترک کند بیتوتۀ به منیٰ را در شبی که واجب است بماند،برای هر شبی یک گوسفند باید قربانی کند.
مسألۀ 11- فرقی نیست در واجب بودن قربانی بین آنکه از روی علم و عمد باشد،یا از روی نسیان باشد یا از روی ندانستن مسأله.
مسألۀ 12- کسانی که در مکه تا صبح به عبادت مشغول بودند و نیامده‌اند به منیٰ،قربانی بر آنها واجب نیست.
مسألۀ 13- چهار طایفه‌ای که در مسأله سوم گفته شد واجب نیست در منیٰ بمانند،در صورتی که نماندند باید برای هر شب یک گوسفند کفاره قربانی کنند،حتی دستۀ سوم و چهارم به احتیاط واجب.
مسألۀ 14- گوسفندی که باید قربانی شود هیچ یک از شرایط هَدْی را که در منیٰ برای حج باید ذبح کند،لازم نیست داشته باشد.
مسألۀ 15- گوسفندی را که باید قربانی کند محل معینی ندارد،حتی می‌تواند پس از مراجعت به محل خود قربانی بکند،اگر چه احتیاط آن است که در منیٰ قربانی کند.
مسألۀ 16- اگر قسمتی از اول شب که باید در منیٰ بیتوته کرد درک نشود،یا زودتر از نصف شب از منیٰ خارج شوند،احتیاط واجب آن است که یک گوسفند قربانی کنند و فرقی بین صورت عذر و عدم عذر نیست.
مسألۀ 17- کسانی که جایز است برای آنها کوچ کردن در روز
کتابمناسک حج: مطابق با فتاوای امام خمینی (س) (به ضمیمه ترجمه بعضی از مسائل حج تحریر الوسیله و حدود 550 مسأله جدید)صفحه 300
دوازدهم،باید بعد از ظهر کوچ کنند و جایز نیست قبل از ظهر،و کسانی که در روز سیزدهم کوچ می‌کنند مختارند هر وقت را بخواهند کوچ کنند.
کتابمناسک حج: مطابق با فتاوای امام خمینی (س) (به ضمیمه ترجمه بعضی از مسائل حج تحریر الوسیله و حدود 550 مسأله جدید)صفحه 301